Za 23 juli 2005 Kirkwall Orkneys - Wick Vertrek: Za 23 juli 2005 10:10 Aankomst: Za 23 juli 2005 18:45 Afstand: 48 mijl

---

Te laat besef ik dat ‘negen uur’ om de lokale almanak afgeleverd te krijgen voor ons 10 uur betekent. Enfin, met de stroom die krachtig zal zijn omdat het springtij is denk ik het wel te redden. We vertrekken inderdaad één uur te laat en moeten in de Kirkwall Bay tegen een matige noordenwind in motoren om in de Shapinsay Sound te komen. Maar dan hebben we de meestroom ook goed te pakken en zien op de GPS dat we soms meer dan 10 knopen over de grond lopen. Bij het ronden van Mull Head op Deerness varen we om de races heen, maar desondanks is het water toch behoorlijk onrustig. De wind komt nu veel meer van achteren en de hele hoge snelheden zijn verleden tijd. Inmiddels wordt het tijd om een strategie te ontwikkelen hoe ver we oostelijk van de Pentland Skerries naar het vasteland van Schotland moeten varen. Als we te ver westelijk zitten kan de stroom ons te ver de Pentland Firth intrekken en dat moeten we toch een beetje voorkomen. Voor alle zekerheid houden we een meer oostelijke koers aan dan wat ik als noodzakelijk had berekend. Uiteindelijk bereiken we de Schotse kust netjes op tijd maar dat er een sterke noordwaarts gerichte stroom staat tussen de Skerries en Duncansby Head merken we overduidelijk. Aan het eind van de middag flauwt de matige noordelijke wind behoorlijk af. We hadden al weinig plezier van het voorzeil en nu trekt de grootzeil ook maar weinig meer mee. De laatste twee uurtjes moet de motor dan ook bij. Ondanks de lofzang van de havenmeester van Kirkwall over het plaatsje Lybster, hebben we weinig zin om de twaalf mijl nog op de motor af te leggen. In de Outer Harbour van Wick maken we iets na zessen vast aan de Isabella Fortuna, een gerestaureerde haringkotter uit 1890, perfect gerestaureerd en onderhouden. We vinden het een veel betere plek dan ergens aan een hoge kade met lange landvasten om het tij te overwinnen. Aan wal maak ik een praatje met een Nederlands stel dat met hun Standfast 42 in de Inner Harbour ligt. Ze vertellen me dat er in het weekend geen bezetting op het havenkantoor is en dat je dus gratis ligt. We wisselen nog wat wetenswaardigheden uit over onze tochten en ze vertellen dat ze morgen weer terug gaan in plaats van naar de Orkneys omdat het weer hen niet bevalt. [caption id="attachment_5272" align="aligncenter" width="640"]

Geparkeerd tegen de Isabella-Fortuna !! de HQ caption !!

---

Zo 24 juli [caption id="attachment_13046" align="alignleft" width="400"]

We liggen een paar uurtjes in de buitenhaven van Wick !! de HQ caption !!

