20 juni Bodø - Nesna Vertrek: ma 20 juni 2005 07:10 Aankomst: di 20 juni 2005 00:20 Afstand: 88 mijlAls we maandagmorgen wegvaren uit Bodø is Sandnessjoen de geplande bestemming. Na wat overleg besluiten we dat de aanpak van hele lange dagen varen, een zestal uren ongestoord slapen en dan weer een lange tocht, waarschijnlijk beter valt vol te houden dan steeds een nacht door te varen. We maken ons een beetje zorgen of we zo’n tweede dag nog wel voldoende alert zullen zijn. Bovendien gaat de duisternis tijdens de nacht, nu we weer meer naar het zuiden komen, een rol spelen. Uiteindelijk is één steen voldoende om dik in de problemen te komen. Al snel na ons vertrek blijkt dat we weer hoger moeten varen dan wat mogelijk is. In plaats van westelijk passeren we een aantal eilandjes aan de oostkant. Achter de eilandjes is er dan ook weinig wind meer. Een voordeel is dat de wind door de hoge rotsen wordt afgebogen . We kunnen weer zeilen als we halverwege de eilandjes zijn, maar echt hard gaat het niet. Zo kwakkelen we door tot aan Støtt. Hierna is het helemaal gedaan met de wind en moet de motor het werk weer doen. Tussen Støtt en Bolga ‘zitten’ we eerste rang bij een oefening van het Noorse leger. We worden gepasseerd door supersnelle patrouilleboten. Een mooi gezicht op het spiegel-gladde water. Wat later op de dag trekt het helemaal dicht en begint het te regenen. Het zicht is gelukkig nog voldoende om niet constant op de radar te hoeven kijken, maar we besluiten om Sandnessjoen maar te vergeten en naar Nesna te gaan. De stroom staat tegen en we hebben de wind, die ondertussen is opgestoken precies op de kop. De motor moet flink zijn best doen en we zijn het beiden eigenlijk ook beu. Om kwart over twaalf in de nacht maken we vast op precies dezelfde plek waar we een maand geleden ook lagen en duiken na een neut in bed.

21 juni Nesna - Sandnessjoen Vertrek: di 21 juni 2005 08:08 Aankomst: di 21 juni 2005 12:30 Afstand: 18,3 mijlHet weer is in de nacht niet beter geworden. Het ziet er grauw en grijs uit, heel laag hangende wolken waar af en toe regen uit komt. Bovendien waait de wind nog steeds uit W/ZW richting. We vertrekken rond acht uur en we moeten kruisen terwijl de stroom ook nog tegen staat. Het schiet voor geen meter op en al gauw gooien we de handdoek in de ring en besluiten niet verder te varen dan Sandnessjøen en na 4,5 uur varen over de 15 mijl dat beide plaatsen scheidt maken we vast aan de gastensteiger in de jachthaven. We stappen over onze weerzin heen van de hoge prijzen van de Noorse alcoholische ver-snaperingen en besluiten wat aan te gaan schaffen, want we hebben niets meer om te vieren als we ergens aankomen. De ‘Vinmonopolet’ winkel kunnen we niet vinden in het centrum en we vragen een willekeurige passant. Zij vertelt ons dat we bij Narvesen moeten zijn, een grote Noorse keten van kiosken. Als we na wat zoeken Narvesen hebben gevonden ziet het er helemaal niet naar uit dat we daar drank kunnen kopen en zonder te vragen gaan we weer weg. De winkel ernaast biedt ook al niet aan wat we zoeken. Bij een volgende winkel vragen we maar weer eens, maar de dame spreekt heel slecht Engels en kan eigenlijk niets uitleggen. Dan maar opnieuw naar Narvesen omdat de passant toch heel uitgesproken was. Het blijkt dat bij de aanlegplaats van de Hurtigrute een tweede Narvesen is waar we onze inkopen kunnen doen. Drank is veel duurder dan in Nederland. De goedkoopste Whisky kost omgerekend ongeveer 45 euro en Jägermeister een slordige 55 euro. Het is weer even slikken, te meer omdat we op Helgoland de goedkope drank maar hebben laten staan omdat we al zwaar genoeg waren. In de haven hijst een Noor zijn zeilboot uit het water. Ik ben nieuwsgierig en vraag wat er aan de hand is. Hij vertelt mij dat het slechts ter inspectie van de aangroei is, want hij ligt nu 3 jaar in het water. Tot mijn opperste verbazing is de boot aan de onderkant helemaal schoon.  Het blijkt dat hij 'coppercoat' heeft aangebracht:  epoxy vermengd met een heel hoog percentage koperpoeder.  Hij beschrijft de twee grote voordelen, goede bescherming tegen osmose en geen antifouling meer aanbrengen. Alleen na de winterberging  het koper even weer openschuren. Ik schrijf de ervaring bij op 'mijn interne harde schijf'. Later op de dag ruimen we de boot op, poetsen de buitenkant en doen we nog wat andere klusjes. De hele middag is het weer eigenlijk helemaal niet zo slecht. De stroom staat de goede kant op en het is droog. Gedane zaken nemen echter geen keer.

