Uppsala Län, Z-waarts

Trödjefjärden - Långviken

Zo 26 juni 2011 08:35
Aankomst: Zo 26 juni 2011 18:30
Afstand: 46 mijl

Om een uur of vier in de morgen word ik wakker. Hier op deze hoogte is het dan al een uurtje licht. Het is vrijwel windstil en vanuit het schuifluik is het uitzicht grandioos. Zo stil, zo helder en zo ongerept. Een stadsmens zou er misschien bang van worden.

Na een paar minuten rondkijken zoek ik toch mijn bed maar weer op want vertrekken op dit vroege uur zou Hilda me niet in dank afnemen. Als we om half negen wegvaren staat er een zuchtje wind, maar onvoldoende om een redelijke snelheid te maken. De motor moet vandaag maar weer mee pruttelen als de snelheid onvoldoende is. Hilda nestelt zich achter het grote wiel en ik houd me bezig met de navigatie.

Met zon, prachtige blauwe luchten en een zicht van vele mijlen passeren we het eiland Lövgrund waar we de eerste nacht in de Botnische Golf doorbrachten. Om twee uur in de middag ronden we het sectorlicht Björn en daarna kunnen we de koers verleggen richting Öregrund. Tot dan toe waaide de wind voornamelijk uit het NNO zo tussen de 5 en 8 knopen. We zeilen dus met halve wind en dat levert toch nog een redelijke snelheid op bij 8 knopen. De wind zakt het laatste stuk verder in en draait bovendien naar het NNW, zodat we met een zwakke achterlijke wind varen en daarom krijgt de motor een belangrijkere taak. Al dichtbij Öregrund zie ik door de verrekijker een behoorlijk aantal masten in de haven en we vragen ons af hoeveel ruimte er nog is. Daarom duiken wij anderhalve mijl voor de haven een inhammetje in waar we het anker laten vallen in 3,5 meter water.

Wind 26-06-2011, De wind tijdens de reis van Trödjefjärden naar Långviken is zwak en de snelheid wordt met behulp van de motor wat opgekrikt.

Maandag 27 juni 2011

Ankeren in Långviken, Gräsö

We slapen heel goed die nacht en ’s morgens om negen uur als we een jacht voor de inham langs zien varen, varen wij door naar Öregrund omdat we daar de was willen doen, boodschappen gaan halen en douchen. Het is nog steeds behoorlijk vol. Waar nog ruimte leek te zijn blijkt een boei losgetrokken te zijn en is geen mogelijkheid om achter vast te maken want de meeste boeien zijn al door twee schepen in gebruik. Ook nu weer staat de havenmeester op de steiger en dirigeert ons naar een plek aan het einde van de steiger waar nog een touw vrij is. Hilda manoeuvreert de boot prima naar de steiger en terwijl ik het aangereikte touw achter op de kikker bevestig maakt de havenmeester de punt vast. Welkom in Öregrund, een mooie jachthaven waar bezoekende boten worden gewaardeerd door een havenmeester die weet wat hij moet doen om zijn haven vol te houden

Öregrund – Arholma

Opnieuw een stralende dag, maar minder geschikt om te zeilen. Het is windstil, en mocht het gaan waaien, dan wordt het volgens de gribfiles niet meer dan 5 knopen uit zuidelijke richting. Eigenlijk heel geschikt om te blijven waar we zijn, maar vrijdag moeten we in Norrtälje zijn. Zonder een duidelijke bestemming vertrekken we en varen de eerste uren op de motor met lage snelheid tussen de kust en allerlei eilandjes door tot we rond het middaguur het eiland Singö gepasseerd zijn en het ruime water tussen Zweden en de Åland eilanden bereiken. Op het open water staat gelukkig meer wind en de 2 knopen die we de eerste uren na vertrek op de meter aflazen is gewijzigd in gemiddeld zo’n 13 knopen. De richting is ZO en hoewel we moeten kruisen kunnen we toch redelijk lange slagen langs het eiland Väddö maken. We varen op afstand langs Grisslehams Fiskehamn en ik ga me zo langzamerhand eens oriënteren waar we gaan overnachten.

Mislukte ankerpoging
Op het eiland Björkö vind ik aan de oostzijde een diepe inham met de naam Långviken. Die naam komt ons erg bekend voor want zo heette de inham eergisteren ook. Al zeilend komen we aan en dicht onder de kust bergen we de zeilen want de ingang is niet al te breed. Met erg lage snelheid varen we de schitterende inham binnen en kiezen een plek dicht onder de kust nabij een vlakke rotsenkant. Als de diepte is afgenomen tot minder dan 3 meter laten we het anker vallen en proberen het vast te trekken. Ik hoor het anker echter over de rotsachtige bodem slepen en hoewel we op een zeker moment vast lijken te liggen besluiten we de procedure toch nog eens over te doen, omdat we er geen goed gevoel bij hebben. Met weinig moeite komt het anker weer omhoog met een bos planten om de punt. Dat herinnert ons aan een onrustige nacht in Denemarken en het besluit is snel genomen: hier niet ankeren!

