wo 19 juni 2019, Sørvågen - Reine, 4,5 zm
Woensdag de 19de vertrekken we 's morgens naar Reine. Het is een korte tocht van minder dan 5 mijl. Het waait voor geen meter, dus motoren we. Als we de haven van Reine binnenvaren zien we een bekend aluminium zeiljacht voor anker liggen met het nummer '18' op de zijkant: De Bestevaer 2 van Gerard Dijkstra.
De prachtig mooi gelegen haven van Reine
We varen rechtstreeks naar een alternatieve steiger waar we eerder lagen, want de gemeentelijke jachthaven is volgens de pilots immers niet zo'n beste keuze voor grotere jachten. Nadat we hebben vastgemaakt is mijn standaardprocedure het checken van faciliteiten en prijzen. Waar we in 2015 gebruik maakten van een stopkontakt van een vaste ligger waar geen slot op zat is er nu wel formeel elektriciteit beschikbaar. Verder is er helemaal niets, geen sanitair, geen afvalcontainer, geen water, alleen . . . het liggeld is verdubbeld: 400Nkr (= ca € 41,50).
De gemeentelijke steiger in Reine Nadat ik daar even poolshoogte heb genomen besluiten we om toch de gemeentelijke jachthaven te gaan proberen. De steiger was helemaal leeg en de ligkosten zijn beduidend lager. Er is zelfs een weektarief: 7 nachten liggen voor de prijs van 3.
Het is bijna laag water en we varen uiterst langzaam rond allerlei staken en opstanden, het oog constant gericht op de dieptemeter maar we houden voldoende water onder de kiel. Aan de steiger is het zelfs meer dan voldoende diep. Ook bij de gemeentesteiger ontbreken sanitaire voorzieningen. Tegen betaling kan gebruik worden gemaakt van openbare toiletten aan de kant waar ook de toeristen gebruik van maken. Om aan 230V te komen moet ik mijn extra lange verlengkabel uitleggen, want alleen het eerste paaltje op de steiger werkt.
Ik wil wat later op de dag de Bestevaer 2, die inmiddels naar de alternatieve steiger is verkast, na 14 jaar nog wel eens bekijken. (We lagen in 2005 in Bodø achter dit jacht) Onderweg er naartoe lopen Gerard Dijkstra en z'n maat mij achterop. Schijnbaar hadden ze mij al gespot want er wordt direct Nederlands tegen me gesproken. We staan een tijdje te praten en hoewel ik op Marinetraffic had gezien dat ze in 2 dagen van Nederland naar de Lofoten waren gevaren klopte dat niet volgens Gerard. Ze kwamen rechtstreeks uit IJsland vertelde hij mij.
Stokvis aan de rekken
do 20 juni 2019, Reine - Nusfjord, 9,5 zm
Als we de 20ste juni vertrekken hebben we maar weinig water onder de kiel. Wellicht hadden we beter een paar uurtjes langer kunnen wachten, want bij aankomst hadden we meer dan voldoende diepte. Toen was het waarschijnlijk meer rond hoog water.. We weten dat de steiger in een geultje ligt en dat vlak naast het geultje de bodem sterk oploopt. Al heel gauw nadat we los zijn van de steiger moeten we rond een staak varen en wordt het snel ondiep. Ik mag sturen en met een slakkengangetje van 0,5 knoop kruipen we vooruit. Hilda wil me maar steeds bakboord uit sturen omdat ze de rotsbodem aan stuurboord ziet. Maar ik zie aan bakboord hetzelfde terwijl de diepte meter op een zeker moment 2.3 meter aangeeft. Gashendel op achteruit en maar goed dat er geen wind is want verlijeren zou wel eens funest kunnen zijn geweest. We liggen compleet stil, maar het laatste beetje dat we nog zijn doorgeschoten geeft ook 10 cm meer diepte. Heel langzaam trekken we door en de diepte wordt steeds groter. We zijn de haven uit!