Vertrek: wo 22 juni 2005 07:00 Aankomst: do 23 juni 2005 00:05 Afstand: 82 mijl Met een lange reis voor de boeg draaien we al om 7:00 uur ’s morgens de haveningang van Sandnessjøen uit. De wind is weliswaar zwak, maar komt, anders dan wat het weerbericht vermeldt, warempel ruim in. Hoewel de motor wel regelmatig even bij staat kunnen we zeilen. De wind blijft ons helpen tot we rond twee uur ’s middags Brønnøysund passeren. We zien de dieselpomp daar en besluiten de zeilen te strijken en even vol te gooien, want je weet maar nooit waar de volgende gelegenheid is. Als we daarna onder de brug door zijn staat de wind plotseling weer op de kop. De stroom staat, gek genoeg, nog steeds mee. Later op de avond als we het eiland Leka passeren, de laatste aanlegmogelijkheid voor Rørvik, begint de stroom tegen te werken.

[caption id="attachment_6929" align="alignleft" width="150"]

Er zijn van die dagen ....... !! de HQ caption !!

Als de wind ook nog harder begint te waaien en opnieuw precies van voren inkomt gaat het niet hard meer en is de lol er ook helemaal vanaf. Het laatste stuk varen we onder donkere en dreigende luchten, regent het regelmatig en is het veel kouder. We zijn dan ook blij als we ’s nachts iets na twaalf uur vastmaken in Rørvik. We gaan niet weer in zo’n gammele box zoals de vorige keer, maar leggen vast aan de buitenkant van de lange golfbreker voor de jachthaven. Hier ligt ook de ‘Sleipnir’ een Noors jachtje waarvan we op de heenreis in Kristiansund kennis maakten met de schipper. Donderdag 23 juni 2005 Het weer is nog steeds slecht, want het waait hard uit het zuidwesten. Of zijn we een beetje wind ontwend? Het zou best kunnen want in de Indre Leia is twintig knopen al veel. Hoewel we met halve wind aan lagerwal liggen, hebben we ook weinig zin om tegen de wind in te gaan motoren. We moeten een afstand van zo’n 60 mijl overbruggen door de Folda, een onbeschermd stuk water.

De Folda wordt omschreven als een ruw gebied met vaak onaangename en zelfs gevaarlijke golfslag. De Noren noemen dit gebied 'Havets Kirkegård', in het Nederlands 'Zee begraafplaats' Een goed excuus om nog maar een dag te blijven. We gaan boodschappen doen en het hoogtepunt hiervan is de aanschaf van een nieuwe broodsnijplank. Kleine zaken worden belangrijk bij gebrek aan iets anders! We reserveren ook een half uurtje tijd voor gebruik van een internet PC bij de plaatselijke bibliotheek. De ervaring heeft geleerd dat ik daar vaak mijn memorystick kan gebruiken. Alle e-mail kunnen we dan voorbereiden aan boord, terwijl de binnengekomen mail ook weer aan boord kan worden gelezen. Op die manier kunnen we ook foto’s meesturen, en gemakkelijk ook aangepaste mails individueel versturen, zonder alles opnieuw te moeten doen. De PC is behoorlijk traag en in het gereserveerde half uurtje red ik het niet om alles te doen wat ik had gepland. ’s Avonds bestuderen we nog even de route die we de volgende dag willen varen, want we hebben niet alle papieren kaarten van de route. De beste route is eigenlijk wat verder van de kust af want anders moeten we steeds zigzaggen tussen veel rotseilandjes en ondiepten door. In de hoop dat de wind de volgende dag uit het noorden zal waaien gaan we die avond slapen. [iframe src="https://www.youtube.com/embed/5XJXhwVzaj8" width="100%" height="500"] Windkracht 8Bf!

