Tarbert - Loch Gairloch (Badachro)
We verlaten de Hebriden door de East loch Tarbert om langs de Schotse Westkust weer af te zakken nar de omgeving van Oban. Met een zwakke wind, volgens de gribfileswinden uit de Zuid tot Zuid-Oostelijke hoek , denken we een redelijke overtocht te kunnen maken.
Onder de buiskap kunnen we de kaartplotter bedienen via een app op het tablet[/caption] De eerste 5 mijl door de Loch van Tarbert tot voorbij het eiland Scalpay gaat al niet glanzend en daarna varen we een tweetal uren met 10 tot 12 knopen wind (te) hoog aan de wind terwijl het genieten opnieuw gepaard gaat met behoorlijk veel regen. Maar hurray, we zien daarna tussen de donkere wolken ook blauwe stukken hemel, alleen is het met de wind dan ook gedaan.
De laatste twee uren is de wind ons weer gunstig gezind en trekt aan tot begin 5Bf en kan er weer gezeild worden. We trekken zelfs een eerste rif in het grootzeil. De snelheid komt weer regelmatig boven de 7 knopen maar de golven remmen ons ook af.
Bij vertrek hadden we diverse scenario's in gedachten . 1. Een open inham aan de oostkust van Skye, 2. een baaitje aan de zuidkant van Rona, één van de twee eilanden tussen Skye en het vaste land, of 3. bij Badachro in Loch Gairloch aan de kust. Het wordt het laatste omdat we de eerste twee bestemmingen qua windrichting niet kunnen halen zonder te kruisen.
Het beschutte baaitje bij Badachro ligt vol moorings die stuk voor stuk bezet zijn. Door moorings kunnen meer jachten op een beperkte wateroppervlakte een plekje vinden. Moorings liggen dichter op elkaar omdat de ketting, waarmee ze verankerd zijn aan het blok beton op de bodem, veel korter is en daarmee de zwaairuimte van de jachten kleiner.
Wij laten ons anker vallen en voelen ons daar prima bij, maar het nadeel is dat we wat verder van de wal liggen en dus minder beschut. Wij merken het die avond en nacht, als het toch wel weer behoorlijk stevig waait. We zwaaien behoorlijk omdat we veel ketting hebben gestoken, maar er is geen ander jacht in de buurt
Badachro - Acarseid Mohr, Rona
De wind heeft weinig zin om uit een gunstige richting te waaien. Als we maandag na een extra dag in Badachro vertrekken hebben we nog hoop dat we hoog aan de wind het eiland Rona kunnen halen, misschien met een enkele slag, maar niets is minder waar.
Al snel dwalen we behoorlijk af naar het Noorden en als ik de afstand uitzet die we kruisend te gaan hebben, bovendien met de stroom die ons ook niet meehelpt, besluiten we de handdoek in de ring te gooien en te gaan motoren en maken om half drie vast aan een mooring vanwege de beperkte zwaairuimte.
Voor de eerste keer deze reis maak ik de rubberboot klaar om naar de kant te gaan. Eerder was er niet echt de behoefte of de gelegenheid. We liggen erg dicht bij een kleine steiger waar ik naartoe roei. Hilda voelt er niets voor om mee te gaan.
Aan de kant betaal ik de kosten voor het liggen aan een mooring. Het geld kan in een enveloppe in een honesty box achter worden gelaten. Voor 'landgang' moet voor elke persoon een pond worden betaald, maar dat laat ik achterwege want Rona Lodge waar van toiletten en douches gebruik kan worden gemaakt blijkt gesloten te zijn.
Ik verken de directe omgeving maar er is niets te vinden en begin daarom aan een wandeling. Het enige pad dat te vinden is gaat stevig omhoog en af en toe ook weer een stukje omlaag. Omdat ik geen idee heb waar het eindigt besluit ik steeds bij de volgende 'top' om te keren, maar de nieuwsgierigheid wint het.
Als het besluit eindelijk echt definitief is kom ik de opvarenden van een ander jacht tegen en krijg een enthousiast verhaal over een paadje verderop dat naar de top van een hoge rots leidt. Daar boven kun je rondom de hele omgeving zien en opnieuw was het besluit om te terug te gaan niet definitief. Eenmaal bovenop was het zeker de moeite waard en maak ik foto's van de vergezichten.