Onderweg naar Nusfjord We gaan deze dag naar Nusfjord. We zijn er nog niet eerder geweest, waarschijnlijk omdat er weinig plaats is. Langs de kleine L-vormige steiger kunnen maximaal 2 a 3 jachten liggen, misschien maximaal vier als er een pakje wordt gemaakt. Verder zijn er geen mogelijkheden in de kleine inham. De 9,5 mijl naar Nusfjord is opnieuw geen zeilrak, er is weinig wind uit het noordoosten. Het is nog geen vakantieseizoen in Noorwegen, want er ligt slechts 1 jacht en wij kunnen er nog heel mooi bij. Het andere jacht vertrekt overigens een uurtje later en de rest van de dag en de nacht zijn we het enige jacht.
Rorbuer (vakantie en overnachtingshuisjes) worden nog steeds nieuw gebouwdNusfjord is een toeristisch trekpleister en er wordt entree gevraagd om er alleen maar te mogen lopen en te kijken. Voor ons geldt dat de 'kai avgift' van 200 kronen geldt als entree. Wij als cultuurbarbaren kunnen eigenlijk niet zo goed ontdekken wat er zo interessant is aan Nusfjord. De kleine inham is geheel omgeven door zgn rorbuer die worden verhuurd. Verder staat er een oude schuur waar vroeger levertraan uit vissen werd gemaakt. Daar wordt ook een film gedraaid hoe vroeger en nu vis werd gevangen en verwerkt. En natuurlijk is er ook nog een gelegenheid waar je even tot rust kunt komen van de vermoeienissen van het kijken en een een drankje tot je te nemen.
Ook mogen we de 'bakkeriet' niet vergeten. Min of meer een conditorei met allerlei lekkere baksels. Ze verkopen ook gewoon brood, een soort bol, niet erg groot, aangekondigd als 'aanbieding'. Bij 'aanbieding' moet ik beslist Nederlandse broodprijzen uit mijn geheugen bannen, maar ook in Noorwegen hangt aan brood een ander prijsje. Gewoon extreem duur dus.
Aan de L-vormige steiger in Nusfjord
Nusfjord-Stamsund
vr 21 juni 2019, Nusfjord - Ballstad - Stamsund,15 zm
Op vrijdag de 21ste juni verlaten we Nusfjord met de bedoeling naar Ballstad te gaan. De jachthaven van Ballstad is behoorlijk ondiep, rond de 2 meter met hier en daar wat diepere plekken. De pilots geven aan dat grotere jachten langs de kade kunnen vastmaken. Op Marine traffic zie ik de Bestevaer2 langs een van de kaden liggen. Als we na 6,5 mijl aankomen in Ballstad is het weer behoorlijk rondom laag water. Het precieze moment weten we niet, maar we riskeren het niet om naar de steigers in de jachthaven te varen. zo kunnen we niet meten of we in de jachthaven vrij van de grond blijven. Bovendien lijkt er maar weinig plaats te zijn. Langs de kade vastmaken waar dat in de pilots wordt aangegeven lukt niet omdat daar een reddingsboot en en vissersboot liggen. Ook moeten er acrobatische toeren worden uitgehaald om op de kade te komen. Een andere drijvende steiger die ik op Google maps had gezien blijkt een brandstof steiger te zijn, dus ook geen goede plek. We besluite daarop om maar door te varen naar Stamsund waar we vaker zij geweest, ruim 8 mijl verder.
De bergtoppen, verdwenen in de wolken
Zonnig weer is anders, af en toe regen en daarbij behoorlijk koud
In Stamsund ligt langs de mooie en hoge drijvende betonsteiger slechts één motorjacht. We maken in de druilerige regen vast aan de binnenzijde.
