In Whitehills
We lagen prima die zaterdagnacht, en zoals gewoonlijk checkte ik zondagmorgen voor vertrek de olie-niveaus en conditie van de motor en de saildrive. De olie aan het uiterste einde van het saildrive peilstokje vertoonde een lichte verkleuring. Bij een tweede keer een zelfde resultaat.
Het was toen duidelijk: shit hits the fan ofwel poep aan de knikker. Er zit water door de olie en een paar mijl daarmee doorvaren gaat misschien wel, maar de lange reis naar Nederland kunnen we niet riskeren. Olie van de saildrive wisselen, terwijl de boot in het water ligt, gaat niet. Uitzuigen via het gat van het peilstokje is begrensd tot maximaal een kwart liter en dat is maar een achtste deel. Om de mate van water indringing toch enigszins te bepalen zuig ik de kwart liter olie in een fles en zie donkergrijze olie. Omdat olie op water drijft, kan de hoeveelheid water onderin de saildrive niet worden bepaald, maar dat de boot eruit moet is wel zeker.
Dan maar eens overleggen met havenmeester Bertie Milne of de boot hier aan de kant kan worden gezet. Zijn antwoord is: "Ja hoor, kraan langs de kant en hijsen maar". Bertie noemt ook een geschat bedrag en dat trekt mij helemaal over de streep.
Hij heeft kort overleg via de telefoon en wijst dan naar iemand in de haven die met zijn (hobby) vissersboot bezig is. Het blijkt de directeur van Macduff te zijn , een grote scheepswerf in Banff, dat bovendien grote mobiele kranen heeft. Deze man begint ook al direct te bellen nadat hem duidelijk is wat er aan de hand is. Een half uurtje later klopt hij op de boot en meldt dat er de volgende morgen om 7 uur een kraan op de kade zal zijn. Bertie Milne heeft inmiddels gezorgd dat een vissersboot, dat op de hijsplek ligt, naar een andere plek wordt verplaatst. Hij heeft voor maandagmorgen ook twee helpers gevraagd, want dat is nodig om de banden om de boot te krijgen. En dat wordt allemaal op zondagmorgen even geregeld! En hij heeft een bok voor onze 42-er, ook dat is nodig.
De boot gaat aan de kant 
De boot gaat naar de binnenhaven
Het is nog even spannend of er voldoende water in de binnenhaven zal staan om zeven uur maandagmorgen, maar met wat peilingen gedurende de zondag lijkt het wel oké. Met twee opstappers varen we om kwart voor zeven vanuit de buitenhaven naar de binnenhaven en hebben meer dan voldoende water onder de kiel. 
De kraan is gearriveerd De kraan is gearriveerd[/caption] De kraan komt om kwart over zeven aan en dan staat de boot om acht uur in de craddle die we volgens Bertie mochten gebruiken. 
Uit het water en naar de craddle[ 
Zakken in de craddle Nadat de olie is afgetapt kan ik beginnen met de demontage van het horizontale gedeelte van de saildrive. Gelukkig ziet de olie er nog goed uit en zo voelt het ook aan. De uitgaande as vertoont echter groefjes op de plek van de twee afdichtingen en daarlangs kan water binnenkomen. De olie en water keerringen zelf (simmerringen) zien er prima uit. 
Hoog en droog op de kade Om de afdichting weer optimaal te krijgen kan tussen twee oplossingen worden gekozen: een speedy sleeve, een uiterst dun hardmetalen hoesje dat rond de as wordt gekrompen of de as glad maken en zo nodig 'overmaatse' keerringen toepassen.
Ik heb zelf de mogelijkheden hiervoor niet en één van de helpers brengt me naar Macduff in Banff om te afdichting weer goed te maken. Vier uurtjes later is het deel, voorzien van twee nieuwe keerringen, al weer terug bij de havenmeester, gebracht door iemand van Macduff.
De as is weer helemaal oke!
