22 juni 2019, Stamsund - Henningsvær, 11 zm
Stamsund-Henningsvaer[/caption] In Stamsund is dit jaar niet zoveel te beleven. Het aankomen en vertrekken van de boot van de Hurtiglijn is al een heel gebeuren. Het weer werkt ook al niet mee, het is nauwelijks droog, er staat een zwakke maar koude wind, kortom, het is guur. Een wandeling maken is ook al weinig aantrekkelijk. In een nieuwe supermarkt, ik kan me van een vorige keer niet herinneren dat het er was, halen we nog even een paar boodschapjes maar dat is het ook wel.
Zaterdagmorgen vertrekken we naar Henningsvær, een plek waar we al meerdere keren geweest zijn, maar het is een mooie plek om te liggen. In twee uurtjes overbruggen we de 11 mijl afstand. We volgen niet de route die in de Navionics app wordt gepresenteerd, tussen diverse rotseilandjes door, maar iets verder van de kust af. 
Dezelfde vuurtoren als we thuis ingelijst aan de wand hebben hangen
In Henningsvær ligt alleen een klein Belgisch jacht aan één van beide steigers. We maken vast aan de andere steiger en brengen een bezoek aan het Joker winkeltje om het avondeten in te kopen. Opnieuw constateren wij dat we beide verschillende details opslaan. Volgens Hilda is de Joker winkel binnen en buiten compleet anders, zelfs de ingang is aan de andere kant. Ik geloof het direct want het ziet er behoorlijk nieuw uit, maar uit mijn geheugen komt geen plaatje omhoog. Veel andere details weet ik alleen, bijvoorbeeld dat hier in 2012 een Nederlandse boot met roerschade aan de kant stond.
Hierna maak ik nog een wandeling naar een 'utkikkspunkt' en werk de site nog even bij. Op de kant zien we veel toeristen voorbij lopen en allemaal maken ze dezelfde foto. Er moeten in de loop van de tijd honderd duizenden gemaakt zijn. Ook in mijn verzameling komt de foto voor maar natuurlijk maak ik de foto hier naast maar even opnieuw.
De foto zoals die globaal door tig fototoestellen is gemaakt, met en zonder de HQ
Sommige toeristen komen de steiger op om te voorkomen dat de HQ ook op de foto staat. Af en toe vraag ik of ze deze mooie boot niet op de voorgrond willen. Er wordt dan gelachen en soms komen er leuke gesprekken uit voort.
In de vooravond komt een er een boot met achterop een Nederlandse vlag naast ons aanleggen, de 'Midnight Blue' uit Leiden. Het is een beetje vreemd maar ik versta geen woord van wat de opvarenden tegen elkaar zeggen. Later zie ik dat er ook nog een Tsjechische vlag aan het bakboordswant geknoopt zit. Het blijft onduidelijk.
zo 23 juni 2019, Stamsund-Skrova, 11 zm
Skrova is een eiland waar we nog niet eerder zijn geweest. Van kennissen hoorden we dat het een fijne plek is en daarom zetten we op deze dag koers naar Skrova. Het waait niet erg hard, een 4Bf, maar de golven passen eigenlijk niet bij de windsterkte. Het zal er wel van komen dat we in het noorden van de Vestfjorden zijn waar de wind al het water naar toe duwt.
Het eiland Moholman halverwege tussen Henningsvaer en Skrova
Als we na twee uurtjes zeilen de haven van Skrova binnenvaren worden we stevig gewiegd, door de golven voor deze haven. We halen de zeilen neer als we al in de beschutting van de haven zijn. Hierna moeten we alles nog in gereedheid brengen voor de landing. We zijn daar altijd erg consequent in: aan beide zijden stootwillen en aan beide zijden landvasten voor, achter en aan de middenbolder. Zo zitten we nooit te klooien als het anders komt als we van te voren gedacht hadden. Het levert wel meerwerk op als we eenmaal liggen, maar ik berg de niet gebruikte spullen graag op als het aanleggen daardoor perfect verloopt. De gastensteiger is aan de buitenkant bezet door een jacht en een visser en aan de binnenkant liggen twee kleine visbootjes, dus geen ruimte voor ons. In een andere hoek van de haven is nog een drijvende steiger en daar maken we vast. Er is geen elektriciteit, maar de accu's zijn vol, dus. . .
