wo 26 juni 2019, Stokmarkness - Risøyhamn, 32 zm
Het doel vandaag is Risøyhamn. We waren hier eerder in 2012 en de herinnering is niet erg goed. Het steigertje met kleine visbootjes was volstrekt ongeschikt en op een kleine drijvende steiger stond een waarschuwing dat de verankering onvoldoende was om aan te leggen. We maakten vast aan een klein vissersvaartuig dat tegen een korte kade lag. We lagen er toen niet plezierig: aan lagerwal met golven die over de uitgestrekte Risøyrinnen kwamen aanrollen en tegen de boot tot stilstand kwamen. Dit jaar zie ik op de site Velihavn.no foto's van prachtige nieuwe steigers, waarvan de loopbrug precies uitkomt op de korte kade waar ik in 2012 bij laagwater zo moeizaam vanaf klom op het vissersscheepje. Het lijkt een prima idee om Risøyhamn opnieuw met een verzoek te vereren. We vertrekken met weinig wind uit Stokmarknes en hoewel we later de zeilen wel hijsen is het effect niet zo groot. Van de puur achterlijke wind van minder dan 10 knopen gaat weinig stuwkracht uit en daarom moet de Autoprop maar wat mee duwen. Pas de laatste paar mijlen haalt de wind behoorlijk aan en komen we boven de 5Bf uit. Hadden we later moeten vertrekken?
De groene Vesterålen
De haven in Risøyhamn is inderdaad een geweldige plek geworden, maar voor winden van NO tot ZO is de haven nog helemaal onbeschut. Wij parkeren de boot met een stevige zijwind achteruit in een ruime box.We moeten hiervoor wel twee keer opnieuw aanvaren, maar als we vast liggen zijn we dik tevreden met het plekje. De wind trekt nog verder door en een paar uur later help ik een Zweedse boot die uit het Noorden kom met aanleggen. Ze vertellen mij dat ze onderweg 20 op de windmeter hadden zien staan. Omdat ik niet zo erg verbaasd ben bedenkt de Zweed dat hij even moet verduidelijken: 20 meters per second! Tja dat is een verschil, dus rond de 40 knopen!
Risøyhamn
Alle weersites beloven ons de volgende dag op z'n minst 22 tot 24 knopen wind uit westelijke richtingen met veel neerslag. Met ons doel om nog verder noordwaarts te gaan betekent het dus halve wind, maar ook met meer knoopjes dan we aantrekkelijk vinden en daarom besluiten we nog een dag te blijven. We gaan ons ook beraden hoe we rond Senja gaan varen. Gezien de lange termijn weerberichten lijkt het aantrekkelijker om eerst langs de beschutte oostkant te gaan om vervolgens langs de westkant weer zuidwaarts te varen. Bovendien kunnen we er altijd voor kiezen om niet rond het eiland te varen maar ook langs de oostkant weer terug te gaan.
Een prachtige regenboog
en de andere kant in het licht van de niet ondergaande zon De wind is tijdens de nacht inderdaad van ZZW naar W gedraaid en komt schuin van achteren de kuip in. We draaien de boot en gaan naar de andere kant van de steiger, want daar liggen we net hogerwal. De weersites krijgen gelijk want de wind trekt behoorlijk aan. We liggen redelijk beschut voor westelijke winden, maar toch zien we vrijwel continue een forse 5Bf en in buien zelfs 30 knopen ware wind op de meter en bovendien komt met regelmaat erg veel vocht van boven.
vr 28 juni 2019, Risøyhamn- Finsness, 60 zm
Het weer lijkt voor vrijdag 28 juni niet slecht, er is warempel een blauwe lucht. Met de wind uit een overwegend westelijke richting en regenkansen niet zo hoog vertrekken we op de 'standaard' tijd. De eerste paar mijlen gaat het door de Risøyrinne, een relatief smalle geul die door de Noren kunstmatig is aangelegd om redelijk grote schepen een kortere weg te kunnen bieden naar het noorden. Zo maakt ook de Hurtigruten gebruik van deze geul. De geul wordt gemarkeerd door hoge opstanden links en rechts en zolang het zicht niet erg slecht is zijn ze niet te missen. Met de wind die niet helemaal puur van achteren komt zeilen we alleen met het 60m2 voorzeil.
Grytøya
Omdat het goed zeilt, richten we ons al snel op Finsness, een afstand van bijna 60 zm. Zo'n 15 mijl na vertrek komen we in de Kvernsundet tussen de eilanden Bjarkøya en Grytøya. Aan het begin moeten we tussen de vaste wal en een rotseilandje door dat, althans zo lijkt het op de kaart, een beetje smal is. Ook deze keer blijkt dat ruim 100 meter weer breder is dan wat we van te voren hadden verwacht. Zo lang het maar diep genoeg is!
