S-Uist:
Loch Boisdale - Ardmaddy Bay (Bagh Aird nam Madadh)
We blijven een extra dag in Loch Boisdale, maar woensdag is de wind gunstig, ZW gemiddeld 4Bf, dus heel ruim achter. We zeilen met alleen het voorzeil uitgerold en hoewel we af en toe iets sneller zouden willen wordt het voor het grootste deel een mooie zeiltocht. Het venijn zit in de staart en de laatste twee uren trekt de wind aan tot achter in de 5 Bf en het voorzeil wordt een stukje ingerold.
Het lijkt dichterbij dan het is
Bij de ingang van Loch Maddy vragen we ons af of het ankerplekje dat we in gedachten hadden, n.l. Ardmaddy Bay op ca 1 zm afstand van de Marina in Loch Maddy, wel zo'n goed idee is. De kust zou in ieder geval voldoende bescherming moeten bieden om relatief vlak water aan te treffen. Maar de wind blaast wel degelijk en de pilot meldt voor deze bay: 'Squally in strong SW winds'. Maar niet geschoten is altijd mis en omdat het op de route naar de marina ligt, gaan we toch maar proberen hoe het gaat.
N-Uist:
Ankeren in Ardmaddy Bay
Ardmaddy Bay
We vinden er twee moorings waarvan er ééntje wordt ingenomen door een Frans jacht dat vlak voor ons naar binnen liep. Hilda stuurt de boot precies naast de mooring en ik kan met de pikhaak het balletje oppakken met daaraan het enorm vieze touwtje waaraan het aan de mooring vastzit.
Het touwtje is erg glad van de groene aangroei, het is erg kort en het lusje op het eind is te klein om het rond de bolder te krijgen. Het lusje haak ik om één van de hoorns van de bolder en met een landvast zorg ik ervoor dat het blijft zitten. Althans dat denk ik maar na de eerste draai van de boot in de wind zijn we weer los. Het duurt even voordat we de mooring opnieuw te pakken hebben, want de harde wind duwt ons nogal snel naar de kant en we moeten volgas achteruit om dat te voorkomen. Enfin gelukkig lukt dat en bij een tweede keer vastmaken gaat het wel goed.
Het Franse jacht vindt de plek waarschijnlijk niet goed genoeg en is al snel weer vertrokken. Die nacht liggen we niet alleen want we krijgen gezelschap van een Engelse klassieker en nog een groot jacht die beiden achter hun anker gaan liggen. Met dat vieze weer heb ik weinig zin om met het rubberbootje naar de kant te gaan en we proberen die avond een gezelschapsspelletje uit waar we met ons tweeën veel plezier aan beleven.
Harris:
Ardmaddy bay - East Loch Tarbert
We hebben in 2017 lang genoeg aan de steiger van Loch Maddy vertoefd en hoeven daar niet zo nodig weer naartoe. Bovendien komt de wind uit een mooie richting om verder te zeilen. In 'Welcome anchorages 2022' , een gidsje waarin ankerplekken en marina's in Scotland staan beschreven, hebben we gezien dat er zowel in Tarbert op het einde van de Loch als op het eiland Scalpay aan de monding steigers zijn gerealiseerd. We voelen er veel voor om luxe te gaan doen en aan zo'n steiger vast te maken.
De wind komt uit zuid-oostelijke richting en zal volgens de gribfiles zo'n 15 knopen zijn. Bij vertrek klopt dit ook wel maar naar gelang de reis vordert verschuift de windsterkte naar achter in de 5Bf. Na een aantal dagen wind uit zuidelijke richting is de golfopbouw behoorlijk en af en toe surfen we van een golf en heeft de stuurautomaat het druk. We rollen de genua daarom toch maar een eind in zodat het wat minder ruw gaat.
Ergens halverwege hebben dolfijnen de boot ontdekt en houden ons een 20 minuten gezelschap. Deze keer lukt het heel goed om foto's en een paar filmpjes te maken. De video hieronder is maar een korte impressie.
Het juiste moment, gelukt!
In de beschutting van Loch Tarbert zijn de golven behoorlijk afgevlakt en zigzaggen we tussen eilandjes door. Achteraf geen goede keuze want een fishfarm claimt veel ruimte in en wij worden geacht er rondom heen te varen. Zo'n fishfarm is omgeven door grote grijsblauwe boeien en ruimschoots daaromheen ook nog eens oranje ballen. Voor alle zekerheid blijven we ook daar maar omheen varen, maar een rotseilandje komt dan ook wel dichterbij dan we eigenlijk willen.
In Tarbert, Harris aan de steiger
Aangekomen in Tarbert moeten we nog even inhouden omdat de veerboot vertrekt. Zo'n boot komt eerst achteruit varen en draait net buiten de haven. Er is voldoende ruimte in de marina, er zijn zeker twaalf gastenplaatsen, maar het is altijd even spannend of het diep genoeg is. Nou geen enkel probleem want er is zeker 6 meter water onder de kiel. We worden verwelkomd door zelfs twee havenmeesters, een dame en een heer en krijgen uitgebreid informatie hoe alles reilt en zeilt. Hartverwarmend!
Een wijde blik over de Eastern Loch of Tarbert[ We liggen twee dagen in Tarbert en voor het eerst beleven we een complete dag met blauwe luchten en zon.
Ik pak mijn hobby op om het tijdens een wandeling wat hogerop te zoeken. Trails zijn er niet maar met een klein bordje wordt wel een wandelpaadje aangegeven. Na twee kilometer door de heuvels belemmert een hek voor een privé terrein voorzien van een groot 'no access' bord de doorgang. Natuurlijk kan 'no access' niet voor mij gelden en besluit ik om over de hekken aan beide zijden van het terrein te klimmen.
Daarna gaat het verder en de vergezichten zijn wel weer heel mooi. Op deze mooie dag kost het geen enkele moeite om het eiland Scalpay te zien liggen. Met een kijker zijn de jachten in de haven te zien. Op grotere afstand is Sky heel duidelijk zichtbaar.
Tarbert ligt op een smal gedeelte van het eiland Harris en 500 meter naar het westen van de marina begint de Western loch of Tarbert. Met een rechte koers vanuit het midden van van de Western Loch of Tarbert komen we uit in Groenland, maar dat is nog wel zo'n 1000 zm.
De benamingen in Tarbert zijn vrijwel overal tweetalig, Engels en Keltisch. Zoals we ook al in Stornoway zagen toen we daar waren, volkomen onbegrijpelijk!
Vreemde taal dat Engels, gelukkig maakt de Keltische vertaling eronder veel duidelijk
c