We liggen prima tegen de Isabella Fortuna en hebben weinig zin om direct weer door te varen. Met de noordelijke winden liggen de havens van de Moray Firth aan lager wal en bovendien werken we aan ons plannetje om naar Nederland te gaan om de eerste verjaardag van ons kleinkind te vieren. We willen de boot niet in Buckie of Whitehills achterlaten en daarom besluiten we om de volgende dag maar rechtstreeks naar Peterhead te varen. Het rustig liggen naast de Isabella wordt wat later op de morgen echter wreed verstoord als de eigenaren aan de overkant willen gaan liggen om met de boot te pronken. Wij verkassen tijdelijk naar de Inner Harbour en we kunnen rond een uur of twaalf weer terugkeren als de Isabella weer op zijn eigen plekje ligt. Als we weer goed en wel vastliggen krijgen we bezoek van een Nederlander die met een Ovni in de haven ligt en met zijn Engelse vrouw in Cromarty woont waar hij aneasthesist is. We zien de reddingboot een jacht binnenbrengen die ‘s morgens vertrokken is. Nieuwsgierig als ik ben vraag ik wat er is gebeurd. De dame aan boord vertelt dat een lijn van een lobsterpot in de schroef is vastgeraakt en dat ze op die manier onvrijwillig ten anker zijn gegaan. Al dansend op de golven bleek lossnijden niet mogelijk. Wij leren ervan dat het beter is om uit de buurt van de boeitjes te blijven die je meestal wel tijdig ziet liggen. Als we later weer aan boord zijn wordt op de kade een ‘Blessing of the fleet’ dienst gehouden. Wij zitten op de eerste rang en geloven dat er nu niets meer fout kan gaan na het afsmeken van Gods zegen door de dominee. Het jacht dat binnen werd gebracht had er misschien verstandig aan gedaan om even te wachten op de blessing. Tot onze verrassing komt toch de assistent havenmeester langs om liggeld te innen. Op mijn vraag waar ik kan tanken blijkt dit niet te kunnen in het weekend. Hij biedt mij aan om met zijn auto en een paar jerrycans naar een benzine station te rijden en daar dieselolie te halen. Ik maak er dankbaar gebruik van. Waar vind je nog zo’n service? ’s Avonds als we met de Ovni zeilers bij ons aan boord zitten te borrelen worden we uitgenodigd om de Isabella Fortuna van binnen te bekijken. Het is werkelijk indrukwekkend om te zien hoeveel werk verricht is door een enthousiaste groep vrijwilligers om de boot zo mooi te krijgen. We geven graag een donatie voor het restauratiefonds.

https://www.caithness.org/history/wickheritagecentre/isabellafortuna/

Ma 25 juli 2005 Wick - Peterhead Vertrek: Ma 25 juli 2005 04:50 Aankomst: Ma 25 juli 2005 18:00 Afstand: 74 mijl Om Peterhead vroeg in de avond te bereiken en ook nog de stroom mee te hebben rond Rattray Head moeten we vroeg vertrekken. Het is bijna 5 uur als we losmaken. Met een zwakke achterlijke wind halen we net een gemiddelde van 5 mijl, terwijl we heel af en toe de hulp van de motor nodig hebben. Om 6 uur meren we af in Peterhead. Nadat de havenmeester mij begroet met ‘Compliments capt’n how you sailed the boat into the box’, grapt Hilda ‘Ik ben de kapitein, hij is slechts de stuurman’. De rest van de week wordt zij consequent begroet met ‘Good morning Capt’n!’ Als ik hem later vraag of we een pakketje te zijner attentie naar de jachthaven kunnen laten sturen zegt hij mij ‘stuur hem maar ter attentie van mijn baas, want zoals jij slechts assistent kapitein bent, ben ik hier slechts assistent havenmeester’. En we lachen ons beide te barste. De boot blijft 10 dagen in Peterhead, terwijl wij in die tien dagen naar Nederland heen en terug vliegen. We maken opnieuw kennis met de eigenaren van de Standfast 42 die we in Wick zagen. Ruud, een gepensioneerd TU ingenieur heeft eigenhandig zijn hele boot gerefit, een knap stukje werk. Ook maken we kennis met Philip Koch, de Amerikaanse eigenaar van een schitterende aluminium Breehorn 44 die hij kocht van een Nederlands stel die tijdens hun wereldreis op elkaar waren uitgekeken en in Florida hun boot te koop aanboden. Als hij hoort dat we naar Nederland gaan vraagt hij ons of we kans zien om een nieuwe kap voor zijn kompas mee te nemen. Het ding is helemaal kapot als gevolg van uitharding. Hij had alles gedaan om een nieuwe te bemachtigen maar kon bij de werf in Nederland maar steeds niet duidelijk maken wat hij nu eigenlijk nodig had. Ik bestudeer het ding en herken het. Ik beloof hem alles te zullen doen om hem aan een nieuwe te helpen. Het lukt wonderwel want in Nederland kopen we bij de eerste de beste Marskramer een …. witte bloempot met dezelfde afmetingen, want het origineel was namelijk ook een bloempot. Na terugkomst uit Nederland op 2 augustus blijven we nog een dag in Peterhead. We bereiden ons voor op de tocht naar Arbroath. Met de eigenaar van de ‘St Pieter’ uit Leiden wissel ik nog even mijn ervaringen uit over Montrose en de hinderlijke stroom die langs de kade staat als het geen hoog of laag water is.

