Tromsø - Lødingen Vertrek: ma 13 juni 2005 22:10 Aankomst: di 14 juni 2005 20:00 Afstand: 108 mijl's Avonds om een uur of 10 vertrekken we weer uit Tromsø. Nu we niet naar Spitsbergen gaan hebben we er niets meer te zoeken. Ik praat nog even met een Engelsman die vanaf de Shetlands naar Bodø was gevaren en onderweg erg slecht weer had gehad: Bf 9 met sneeuw. We zijn Tromsø nauwelijks uit of we hebben planten in de schroef, terwijl ook de snelheidsmeter geblokkeerd is. We hebben geluk, want we zijn juist een drijvende steiger gepasseerd en daar gaan we naar terug. Plat op mijn buik op de steiger maak ik de schroefas weer schoon met de pikhaak. Daarna bewijst een tandenstoker goede diensten als we de snelheidsopnemer moeten ontdoen van de resten van de plantengroei. Alles gaat daarna van een leien dakje, maar we houden wel uitkijk op het voordek om al te veel drijvende plantenresten te ontwijken. We komen later aan bij de Rystraumen dan gepland. De stroom stelt bijna niets meer voor. De wind trekt aan en het gaat hard. Om zes uur ’s morgens zijn we Finnsnes al voorbij. [caption id="attachment_6201" align="aligncenter" width="640"]

Ondanks de datum, 14 juni 2005, zien we de sneeuw nog dik op de toppen van het eiland Senja vanaf onze positie op 69° 05'N 17° 24'E !! de HQ caption !!

Eigenlijk wilden we de terugreis een andere route kiezen dan de heenreis, maar we hebben weinig papieren kaarten van de Vesterålen, het gebied ten noorden van de Lofoten, en daarom kiezen we maar voor de veilige weg en gaan we opnieuw door de Tjeldsund en maken hernieuwd kennis met de Sandtornstraumen en de Ballstadstraumen. Zonder het waarom weer te begrijpen hadden we de stroom mee. Terwijl we de heenreis er uren over deden om de beide straumen te bedwingen, waren we er nu in een poep en een zucht door. Bij Lødingen nemen we het besluit om ’s avonds om 8:00 uur maar te stoppen. De wind is gereduceerd tot kracht ‘weinig’ en Svolvaer is nog 37 mijl te gaan. Haast hebben we niet bepaald, en ’s nachts slapen lijkt ons maar beter. Maar wat is nacht als het 24 uur per etmaal volkomen licht is?

Lødingen - Svolvaer Vertrek: wo 15 juni 2005 07:50 Aankomst: wo 15 juni 2005 16:00 Afstand: 37 mijl Het besluit om in Lødingen te blijven was een goede. De volgende morgen hebben we een goede zeilwind en we komen moeiteloos na een rak van 37 mijl lekker zeilen aan in Svolvaer. Op de kade worden we opgevangen door een Duitser die direct honderd uit praat. Het blijkt al gauw dat hij Helmut goed kent en lid is van dezelfde zeilvereniging. Hij voer samen met de twee andere Duitse jachten die wij ’s morgens in Lødingen aantroffen in de boxen naast ons. Hij en z’n vrouw vinden Svolvaer ver genoeg. [caption id="" align="alignnone" width="320"]

De Colin Archer van Øyvind en Joane !! de HQ caption !!

Een uurtje later komt een Noorse Colin Archer aan de andere kant van de steiger naast ons liggen. Als ik hun landvast aanneem blijkt het een bijzonder aardig stel te zijn die veel belangstelling heeft voor onze boot. De twee jachten worden over en weer bezichtigd. Ook Øyvind, zo heet de schipper, heeft de boot zelf gebouwd. Heel bijzonder is hun hout-kachel. Het is even wennen: een open houtvuur aan boord. Maar als het wat kouder is, moet je wat nietwaar? Øyvind werkt op een boot in de Barentzzee en heeft, vanwege de ploegendiensten die hij draait, tamelijk veel vrije tijd. Zijn vrouw Joane is Canadese en werkt op de school in hun woonplaats, een stukje noordelijker dan Svolvaer. ’s Avonds worden we uitgenodigd en beleven we een genoeglijke avond. Øyvind vertelt van de fantastische winteravonden als het noorderlicht te zien is. Als we willen kunnen we in Jan-febr volgend jaar in hun ‘cabin’ logeren om het met eigen ogen te zien. In Svolvaer proberen we eerst bij de VVV te e-mailen. Dit lukt maar gedeeltelijk omdat de PC de memorystick niet wil lezen, dus foto’s kunnen niet worden verstuurd. De volgende dag gaan we naar de bibliotheek waar het allemaal wel lukt. Het blijkt dat mijn secretaresse op dat moment ‘on-line’ is en we kunnen direct een snel antwoord geven op haar vragen.