Niet alle bergen zijn groen in de Vesterålen
Het zuidpuntje van Senja
Na de Kvensundet zien we op grote afstand een ander jacht in dezelfde richting varen. Het is een tweemaster met een erg groot voorzeil en een bazaan. De afstand tussen de twee jachten wordt langzaam kleiner naar mate we meer in een smallere geul belanden. Hoewel ik aanvankelijk dacht dat het andere jacht sneller was, kruipen we het jacht toch voorbij en we zwaaien nog even naar elkaar. Echter nadat de koers wijzigt en we de wind puur achterlijk krijgen wordt de afstand toch weer kleiner. Bij de hoek van het eiland Dyrøya, wanneer het jacht ons op meters genaderd is, komt de wind weer iets ruimer in en gaan wij weer iets sneller.
Wij kiezen voor de noordelijke kant van de Solbjergfjorden en het andere jacht houdt meer de zuidelijke kant aan. De laatste 17 mijl gaan we ruimschoots harder. In deze fjord waait de wind steeds in de 6Bf gebied terwijl er regelmatig uitschieters naar 7Bf zijn en af en toe zien we de windmeter zelfs waarden aangeven die thuishoren in het 8Bf gebied. Wij hebben het voorzeil behoorlijk ingerold want de boot vaart daardoor niet langzamer maar het zeilt wel comfortabeler. Het andere jacht met nog steeds zijn voorzeil vol uitgerold zien we regelmatig uit het roer lopen en dat betekent natuurlijk snelheid verlies. Uiteindelijk worden we in Finsness buren en ik krijg te horen dat mijn 'noordelijke' tactiek het beste uitpakte. Ik geloof het graag maar het was, wat mij betreft, geen tactiek.
De HQ in de 'race'
zo 30 juni 2019, Finsness - Engenes, 30 zm
Zaterdagavond is het gezellig vertoeven aan boord van een buurman. Een international gezelschap is vertegenwoordigd: Noors, Duits, Portugees en Nederlands. Teruggekeerd op de HQ zit ik toch nog even het weer te evalueren en vraag me af of het eigenlijk wel zo'n goed idee is om nog rond het grote eiland Senja te varen. Als we de komende dag de noordwest hoek met de uitstekende kapen van Senja willen ronden kunnen we wind uit het westen verwachten en stevige golven die over een grote watervlakte komen aanrollen. Dat betekent dus een paar uur globaal recht in de wind varen en bovendien wordt er regen verwacht. Maandag, de dag erna, zal het de hele dag behoorlijk regenen met een zwakke wind. Dinsdag kunnen we zuidelijke winden verwachten in het 3Bf gebied. Dus opnieuw weinig wind maar wel recht van voren. Fijn zeilen zal dus niet erg aan de orde zijn tijdens de totale afstand van 130 mijl. Als er dan toch gemotord moet worden dan liever zo kort mogelijk. Ik kies ervoor om de volgende dag de koers weer naar het zuiden te verleggen.
Tegen verwachting in wordt het wat later op die zondag een mooie tocht, weliswaar op de motor. We beginnen met lichte regen en een tegenwind van achter in de 4Bf, maar hoe verder we komen hoe meer de wind afzwakt en hoe meer de zon achter de wolken vandaan komt. Opvallend hoe veel mooier de wereld er dan uitziet. De sneeuw op de bergtoppen is in de zon prachtig wit terwijl de hellingen lager mooi groen zijn.
Een mooie wereld! We leggen aan in Engenes rond 4 uur in de middag. Harstad is nog 15 mijl verder, maar de keuze voor Engenes heeft te maken met de meestroom in de Tjeldsund de volgende dag. Van die meestroom kunnen we vroeg of laat op de dag profiteren maar daarvoor moeten we nog wel 22 zm overbruggen. Heel vroeg in de morgen vertrekken is voor Hilda geen optie dus het zal rond de middag worden. We zijn dan mooi om 5 uur 's middags daar waar de grootste stroom staat. In Harstad zouden we alleen maar langer moeten wachten. Wel betekent het dat we langer mogen 'genieten' van de overvloedig vallende regen die wordt verwacht, maar dat nemen we maar op de koop toe. In beide plaatsen zijn we eerder geweest, maar Engenes beviel ons een vorige keer beter dan Harstad.
Veel jonge kabeljauwen onder de boot
We hebben alle ruimte aan de steiger en liggen lekker rustig. Er zijn wel veel sportvisbootjes die met een behoorlijke snelheid in en uit de haven varen en daarbij nogal voor golfslag zorgen. Het valt me wel op dat wanneer ik in de kuip sta er wel langzaam wordt gevaren. De etiquette is dus wel degelijk bekend.
's Avonds liggen we overigens wel behoorlijk op deining als de golven een beetje rond de hoek van de golfbreker de haven in rollen, maar ook dat is een gewenning.