Do 4 augustus 2005 Peterhead - Blyth Vertrek: do 4 aug 2005 04:50 Aankomst: vr 5 aug 2005 13:00 Afstand: 156 mijl

Arbroath is ver, ruim 60 mijl en we moeten rond hoog water binnen komen omdat deze haven een ‘wet dock’ heeft en verder droog valt. We vertrekken ’s morgens al om 5 uur als het nog donker is. De wind is erg variabel meestal een Bf 3 maar soms trekt hij ook even aan tot Bf 6. Helaas is het eerste stuk hoog aan de wind varen en helpt de stroom ons ook al niet meer mee. Langzaam wordt het me duidelijk dat we het HW van Arbroath niet gaan halen. We richten onze aandacht daarna op doodtij bij Montrose. Om een uur of half vier ’s middags realiseren we ons dat ook Montrose er niet inzit. Port Edgar is met de heersende wind ook geen aantrekkelijke haven terwijl we met een paar mijlen extra ook in Amble of Blyth zijn. Dan maar de nacht doorvaren en ons op Engeland richten. Omdat we nu wat ruimer kunnen varen gaat het veel beter en we komen ’s middags de 5e augustus om één uur aan in Blyth. We maken vast op de plek waar we de vorige keer ook hebben gelegen. We zijn beiden moe en slapen ’s avonds erg vroeg. Het stadje Blyth ligt, zoals we van de buren in de haven vernemen, een kleine 5 km van de haven, dus koop ik de volgende morgen brood bij een krantenkiosk niet al te ver van de haven. De middag besteden we aan het schoonmaken van de boot. Het pendulum van de windvaan is behoorlijk aangegroeid en de spiegel is vet van de dieselrook. Een oude Engelsman vindt het vreemd dat ik me zelf daarmee bezig houd want ‘cleaning is womans’ work’. ’s Avonds drinken we een pilsje in het clubschip. Aan de steiger in Blyth !! de HQ caption !!

Zo 7 aug 2005 De weerberichten waarschuwen voor Bf7 en/of Bf8 in de gebieden rondom ons. Daarom vertrekken we maar niet. We kunnen daarom een zelfgebouwde Van der Stadt 34 van binnen bekijken en de eigenaar de onze. De indeling is best interessant en heel anders dan onze Orion33. De 34 heeft, net als onze Orion, ook een met epoxy kruislings verlijmde romp, maar als materiaal is triplex gebruikt terwijl ik de Orion met 5mm dik snijfineer heb gebouwd.

Ma 8 augustus 2005 Blyth - Sunderland Vertrek: ma 8 aug 2005 10:30 Aankomst: ma 8 aug 2005 14:00 Afstand: 16 mijl

Om half elf maandagmorgen vertrekken we uit Blyth. We hebben er niet aan gedacht om de avond van tevoren nog even af te rekenen voor de extra nacht en vanmorgen is er niemand van de jachtclub aanwezig. Best wel vervelend, maar we vertrekken toch maar.

De zee golft nog behoorlijk en in tegenstelling tot de nacht ervoor is de wind gereduceerd tot Bf 3, terwijl hij recht van achteren inkomt. Voor de Tynemouth liggen twee schepen voor anker. Zelfs geankerde zeeschepen liggen zo te dansen op de golven dat we ons afvragen hoe vervelend het moet zijn voor de opvarenden.


[caption id="attachment_6121" align="alignright" width="300"]

Marina Sunderland !! de HQ caption !!

In de bar in Blyth hoorden we dat er vaak geen ruimte was voor gastboten in Sunderland. Daarom bel ik de havenmeester een uurtje voor binnenkomst maar even op. Het blijkt echter geen enkel probleem. We tanken bij de dieselsteiger eerst af voordat we naar de box varen en om twee uur maken we vast. In de stad halen we boodschappen, we e-mailen we met de thuisbasis en proberen een papieren kaart van de kust rond Lowestoft te kopen wat echter niet lukt.