Vertrek: Do 9 juni 2005 9:00 Aankomst: Do 9 juni 2005 15:00 Afstand: 32 mijl De Noordkaap komt in de buurt! We vertrekken met onduidelijke plannen uit Hammerfest. De Mageroysund naar Honningsvåg is niet te nemen vanwege een tegenstroom van 4 tot 6 knopen die we zullen aantreffen als we er door moeten. We moeten dus kiezen voor Havøysund, Maasøy, Østervaagen of Gjesvaer een plaatsje al heel dicht bij de kaap. Als we uiteindelijk Havøysund hebben bereikt stoppen we maar. De andere twee plaatsjes zijn van het kaliber ‘mogelijk geschikt’ en we hebben weinig zin om door te moeten als het uiteindelijk toch ongeschikt blijkt te zijn. Het weer is op dat moment niet zo goed, harde wind en regen.

Onderweg hebben we nog een ontmoeting, wel even goed kijken! !! de HQ caption !!

Later op de middag knapt het weer op en kunnen we nog van een mooie avond genieten. Havøysund biedt ons een pracht van een aanlegplaats. Ik maak een wandeling en neem foto’s vanaf de brug over de Havøysund, waar we die middag onderdoor zijn gevaren. Achter de heuvels zie ik de schijn van de middernachtzon, maar het lukt me maar steeds niet om de zon tussen de heuvels door zelf te zien. Steeds is er wel weer een andere heuvel die het zicht wegneemt. Hoe mooi ons plekje is, blijkt als we onder de boot honderden grote vissen zien zwemmen. Nadat we goed en wel aanliggen en ik rotzooi uit de schroef heb verwijderd, pak ik mijn visspullen en al gauw hebben we een maaltje in de emmer. We kunnen zelfs kiezen en een aantal kleinere vissen zetten we weer terug. Het grotere spul van meer dan 40 cm maken we klaar en bakken we. Opnieuw hebben we weer meer gevangen dan we eigenlijk kunnen eten, maar niets is lekkerder dan vers gebakken vis zo uit het water.

Het ziet zwart van de vissen onder de boot !! de HQ caption !!

’s Nachts als ik terugkom van mijn wandeling zwemmen er nog veel meer en ziet het werkelijk zwart van de vissen. De oorzaak zal stroom door de Havøysundwel zijn. Vissen zwemmen graag in de ‘schaduw’ tegen de stroom in op plekken waar de bodem wat oploopt. [nggallery id=227]

[tab name="Verslag"]

Vertrek: Vr 10 juni 2005 7:20 Aankomst: Vr 10 juni 2005 18:00 Afstand: 53 mijl

Vandaag is de grote dag. Helaas staat er een Noordoostenwind van weinig betekenis. Dat betekent motoren met een windje van minder dan 5 knopen op de kop. We plannen zo dicht mogelijk langs de kust te varen. Dat betekent ook dat we midden tussen een eilandengroepje door varen waar Gjesvaer ligt. Zo kunnen we misschien nog even zien wat we links hebben laten liggen. “100 Häfen” was nogal lyrisch over dit plekje. Het varen tussen de eilandjes door breekt ons nog even stevig op! Midden tussen de eilandjes draait en wirrelt het water van de stroom en we kunnen het aan de snelheid behoorlijk merken, maar de tuf sleept ons er wel doorheen. De wind laat gelukkig ook zijn goede kant zien en trekt aan. De richting blijft voor ons ongunstig en al kruisend ronden we de ‘onechte’ kaap.

Omdat de plaatsbepalingsmethoden tegenwoordig beter zijn, weten we dat een andere kaap nog iets verder noordelijk steekt dan de rots die als de Noordkaap wordt aangeduid. Het is een erg steile hoge rots met een plat vlak waarop we het bezoekerscentrum duidelijk kunnen zien. De busladingen toeristen zullen er ook wel zijn, maar om die te zien is voor ons te ver weg, en we wagen ons toch niet te dicht bij de kust. Onder het oog van zoveel ‘gecertificeerde’ kaapbezoekers willen we het netjes houden. Misschien wordt er op internet nog ooit eens een foto aangeboden van een nietig jachtje dat op 10 juni 2005 de kaap rondde….. (we zullen tussen de schuimkopjes wel niet erg opvallen lijkt me zo).

De Noordkaap gerond op 10 juni 2005 ! !! de HQ caption !!