Het alternatieve steigertje We zijn nog aan het vastmaken als een vriendelijke Noor ons komt vertellen dat er inmiddels aan de andere kant van de gastensteiger plaats is en daar is wel elektriciteit. Hij is de eigenaar van het jacht dat er al ligt. Met z'n drieën varen we er naar toe, maar inmiddels heeft er weer een klein visbootje vastgemaakt aan de binnenzijde. De vissers zijn niet bereid om aan de andere kant te gaan liggen en ik vind de overgebleven ruimte te klein voor de HQ. Onverrichterzake gaan we terug naar waar we vandaan kwamen.
Het is waarschijnlijk wel duidelijk wat dit is
We liggen er de volgende dag ook nog omdat het weerbericht de hele dag regen aangeeft met een matige wind, terwijl de volgende dag gunstiger is. Uiteindelijk valt het met de regen wel mee, maar het waait stevig en lekker weer is anders. Erg lange wandelingen kunnen niet worden gemaakt en aan het einde van de dag heb ik alle wegen wel bewandeld. In de loop van de dag komt het Noorse jacht ook maar bij ons aan de steiger liggen. Aan de gastensteiger is het toch behoorlijk onrustig liggen en het ontbreken van elektriciteit nemen ze voor lief. Geen elektriciteit levert ons geen problemen op want de windmolen draait volop en houdt de accuspanning behoorlijk op peil.
Een mooie fototentoonstelling in een tunnel die maar erg beperkt gebruikt wordt
Het weer moet nog even wennen aan de vroege morgendi 25 juni 2019, Skrova - Stokmarknes, 36 zm
We willen dit jaar nog naar de Vesterålen, de eilanden groep noordelijk van de Lofoten en daarna gaan we weer naar zuidelijker breedten. Vanuit Skrova hebben we twee mogelijkheden: de meer westelijke route via de Raftsund of de meer oostelijke route via Tjeldsund. In beide gevallen moeten we rekening houden met mee- of tegenstroom. De stroom in de Raftsund loopt mee van 5 tot 11 uur 's morgens en dat betekent vroeg vertrekken. We varen om 6 uur met weinig wind en dat blijft zo tot we de Raftsund achter ons hebben. We zien de stroom nog kenteren onder de Raftsundet bru, maar vanaf dat moment hebben we er nog nauwelijks last van.
De ingang van de smalle Trollfjord
Wij hebben voor de Raftsund gekozen omdat we eigenlijk nog best wel even weer door de Trollfjord willen varen, een fjord die uitkomt in de Raftsund.
De Trollfjord is een fjord die op het smalste deel slechts rond de 100 meter breed is en waar de rotswanden links en rechts steil uit het water tot grote hoogte oprijzen.
Hoewel we wat de meestroom betreft al wat aan de late kant zijn varen we natuurlijk de Trollfjord wel even binnen, vlak langs de steile wanden. Zoals ook de vorige keer een bijzondere belevenis. Daar waar de fjord iets breder wordt keren we weer want even aanleggen aan het steigertje achterin is niet mogelijk omdat we daar drie jachten zien liggen. Bovendien willen we geen tijd meer verdoen vanwege de stroomkentering.
Rechtstreeks uit het water steil omhoog
De linkerkant, vanaf de ingang is minder steil
Een foto maken is lastig, er staat maar een heel klein stukje van zo'n wand op. Je ogen zien veel meer
De uitgang van de Trollfjord nadat we gekeerd zijn
Een pracht omgeving, zo achteruit kijkend
Na de Raftsund zeilen we naar Stokmarknes. Het weer leek midden in de Raftsund een beetje op te knappen, maar het blijft kwakkelen.
De Vesteralen zijn groener dan de Lofoten, hoewel deze foto niet zoveel groen laat zien
We willen in Stokmarknes zelf liggen omdat er wat boodschapjes moeten worden gehaald, en omdat volgens de 'Havneguiden', de marina 'some distance from the town center' is. Om daar te komen moeten we wel rond het eiland Børøya varen omdat een 15m hoge brug de kortste route voor ons onmogelijk maakt.
In Stokmarknes liggen we aan een mooie steiger met elektriciteit en water, maar sanitair is ook hier niet te vinden. 's Middags legt een Hurtigruten boot in Stokmarknes aan bij het Hurtigruten museum. Op de kade, voor het museum is de 'Finmarken', één van de oude lijnschepen, tentoongesteld. Het is meer dan duidelijk dat het scheepsmodel in de loop van de tijd nogal is veranderd: van goederenschip naar cruiseschip. De boot ligt hier maar een uur, maar behalve de drommen passagiers die even in het museum gaan kijken, worden er ook goederen in en uitgeladen.
Stokmarknes