---

’s Nachts word ik wakker van een bulderende wind en omdat de boot ook erg scheef ligt ga ik er maar uit. Als ik de windmeter aan zet, zie ik dat het 35 knopen waait. Onmiddellijk kleed ik me aan om de stootwillen te gaan controleren. Eenmaal buiten lijkt het nog harder te waaien dan de 8 Beaufort dat de meter aangeeft. De stootwillen zitten onder de rand van de steiger, maar beschermen de boot nog wel. Met moeite kan ik het geheel wat verbeteren. De buurman met zijn HR42 die voor me ligt is ook al druk bezig. We maken in de vliegende storm een praatje maar gaan toch maar gauw weer naar binnen. Ik bedenk me dat ik nog twee skippyballen aan boord heb en pomp die op. Samen met de stootwillen ligt de boot nu goed beschermd tegen lagerwal te dansen. Het is ondertussen vijf uur geworden en ik ga maar op de bank liggen om nog wat te pitten. De 45 knopen die Hilda op de meter zag tijdens windstoten laat ik nog eens op me inwerken. We hebben dit twee keer op zee meegemaakt maar als je tegen de wal aangedrukt wordt is het toch wel een erg harde wind. Vrijdag 24 juni Een paar uur later is alles weer als vanouds. De wind waait weer met een knoop of 12 uit zuidwestelijke richting. Toch gaan we niet weg. Na zo’n onstuimige nacht houden we het nog maar even voor gezien. ’s Avonds komt een Nederlandse ‘bruine’ schuit, de 'Estelle Jensen' uit Harlingen, binnen. De schipper maakt een praatje. Hij vaart met gasten die, als gevolg van het voor de wind varen, nogal zeeziek waren geweest die dag. De zeeziekte is de gasten blijkbaar niet in de koude kleren gaan zitten, want ze zijn weinig spraakzaam en lopen met de blik op oneindig vlak langs ons terwijl we in de kuip zitten. Ook in het clubhuis waar de meesten naartoe zijn gegaan, lukt het me ook al niet om een praatje te maken.

25 juni Rørvik – Kuringsvagen (Stokksund) Vertrek: za 25 juni 2005 07:10 Aankomst: za 25 juni 2005 19:50 Afstand: 67 mijlEr is voor vandaag een W-NW wind voorspeld van 4 Bf. We vertrekken iets na 7:00 uur ’s morgens en we kunnen inderdaad hoog aan de wind zeilen. We gaan wat verder uit de kust, omdat we ook geen papieren kaarten hebben van dit gebied. De hele dag waait het een Bf 5 en ergens halverwege de reis maken we een slag naar buiten, omdat we het niet halen om vrij van de kust te blijven. Deze ene slag is voldoende om de kust weer vrij te kunnen zeilen en de uitgezette route te kunnen blijven volgen. Overigens blijf ik het nog steeds behoorlijk spannend vinden om door smalle geultjes, tussen de rotsen door, weer dicht naar de kust te komen. Als het harder waait slaan de golven stuk op de rotsen en lijkt het gevaarlijker om er langs te varen. Opnieuw ben ik blij met de kaartplotter die buiten gemonteerd is. Eén blik op het scherm overtuigt ons dat we goed zitten. De laatste mijlen is het qua weer bar en boos. Met bakken komt de regen uit de wolken, terwijl de wind in die buien ook behoorlijk zijn best doet. Als we in Revsness (Stocksundet) arriveren zijn regen en wind ook als bij toverslag verdwenen en wordt de lucht weer helemaal blauw. Het van de heenweg bekende haventje is overvol. Er is een feestje aan de gang en de lange steiger is aan beide zijden helemaal bezet. We maken vast aan een Noorse Beneteau 42 DS en houden ons bezig met het avondeten. Al snel komt er een einde aan het feestje en kunnen we weer langs de steiger liggen. Zondag 26 juni 2005

Het stag dat moet worden vervangen !! de HQ caption !!