In Honningsvåg, waar we in de haven willen afmeren, is geen plaats, anders dan langszij een visser. Ik heb gezien dat er een halve mijl verder langs de kust ook nog een haventje is. Daar varen we naartoe en maken vast aan de kopse kant van een ‘flytebrygge’, een drijvende steiger. Een nijvere klussende Noorse watersporter wijst me de weg naar een supermarkt: ‘about half a mile in that direction en noemt Rema1000’. Het is precies de andere kant op dan Honningsvåg, maar ik geloof hem op zijn woord. Tijdens de wandeling naar de winkel loop ik op met een Noorse dame. We raken in gesprek en ze vertelt mij als antwoord op mijn vragen van alles over het wonen en leven in Honningsvåg tijdens de donkere winter en de lichte zomer. Ook in de winter gaat het leven gewoon door, alleen gaat men meestal vroeger naar bed. Mijn gedachte dat de zomervakanties langer zijn dan in Nederland wordt door haar ontzenuwd. Zij vertelt me dat Noren uit deze streken wel vaak een tweede vakantie houden in de late herfst. Hiervoor reizen ze dan af naar het warme zuiden. ’s Avonds wandel ik naar het centrum van Honningsvåg en loop nog eens rond de haven waar we eerder die dag een plekje zochten. Honningsvåg is het uitgangspunt voor bezoek aan het bezoekerscentrum op de kaap. Zowel overdag als ’s nachts worden de bezoeken georganiseerd, en niet alleen 's zomers maar ook ’s winters. De Noorse dame vertelde me dat het overgrote deel van de bezoekers de middernachtzon niet te zien krijgt. De kans is niet zo groot, er zijn te veel dagen waarop bewolking de spelbreker is. Op straat is het rustig, maar de beide grote cruiseschepen van ‘Artic Adventures’ zijn ook al weer weg. Op de tweede verdieping van het Rica hotel zit een grote groep jonge mensen op z’n hardst allerlei liedjes te zingen. De ramen staan wagenwijd open. Mooi als je wandelt, maar minder leuk als je er naast probeert te slapen lijkt me. De kans om de volgende dag brandstof in te slaan lijkt maar klein. De dieselpomp in de haven ziet er niet uit alsof die elk tijdstip van de dag bemand is. We hebben nog voldoende en besluiten maar een volgende gelegenheid te benutten. [/tab] [tab name="Foto's"] [nggallery id=228] [/tab] [end_tabset]

Honningsvåg - Hasvik Vertrek: Za 11 juni 2005 08:10 Aankomst: Zo 12 juni 2005 03:45 Afstand: 97 mijl De vakantie is voor een derde deel voorbij! Een feit waaraan we aandacht besteden door te kiezen om Spitsbergen te laten schieten. We merken dat het een race zou gaan worden en dat willen we niet. ‘Easy going’ bevalt ons. Daarentegen spreken we wel af om te proberen wat langere trajecten af te leggen. De dagtochtjes kosten relatief veel tijd. Als uitgangspunt voor deze tocht nemen we Hasvik, een kleine 100 mijl verderop. Vandaar willen we proberen om buitenom naar Svolvaer te varen. De tocht naar Hasvik duurt van ’s morgens vroeg tot heel laat in de volgende nacht. Kenmerkend is het motorgeluid omdat het water spiegelglad is. Wel staat er stroom tegen als we denken de stroom mee te hebben en andersom. De volgende keer moeten we hier toch een goede stroomgegevens zien te krijgen, want zo is het een beetje frusterend. In de Magerøysund hebben we de stroom mee, maar veel minder dan wat in “100 Hafen” wordt aangegeven. We komen niet verder dan zo’n half tot één knoop.

Bij de uitgang van de Magerøysund komt een Hurtigbåt, de Kong Harald, aanvaren. Wij zitten behoorlijk in de binnenbocht en heel vroegtijdig besluit ik duidelijk te gaan uitwijken en nog verder naar de kant te gaan, zodat hij geen last van me heeft, bakboord uit dus. De kapitein van de Kong Harald is het daar schijnbaar niet mee eens en doet hetzelfde, ook naar dezelfde kant. Ik besluit daarop maar naar stuurboord te gaan en mopper. Hilda merkt fijntjes op dat bij tegenliggende koersen naar stuurboord behoort te worden uitgeweken als er gevaar voor aanvaring dreigt. In de Havøysund staat de stroom al flink tegen. We zien dat het haventje, waar we op de heenweg lagen, helemaal vol ligt met motorbootjes. In het weekend is hier in het noorden toch nog behoorlijk veel pleziervaart. Als we het ruime water weer bereiken is het niet meer nodig om de zeilen, die we bij het binnenlopen van de sund hadden gestreken, te hijsen. Het is ondertussen bladstil, de zon schijnt en het water is als olie. Het is warm, zeker wel 14 graden. Zo blijft het tot we Hammerfest ruim voorbij zijn. Voor het eerst zien we de middernachtzon en ontdekken het bijzondere ervan. De zon daalt tot vlak boven de horizon en plotseling zie je dat de zon weer begint te klimmen. Je bent je bovendien heel goed bewust dat het na middernacht is en dat de zon nog steeds behoorlijk fel is. Tijdens het verloop van de tocht maken we prachtige foto’s van het spiegelbeeld van besneeuwde bergen in rimpelloos water. Om een uur of vier ’s nachts maken we vast in Hasvik en duiken snel in onze slaapzakken.

