Inverness - Whitehills
We zijn om 8:00 klaar om naar de Clachnaharry zeesluis te varen, maar als ik de sluis oproep hoor ik dat we pas om kwart voor negen geschut kunnen worden.
Om 9:00 uur vertrekken we maar vanuit Muirtown naar de Works lock vlak voor de Clachnaharry zeesluis. In deze sluis wachten we, samen met een Engels jacht, nog een kwartiertje voordat de zeesluis klaar is met de administratieve afhandeling van de jachten die naar binnen geschut worden. Samen worden we geschut en komen in het uitbundige water van de Beauly Firth. Na de passage van de 29 m hoge Kessoch bridge hijsen we het voorzeil en met een achterlijke wind van minder dan 10 knopen, varen we via de Inverness Firth en de Morray Firth naar Whitehills.
Eigenlijk hadden we opnieuw Buckie als overnachtingshaven gepland, maar in de Works Lock probeerde de schipper van de andere boot me ervan te overtuigen dat Buckie echt niets was, en we naar Lossiemouth moesten gaan. Wij vonden de afstand naar Peterhead vanaf Lossiemouth te groot, maar ik werd wel weer geprikkeld om alle haven informatie nog eens door te nemen. Bij Whitehills las ik dat een jacht met 2 m diepgang er bij doodtij en eb aan de visitor steiger zou kunnen liggen. De havenmeester van Whitehills bevestigde dat toen ik hem belde.
Bijna in Whitehills
Bij aankomst om kwart over zeven werden we opgewacht door Bertie Milne, de havenmeester. Hij maande ons aan om de boot snel af te sluiten, dan zou hij ons met zijn auto naar een Fish en Chips tentje brengen, want de restaurants waren al gesloten. Helaas was de Fish en Chips tent ook al gesloten, maar Bertie reed door naar Banff waar het wel lukte. Kortom, de start van een 'very caring harbourmaster' gedurende ons verblijf in Whitehills.
Bij de breakwater 
Scherp bakboord uit We blijven tot vrijdag in Whitehills, een geweldige plaats met ongelofelijk aardige mensen. Een verslag van ons verblijf daar is te lezen onder het kopje 'Een uitdaging'
Vr 15 juli 2022, Whitehills - Peterhead, 37 zm
Bij eb en bovendien springtij staan we met de kiel op de grond en kunnen we niet op ieder moment vertrekken hoe graag we ook zouden willen. Laag water is niet de enige reden waarom we pas om 11:00 uur uit Whitehillsom vertrekken. We willen de stoom mee te hebben rondom Rattray head. We komen dan tegen kentering of vlak erna aan in Peterhead.
Bij doodtij geen probleem, bij spring raken we de grond in Whitehills
Hoewel het grootste deel van de reis het voorzeil wel een beetje meetrekt is van echt zeilen nauwelijks sprake. We varen tamelijk dicht langs de kust, maar proberen toch een diepte van meer dan 20 meter aan te houden. Bij deze diepten zien we maar weinig lobsterpot ballen. Niettegenstaande blijven we super alert en maken koerswijzigingen als we te dicht bij de ballen dreigen te komen.
Om half acht maken we vast aan de steiger in de marina van Peterhead. De weerberichten laten noordelijke winden zien halverwege de komende week en wij besluiten daarop te wachten. De planning is om Arbroath op 65 zm aan te doen als de volgende overnachtingsplek. Dit is een zogenaamde wetdock en dat betekent dat tijdens laagwater en een aantal uren daar omheen sluisdeuren dichtgaan. Daarbij komt nog dat tussen 19:45 en 7:15 de sluisdeuren niet worden bediend. Het is daarom dus wel goed uitkienen wanneer we moeten vertrekken uit Peterhead.
Echter, tijdens een gesprekje met een Nederlander die we ook al op de Hebriden hadden gesproken, komt Stonehaven op 35 zm afstand ter sprake. Zij gaan daar naartoe en hebben ook een diepgang van 2.2 meter. Als ik daarna de havenmeester van Stonehaven bel verandert ons doel en wordt Stonehaven onze volgende haven.