Groot alarm! Hilda komt terug van het clubhuis en ontdekt dat er bij het stuurboord onderwant een tier gebroken is. Nadere inspectie leert me dat het niet één maar vijf zijn. Dit zijn meer dan de helft, want de verstagingsdraden zijn samengesteld uit 9 tieren. We zullen moeten vervangen, maar waar? Zoiets ontdek je natuurlijk in een weekend. Ik zie bij het clubhuis een reclame hangen van een bootservicebedrijf en maak een lange wandeling om te ontdekken waar dit bedrijf gevestigd is. Ik kan het niet vinden, maar het zal wel aan de andere zijde van de brug zijn. In de loop van de dag besluiten we Ola Bergslien te bellen en te vragen of die ons aan het adres van een tuiger kan helpen. Ola vraagt twee uur respijt, maar meldt dat alleen in het zuiden van Noorwegen, in de buurt van Oslo, dergelijke bedrijven te vinden zijn. Wij zelf gaan ook allerlei alternatieve mogelijkheden na, zelfs het inschakelen van de thuisbasis. Ook besluiten we om niet alleen die ene onderwant, maar alle verstaging te laten vervangen, met uitzondering van voor- en achterstag, omdat die nog zo goed als nieuw zijn. Als we Ola terugbellen heeft hij voor ons een adres ongeveer 80 km ten zuidwesten van Oslo. Hijzelf geeft aan dat hij het verstandig zou vinden over te gaan op Norseman Stalock DIY terminals, omdat je hiermee jezelf kunt redden. Ikzelf vind de terminals te fors en ben daarom geen voorstander om alles hiermee uit te voeren en bovendien is het veel duurder dan vervanging door conventionele verstaging. We besluiten zelf naar Oslo te gaan en als voorbeeld van elk van de stagen een voorbeeld mee te nemen. Bij Aquarius Kro, de kroeg aan de overkant van de haven, ga ik vragen naar de busverbinding naar Trondheim. Er blijkt maar 2 maal per dag een bus te gaan, resp om 7:05 en 14:40 uur. De eerste bus maandagmorgen kunnen we niet halen omdat we de verstaging nog uit de mast moeten halen en de tweede mogelijkheid lijkt te laat. De eigenaar van de Kro wijst me echter op de mogelijkheid om de nachttrein te nemen en dat lijkt geen slecht idee. Als ik alweer terug aan boord ben komt de Kro-eigenaar nog een adres in Trondheim brengen waarvan hij verwacht dat zij mij ook zullen kunnen helpen. Een nieuw alternatief? Maandag 27 juni 2005 Het is kwart over 8 als ik Erlin Haug bel, het bedrijf in Trondheim waarvan ik het adres van de kro baas kreeg. Paul, die de telefoon aanneemt, is uiterst behulpzaam. Hij vertelt me dat zij gespecialiseerd zijn in het grotere spul: Vissersvaartuigen. Een noodreparatie zal wel gaan, maar voor een definitieve reparatie is een gespecialiseerd bedrijf noodzakelijk. Paul geeft het adres van Christian With Marine in Vettre (Asken), zo’n 20km van Oslo. Het is dichterbij dan het adres dat ik van Ola Bergslien kreeg. Bovendien zegt Paul dat dit bedrijf beter is. Telefonisch bespreek ik met Christian With persoonlijk alle details en overtuig me ervan dat ze alle onderdelen op voorraad hebben. De rest van de morgen verwijderen we de stagen die meegaan om als voorbeeld te dienen. Door de nieuwe masttop kunnen we de stagen nu gelukkig zonder problemen verwijderen. We gebruiken (reserve)vallen om de mast goed verstaagd te houden. Ruimschoots voor het vertrek van de bus om 14:40 zijn we klaar. Gekleed in onze fietsregenpakken lopen we (te vroeg) naar de winkel van “Stocksund Handelskompagniet” waar we kunnen opstappen op de bus. Met wat proviand en kletsnat stappen we in de bus die een paar minuten te laat is. De reis naar Trondheim is fantastisch. De weg slingert langs de oevers van een aantal fjorden terwijl er af en toe behoorlijke “bergpassen” te nemen zijn. We zien snelstromende riviertjes, watervallen die soms gedeeltelijk over de weg stromen en groene valleien. Tijdens de oversteek over de Trondheimsfjord blijkt dat het erg hard waait. Er staan hoge golven en zelfs de veerboot dreunt af en toe van de klappen. Geen plezierig zeilweer in ieder geval. In Trondheim kopen we een treinkaart naar Oslo. Er is geen zitplaats meer beschikbaar, alleen slaapplaatsen. Ik moet even slikken als ik de prijs hoor: 2085 Nok (€ 250,-), maar er is geen alternatief.