 12 juni 2005: Hasvik - Tromsø Vertrek: zo 12 juni 2005 08:10 Aankomst: ma 13 juni 2005 03:45 Afstand: 90 mijl

Om een uur of 8 ben ik al weer op. Als er weinig wind is en we buitenom naar de Lofoten willen, is onze dieselvoorraad onvoldoende. Er zit nog een liter of 15 in de tank en we hebben nog iets in het reservevat. Volgens “100 Häfen” heeft Hasvik mogelijkheden om te tanken. Hasvik is een erg kleine haven en ik heb nog geen brandstof kunnen ontdekken. Een alternatief zou Skervöy kunnen zijn, maar deze plaats heeft twee nadelen: redelijk ver landinwaarts en misschien wordt er niet bediend op zondag. Als er iemand voorbijvaart in een rubberboot, vraag ik naar de mogelijkheden om in Hasvik op zondag te tanken. Hij kijkt peinzend en zegt dan dat er alleen op donderdag kan worden getankt en wijst naar een groot vat op de wal. Mij was het ding nog niet opgevallen, maar het blijkt de plaatselijke dieselvoorziening te zijn. Vervolgens vraagt hij of ik cash wil betalen. Als ik dat bevestig zegt hij dat hij de eigenaar wel kan bereiken. Na nog wat gepeins vraagt hij hoeveel liter ik zou willen hebben. Als hij weet dat ik zo’n 80 liter wil, blijkt hij plotseling zelf een sleutel te hebben en nodigt mij uit naar de pomp te komen. Daar is Hilda niet blij mee. Ze ligt nog in de slaapzak en wakker worden en gelijk actief zijn is beslist niet haar ding! We tanken 91 liter en ik geef de man 100 Nok extra voor de moeite. Hij kijkt me vragend aan en ik zeg hem dat het is omdat ik blij ben met de diesel op zondag. Pas later realiseer ik me dat het 200 kronen waren en daarom begrijp ik achteraf zijn vragende blik.

Om 11 uur ’s morgens verlaten we Hasvik en varen naar zee, om buitenom naar Andenes of Svolvaer te zeilen. We zien wel. Gelukkig kunnen we al snel zo’n 90 graden aan de wind varen en dat geeft een goede snelheid. Aan de horizon hangt echter een donkere balk zover ik kan kijken. Ik denk aan mist en mijn vermoeden wordt al spoedig waarheid. We varen niet alleen in dichte mist, maar ook nog met een stevige achterlijke wind. Hilda vindt deze tocht allesbehalve plezierig. Als de mist na uren nog even dicht is, wil Hilda graag weer de fjorden in varen en we hopen dat de mist daar minder dicht is. Met de kaartplotter en radar lukt het goed om de ingang te vinden, maar in de fjorden verandert er helemaal niets aan de mist. We blijven maar eindeloos in de mist varen. [caption id="attachment_6183" align="alignright" width="300"]

Waar zijn we in hemelsnaam, waar is de kant ? !! de HQ caption !!

Om een uur of één in de nacht wordt het plotseling licht aan de zuidwestelijke horizon. Hoewel we in de nabijheid van de kant zouden moeten varen en we bergen zouden  moeten zien, kan ik mijlenver kijken. Ik zie alleen een grote watervlakte en geen rotsen. Ik begrijp er helemaal niets van en voel me allesbehalve prettig. In Noorwegen zijn we echter al vaker voor verrassingen komen te staan. Het blijkt dat mijn ogen mij bedriegen. Ik denk dat ik mijlenver kan kijken, maar het is niet waar. [caption id="attachment_6184" align="alignright" width="300"]

Het blijkt dat er toch wel een kant is en de lage zon heeft ons een beetje te grazen genomen !! de HQ caption !!

Er hangt een mistsluier voor de bergen waar de middernachtzon op schijnt, waardoor je de indruk krijgt dat de horizon erg ver is. Een kwartier later kan ik heel zwak de bergen door de sluier zien en blijkt dat de afstand naar de kant veel kleiner is. De situatie dat we iets verder kunnen kijken duurt maar een half uurtje en daarna zit alles weer potdicht. De mist is bedrieglijk, want hoewel je het gevoel hebt dat we minstens een halve mijl kunnen kijken vertelt de radar mij dat boten ons passeren op een kwart mijl en toch zien we ze niet. Pas in de buurt van Tromsø als we uit de Grossfjord bakboord uitgaan wordt het zicht plotseling veel beter en kunnen we de brug bij Tromsø zien liggen. Om ongeveer 4:00 uur lopen we de haven binnen en hebben de keuze uit ons oude plekje of 2 boxen eerder. De middelste box is te smal. We gaan in de buitenste box liggen, naast het Franse jacht dat er nog steeds ligt. Helmut is inmiddels vertrokken.