Overnachten in een B&B
Iets anders is de plek waar Hilda kan blijven zolang de bootaan de kant staat. Het korte laddertje, vastgebonden aan de uitgeklapte zwemtrap, is een te grote uitdaging voor haar. In de marina van Whitehills is een zgn crewroom waar het goed vertoeven is overdag, maar slapen is van een andere orde.
Bertie, de havenmeester heeft het al lang bekeken en komt ongevraagd met een visitekaartje van een B&B. Tijdens een telefoontje krijgen we de bevestiging dat we de suite kunnen krijgen en een uurtje later komen de B&B eigenaars even kennis maken terwijl ik bezig men met de boot.
'Willen jullie vanavond ook een dinner?'. Ja graag, want koken aan boord gaat lastig en de crewroom is daarvoor ook niet geschikt. De B&B is echt super. Van te voren wordt in overleg het diner samengesteld en we dineren er steeds geweldig. De fles wijn, die standaard bij het diner hoort, mogen ze niet in rekening brengen omdat ze daarvoor geen vergunning hebben. De oplossing is een potje in de hal waar een vrijwillige bijdrage in kan worden gedaan.
Met de eigenaars, een Zwitsers stel, keuvelen we wat af over van alles en nog wat. Omdat we meer dan twee nachten in de B&B vertoeven komen we in een ander tarief terecht. De meevaller is goed als een extraatje in het 'wijnpotje'. Als we vertrekken hebben we het gevoel afscheid te nemen van goede vrienden.
De montage
Dinsdagmorgen kan ik het horizontale gedeelte weer monteren, maar daarna moet er natuurlijk verse olie in. De voorraad motorolie aan boord is niet toereikend en moet worden ingekocht. Opnieuw maar even weer aan Bertie vragen waar olie kan worden gekocht en Banff is weer 'the place to be'.
Waar en hoe is geen item, want Bertie trekt direct zijn jas aan en sluit het kantoor af en opnieuw word ik vorstelijk naar Banff gereden. Omdat ook de motorolie moet worden vervangen volgens het onderhoudsschema komen we terug met voldoende olie. Olie vullen in een saildrive is geen sinecure. Via het gat van het peilstokje met daarin een mini-trechtertje is de methode. Een bekertje dient daarbij als schenkattribuut om de 2 liter in de saildrive te gieten.
Palaver vooraf aan het terug leggen van de boot 
En dan moet de boot terug in het water. Er is alleen een kraan beschikbaar vooraf of aansluitend op een dagklus. Dinsdag lukt niet meer. Woensdag waait het te hard en het tijdstip van laag water is ook niet gunstig. Donderdag komt Bertie mij vertellen dat aan het eind van de middag er een kraan zal zijn, maar hij betwijfelt of er dan nog genoeg water in de binnenhaven zal staan. Het kan ook vrijdagmorgen vroeg, aan ons de keuze.
Volgens mijn berekening en de ervaring van maandagmorgen zou het 's middags moeten lukken. Mocht het anders zijn, dan moet de boot maar een paar uur tegen de muur leunen met de kiel op de bodem.
Nadat de kraan de boot in het water heeft gelegd blijkt er genoeg water in de binnenhaven te staan en kunnen we nog naar de buitenhaven varen. We hebben de B&B en het diner al gereserveerd en we slapen daar die nacht dus nog. Wat allesbehalve meevalt zijn de kosten voor de kraan. De uurtarieven die Bertie noemde waren te hoog, maar de minimum duur van 3 uur per keer was niet bekend en zo zijn de totale kraan kosten ongeveer vier keer zoveel als waar we op hadden gerekend.
Hoe dan ook, ik voel me erg gelukkig dat we met een gerust hart verder kunnen gaan. De volgende morgen als we aan boord gaan laat Bertie me nog een paar fotootjes zien die hij die morgen heeft gemaakt bij laag water. Tijdens spring staat er beslist wat minder water in de buitenhaven en de boot stond op zijn kiel. 
Tijdens laagwater en spring, niet diep genoeg!