Svolvær - Henningsvær Vertrek: vr 17 juni 2005 11:25 Aankomst: vr 17 juni 2005 13:50 Afstand: 37 mijl Het is reuze gezellig in Svolvær, maar IJsland is nog ver en daarom reizen we verder. Eigenlijk zouden we veel langer op de Lofoten moeten blijven maar we hebben besloten om alleen naar Henningsvær te gaan en van daaruit weer de kust op te zoeken. Henningsvær is een pittoresk vissersplaatsje op het eiland Austvågøya, één van de vele eilanden van de Lofoten We vertrekken tegen de middag uit Svolvaer en komen twee uur later aan. We hebben veel geluk want er is eigenlijk maar één kleine steiger en daar is gelukkig veel ruimte.

Aan de steiger in Henningsvær !! de HQ caption !!

Het is nog geen vakantietijd. We verkennen het stadje en ik maak mijn gebruikelijke wandeling, waarbij ik het ene na het ander plaatje schiet. Het is een schitterende omgeving waar je dagenlang kunt ronddolen. Natuurlijk waag ik me weer buiten de gebaande paden en moet ik soms kilometers omlopen omdat ik plotseling onneembare obstakels tegenkom, zoals steile wandjes van meer dan twee meter.

18 juni Henningsvaer - Bodø Vertrek: za 18 juni 2005 07:00 Aankomst: za 18 juni 2005 20:10 Afstand: 57 mijl We verlaten Henningsvaer met spijt dat we niet wat langer op de Lofoten kunnen blijven. We willen naar Stott of Bolga zeilen, maar de wind is ons niet gunstig gezind. Hoog aan de wind zeilend varen we een koers die ons dichter bij Helnessund brengt dan bij Bodø. Halverwege dit rak komt het voorzeil opeens naar beneden. De bevestiging van het blok boven in de mast waar de val doorheen loopt is afgebroken. En bout van 8mm, dwars door midden. Het constante gestamp op de golven lijkt de directe oorzaak. Later moet ik mezelf de schuld geven, de constructie die ik had bedacht had beter gekund. Met de spinakerval hijsen we de rolfok weer, maar omdat de constructie voor het blok hiervan identiek is besluiten we de rolfok in te draaien. We vervolgen de reis met de gewone fok die we op de wegneembare voorstag hijsen. Ik wil eerst in de mast om het een en ander te inspecteren. Met fok en ongereefd grootzeil zeilt het best aardig en als we aan de overkant van de Vestfjord zijn, hoeven we maar één slagje te maken om naar Bødø te kunnen zeilen. De laatste twee uurtjes zitten we weer tussen de eilandjes en staat de motor bij. Iets na acht uur ’s avonds maken we vast aan een gastensteiger, die we de vorige keer over het hoofd hebben gezien. De lange buitensteiger van de jachthaven ligt helemaal vol. Zelfs aan de binnenkant liggen nog jachten. Ook de steigers in de stad zijn vol bezet. Juist toen we besloten hadden om maar een pakje van twee met de “18” van Gerard Dijkstra te gaan maken zag ik de bewuste steiger met aanduiding ‘Gestebrygge’ waar nog een plekje vrij was. Zondag de 19e juni besteden we de tijd om boven in de mast de breuk van de 8mm dikke bout te bekijken. Er is maar één verklaring: De krachten die worden uitgeoefend op de bevestiging van de blokken in het nieuwe masttopbeslag pakken anders uit dan ik had bedacht tijdens het ontwerp en daarom is de constructie te zwak. Ter plaatse bedenk ik een betere constructie, maar zonder het masttopbeslag te verwijderen, kan dit niet worden gerealiseerd en dat gaat me te ver. We zullen ons aan de omstandigheden moeten aanpassen. We zullen het voorzeil minstens één slag moeten indraaien om zo de bevesti-ging van het blok boven in de mast te ontlasten!