De elektriciteit werkt hier met die verschrikkelijke Tallykaarten*. De receptie van het restaurant is nog gesloten en de schipper van het motorjacht geeft me de tip om geen Tallykaart te kopen maar uitgang D te nemen, want daar staat nog 100 Nkr tegoed op. Dat doe ik maar. Later op de middag komt nog een Duits jacht binnen. De man is alleen en ik help hem even met aanleggen. Als ik hem later op zijn knieën bij het elektra zuiltje bezig zie, loop ik er even heen. Het lukt hem niet om uitgang A aan de praat te krijgen, terwijl zo'n Tallykaart volgens de instructies alleen maar even in de gleuf moet worden geschoven.
Ik geef hem de tip om uitgang B maar te nemen want daar staat nog voldoende tegoed op. De volgende morgen als ik mijn snoer oprol zie ik dat ons tegoed nog steeds op 100 Nkr staat en dat het tegoed van de Duitser slechts 2 Nkr is gezakt. De 50Kr dat we op deze reis regelmatig hebben betaald voor elektriciteit is wel heel erg veel voor ons gebruik. Al meerdere keren hoorde ik van Noren dat de Kwh prijs heel veel lager is dan in Nederland, ongeveer 6 eurocent per Kwh.
Aan de mooie steiger in Stamsund
*Tallykaarten: een elektronische chipknip uitsluitend voor de desbetreffende jachthaven. Ik noem het 'verschrikkelijke Tallykaarten' omdat het toch wel gedoe tot gevolg heeft. Na aankomst moet zo'n kaart eerst worden aanschaft tegen betaling van statiegeld en 'de inhoud'. Soms moet dit ergens ergens bij een balie maar meestal bij een automaat. Informatie over de retournering van het statiegeld en het restbedrag ontbreken vrijwel altijd. Daarna volgt 'het gebruik' ervan, het is 'echt dood simpel'. Het bestuderen van de uitgebreide instructies is echter wel een noodzaak, soms alleen in de landstaal. De installatie van apparatuur en onderhoud ervan kost uiteraard geld en werkt dus kostenverhogend voor het liggeld.
In Stamsund moest 100 Nkr borg + 100Nkr inhoud worden betaald bij de receptie van het restaurant. Meer inhoud kan, minder niet. De kaart kan worden gebruikt voor de wasmachine, de droger, en voor de elektra zuilen. Elke keer als je zo'n kaart gebruikt wordt er 10Nkr afgeboekt. Het douchen was nog ouderwets met een 20 kronen munt. Inleveren van de kaart kan alleen bij de receptie en alleen tijdens de openingstijden.
In de loop van de jaren zijn wij verschillende Tally kaartsystemen tegengekomen. Vaak is het in de elektrameter overgehevelde deel ook definitief overgeheveld, zoals in Stamsund. Er bestaan ook betere systemen waarbij het niet gebruikte deel in de elektrameter kan worden teruggehaald naar de kaart. Sporadisch komt het nog voor dat nog aanwezige tegoeden en statiegeld in baar geld worden teruggegeven door de havenmeester. Sinds de functie van havenmeester niet meer bestaat gaat het digitaal door vermindering op de afschrijving van het havengeld of via terugstorting op de rekening waarmee de tallykaart is betaald. Dat laatste gebeurde, ondanks de tekst in de instructies, ook niet altijd.
In Stamsund konden gebruik maken van de rest van een eerdere gast (met dank) dat op de elektrameter was achtergebleven. Andersom hebben we ook wel meegemaakt dat als gevolg van onbegrepen instructies meer in de elektrameter werd gestopt dan de bedoeling was terwijl we niet konden terughalen, met als gevolg dat we voor een paar Kwh elektriciteit wel eens 100Nkr (= ca €10 ) hebben betaald, nogal prijzig dus. Ook kan je soms de kaart niet terugleveren vanwege het tijdstip van vertrek. Zo hebben we nog een kaart van Torshavn op de Faeröer eilanden met een mooi restbedrag erop 😕
