Arbroath is ver, ruim 60 mijl en we moeten rond hoog water binnen komen omdat deze haven een ‘wet dock’ heeft en verder droog valt. We vertrekken ’s morgens al om 5 uur als het nog donker is. De wind is erg variabel meestal een Bf 3 maar soms trekt hij ook even aan tot Bf 6. Helaas is het eerste stuk hoog aan de wind varen en helpt de stroom ons ook al niet meer mee.
Langzaam wordt het me duidelijk dat we het HW van Arbroath niet gaan halen. We richten onze aandacht daarna op doodtij bij Montrose.
Om een uur of half vier ’s middags realiseren we ons dat ook Montrose er niet inzit. Port Edgar is met de heersende wind ook geen aantrekkelijke haven terwijl we met een paar mijlen extra ook in Amble of Blyth zijn. Dan maar de nacht doorvaren en ons op Engeland richten. Omdat we nu wat ruimer kunnen varen gaat het veel beter en we komen ’s middags de 5e augustus om één uur aan in Blyth. We maken vast op de plek waar we de vorige keer ook hebben gelegen. We zijn beiden moe en slapen ’s avonds erg vroeg. Het stadje Blyth ligt, zoals we van de buren in de haven vernemen, een kleine 5 km van de haven, dus koop ik de volgende morgen brood bij een krantenkiosk niet al te ver van de haven. De middag besteden we aan het schoonmaken van de boot. Het pendulum van de windvaan is behoorlijk aangegroeid en de spiegel is vet van de dieselrook. Een oude Engelsman vindt het vreemd dat ik me zelf daarmee bezig houd want ‘cleaning is womans’ work’. ’s Avonds drinken we een pilsje in het clubschip.
Aan de steiger in Blyth !! de HQ caption !!
Zo 7 aug 2005 De weerberichten waarschuwen voor Bf7 en/of Bf8 in de gebieden rondom ons. Daarom vertrekken we maar niet. We kunnen daarom een zelfgebouwde Van der Stadt 34 van binnen bekijken en de eigenaar de onze. De indeling is best interessant en heel anders dan onze Orion33. De 34 heeft, net als onze Orion, ook een met epoxy kruislings verlijmde romp, maar als materiaal is triplex gebruikt terwijl ik de Orion met 5mm dik snijfineer heb gebouwd.