We verlaten de inham, hijsen de zeilen en gaan verder. Ik raadpleeg mijn havengidsen, bestudeer de mogelijkheden op de computer en overweeg om naar het eilandje Lidö te gaan. Als ik echter ook de papieren kaarten bekijk die Evert van de Vrie aan mij heeft uitgeleend, kom ik wat potlood aantekeningen tegen bij het eiland Arholma. Omdat ik mij Arholma ook herinner uit ‘The Baltic Sea” pilot, zoek ik dit plekje ook daarin nog even op. Er blijkt slechts een foto in te staan, maar dat ziet er zo goed uit dat we besluiten daar naartoe te gaan. Arholma ligt ook heel mooi wat de windrichting betreft, want we kunnen tot de NO ingang doorzeilen. Met een anderhalf mijl motoren, waar we al meerder jachten met de punt tegen de rotsen zien liggen, komen we in een prachtige baai, waar we een behoorlijk aantal jachten aantreffen. Wij kunnen er nog bij en we liggen er op 3 meter water geweldig.

Het baaitje bij Arholma

Arholma - Gräddö

We hebben besloten om naar Gräddö te gaan en hiervoor is een duidelijke reden. We hebben al een drie-tal dagen last dat de motor niet 100% goed loopt. Het is een raar verschijnsel, want zolang de motor niet al te lang wordt gebruikt is er niets aan de hand. Als we echter meer dan vier uur achter elkaar motoren gaat het toerental, zonder dat er iets met de gashandle wordt gedaan, plotseling met zo’n 200 toeren omhoog, om na een korte tijd weer terug te zakken. We zijn er na drie dagen niet erg meer van overtuigd of het hogere of het lagere toerental nu correct is. Ik dacht zelf aan een verstuiver waar iets mee aan de hand kon zijn en daarom had ik in Öregrund een Volvo dealer opgezocht en hem om advies gevraagd. De man was ervan overtuigd dat het een luchtprobleem in het brandstofsysteem was. Ik kreeg het advies het brandstofsysteem goed te ontluchten, maar alleen het gedeelte voor de inspuitpomp. Hijzelf had de hele week geen tijd om even te kijken, zelfs niet als ik met de boot naar de werf kwam. Een discussie met de beide havenmeesters leverde echter het hoofdschudden van 1 van de havenmeesters op die beroepshalve uit de motorenwereld kwam. Hij dacht meer aan de schrale dieselolie van tegenwoordig, die de werking van verstuivers en inspuitpompen nadelig zou beïnvloeden. Hij gaf mij het advies 2-takt olie aan de brandstof toe te voegen met een verhouding van 1:200. Dit advies had ik ook al eens van een goede vriend gekregen tijdens de winterberging en dat had ik tot nu toe ook opgevolgd, alleen bij de laatste keer tanken was dat niet gebeurd. ‘s Avonds heb ik beide adviezen opgevolgd en tijdens de reis naar Arholma hadden we, voordat we konden zeilen, nog geen probleem ondervonden, terwijl we een uur of zes met een laag toerental hadden gemotord. Het laatste stukje bij Arholma trad het probleempje toch weer op.

Avondstemming, vanuit de haven in Gräddö

Het stukje van 7 mijl naar Het stukje van 7 mijl naar Gräddö kunnen we bijna helemaal zeilen door een schitterende omgeving en we zijn al om kwart voor elf in de jachthaven. Ik leg het probleem voor aan een monteur en hij kan de volgende dag komen kijken. Zijn bezoek de volgende dag is erg kort, ik start de motor, hij luistert, neemt een steeksleutel en ontlucht de verstuivers terwijl de motor draait. Dat ontluchten wordt bij cilinder 4 wel vijf keer herhaald en dan is de conclusie dat deze verstuiver niet 100% goed werkt. Hij zegt dat hij de verschijnselen daarmee kan verklaren. Op het kantoor wordt gezocht en gebeld en uiteindelijk wordt een leverancier gevonden die kan leveren, maar het zal wel een dag of tien duren voor het ding daar is. Omdat we die tijd toch in de buurt zijn om hier met Ad en Patricia te zeilen, bestel ik een verstuiver en laat mijn telefoonnummer en e-mail adres achter. Zonder dat ik iets (vooruit) hoef te betalen groeten we elkaar en ga ik terug naar de boot. Het weer is nog steeds geweldig kunnen we bijna helemaal zeilen door een schitterende omgeving en we zijn al om kwart voor elf in de jachthaven.