In onze treincoupe !! de HQ caption !!

Omdat de trein pas om 23:05 uur vertrekt hebben we heel veel tijd in een regenachtige en koude stad. We eten een pizza bij Pepe’s en sjouwen nog even door een winkelcentrum waar nog een paar winkels open zijn. De rest van de tijd brengen we door in de stationshal waar we zowaar nog een dikke zaterdagse Telegraaf kunnen kopen. Behoorlijk wat leesvoer dus, alleen ……. Nou ja. Een slaapcoupe is iets nieuws voor ons, alhoewel het veel lijkt op een hut op de veerboot naar Engeland waar ik een paar keer gebruik van heb gemaakt. We slapen naar ons idee slecht, maar we zijn ook de hele acht uur niet wakker. Ook in de trein genieten we van het voorbijschietende landschap maar als we om een uur of vijf ’s morgens in de restauratiewagen komen zijn we nog een halfuurtje te vroeg. Met een bakje slecht smakende koffie overbruggen we de tijd tot aan het ontbijt. In Oslo, waar het overigens schitterend weer is, nemen we de trein naar Asken en daarna een taxi naar With Marine A/S. Ik help Christian With om de zes stagen te maken, en houd het hele proces nauwgezet in de gaten, omdat we ons geen fouten kunnen veroorloven. We krijgen 10% korting omdat we Nederlanders zijn en Christian een aantal keren de Spa regatta in Medemblik heeft gevaren en betalen 6635 Nok (€ 775). We nemen de trein terug naar Oslo en moeten 12 uur wachten voordat de nachttrein weer teruggaat naar Trondheim.

De Gjoa !! de HQ caption !!

We wandelen wat door Oslo en brengen een bezoek aan het Fram museum (Fritjof Nansen, Roald Amundsen en vele anderen) en bezichtigen de Fram, De Gjoa en lezen geschiedenis. Hoewel interessant kan het mij niet erg lang boeien. De terugreis naar de boot zitten we in een normale coupe voor ongeveer driekwart van de prijs van de heenreis maar dat bevalt veel slechter. De banken zijn minder comfortabel om goed te kunnen slapen. We hebben ons op het station van Oslo gelukkig voorzien van eten en drinken, want er komt er niets anders langs dan de controleur. Wel rijdt er een een restauratiewagen mee waar je kunt eten. Omdat je niet slaapt zie je meer van de omgeving dan op de heenreis, want echt donker is het niet. Bij Hamar zien we het ‘omgekeerde schip’ oftewel het ijsstadion. Regelmatig staat de trein stil en stappen mensen uit, ondanks dat het midden in de nacht is. In Trondheim realiseren we ons de Noorwegen een schitterend land is en onze keuze om hier een deel van onze lange vakantie door te brengen is een goede! Maar alles went. De terugreis met de bus gaat via hetzelfde route als de heenreis en het lijkt wel of er al enige gewenning is opgetreden: “We have seen it before”.Misschien is het ook het weer wel. Als de zon erbij is zit alles er veel vriendelijker uit. Ook in de jachthaven is het mooi weer als we woensdag ’s morgens om 11 uur aankomen. Nadat de bus precies voor het weggetje naar Aquarius kro is gestopt komt de buschauffeur ons nog even achterna om te zeggen dat Aquarius kro ook nog een andere toegang had als waar wij naartoe liepen. Wat een service en vriendelijkheid! De man had ons trouwens ook al koffie geserveerd in een lijnbus nota bene! ’s Middags beginnen we direct met de montage van de verstaging. De 5 cm die ik ze langer heb laten maken is perfect. Met uitzondering van de Hoofdstagen kunnen de toggels achterwege blijven die na een eerdere wijziging noodzakelijk waren geworden. Na een paar uurtjes noeste arbeid is alles weer als nieuw en zijn we gereed voor vertrek. De Krobaas komt nog even informeren hoe alles verlopen is en verbaast zich opnieuw dat verstaging niet in Trondheim kan worden gemaakt. Ik bedank hem nogmaals voor zijn hulp en advies. ’s Avonds na het douchen betalen we de ‘kai-avgift’ in het clubhuis waar geen mens aanwezig is. We schijven een dankwoord in het gastenboek en sluiten het hoofdstuk ‘Stokksund’ af.