Gävleborgs län, Z-waarts

Vannacht heeft het geregend en het weer ziet er niet zo goed uit. Er staat weinig wind en het is zwaar bewolkt. We moeten verder zuidwaarts en hoewel we nog voldoende tijd hebben, willen we vandaag wel verder. We besluiten even in Mellansfjärden binnen te lopen om daar in het kleine winkeltje nog even wat proviand in te slaan, want met de baguettes uit Skatan doen we niet erg lang. Proviand kopen op de lange tocht naar het zuiden is niet zo gemakkelijk, of misschien is ‘problematisch’ wel een beter woord.In de kleine plaatsjes langs de kust zijn eigenlijk geen winkels en de grote plaatsen liggen meestal een behoorlijk eind landinwaarts, als je dat vergelijkt met de baaitjes en de eilandjes waar je vanaf het wijde water zo even induikt om de nacht door te brengen. Vlak na vertrek hebben we de zeilen wel gehesen, maar toch hebben we de motor regelmatig bijstaan om nog een beetje voortgang te maken. Al snel begint het mistig te worden en is het zicht erg beperkt. Het gaat echter met vlagen want als we Mellansfjärden aanlopen hebben we weer even alle zicht. Deze situatie is maar van korte duur, want we hebben nauwelijks vastgemaakt of het zit zo potdicht dat we de overkant nauwelijks kunnen zien. De boodschappen zijn snel gedaan, het ijsje is snel verorberd en een uurtje daarna is de mist veel minder erg, maar het regent behoorlijk en wij hebben weinig zin meer om weg te gaan en dus nemen we het ervan. We zijn die avond de enige gast en betalen het, in onze ogen, 'te hoge tarief'.

 

De Zweden vieren vanavond het midzomernachtfeest. De eerste keer dat we er mee werden geconfronteerd was in 1992 toen we aan de westkant van Stockholm hele rijen boten naar de schereneilandjes zagen varen en niet wisten waarom. Later in de jachthaven werd het ons allemaal duidelijk Ook deze dag stond er weer een zwakke wind, maar wel een mooie blauwe lucht en zon. Dat zeilen dan niet gaat is erg jammer, maar de aangenamere temperatuur vergoedt veel. We stippelen de kortste route uit en hiervoor hebben we de route zelfs tussen Bålsön en Hornslandet door gelegd, normaal niet bijzonder spannend, hoewel er is wel een smal stukje is waar tussen een rode en een groene boei, die behoorlijk dicht bij elkaar staan, moet worden doorgevaren. Juist als we tussen de twee eilanden varen komt er plotsklaps een heel erg dichte mistbank opzetten die het varen haast onmogelijk maakt. Alleen de moderne elektronica helpt ons om precies te weten waar we zijn. We hebben de radar, AIS en de plotter actief, en het ouderwetse middel, de kijker nemen we regelmatig ter hand om de rode en groene boei toch waar te nemen, hoewel de plotter ons vertelt dat we er netjes midden tussendoor varen. Gelukkig kunnen we de boeien, die niet meer dan 150 meter uit elkaar staan, in de mist nog net zien. Een half uurtje later is er van de mist niets meer over en kunnen we mijlenver kijken. We gaan langs de oostkant van Agö en varen de inham binnen.

Nog even een rondje roeien

 

We hadden er al op gerekend dat het wel eens druk zou kunnen zijn aan het steigertje waar we de heenreis 2 nachten moederziel alleen lagen. Dat is ook zo want er liggen al 6 boten en er zijn nog een aantal onderweg hebben we gezien. We willen de feestvreugde niet bederven, en daarom gaan wij aan een SXK boei liggen, zodat er aan de steiger in ieder geval een extra plekje is. Er wordt die avond gezellig geBBQd maar verder merken wij er weinig van. Met de rubberboot ga ik nog even op het eiland, maar waar geen gebaande paden zijn, is het bepaald niet gemakkelijk om een stukje te lopen. Vooral waar de rotsen met mos zijn bedekt is het af en toe spiegelglad. Een ideale manier als je per helikopter naar een ziekenhuis wilt. Dus roei ik nog maar een rondje voordat we in onze kooi duiken.

 

 

 

Ago fyr

 

 

 

Het is bij de steiger waar de Zweden liggen nog erg stil als wij om een uur of acht los maken van de SXK boei waar we die nacht aan hadden vastgemaakt. Het waait uit het noorden, weliswaar niet hard, zo’n 10 knopen. Maar toch voldoende om met een kleine 6 mijl zuidwaarts te varen. De dekking voor internet is minimaal op Agö en we hebben alleen gribfiles van gisteren. Deze files tonen dat de windsterkte niets voor stelt en we om 3 uur ’s middags nog 0 knopen hebben. We moeten dus opschieten, want we willen wel zo’n 40 mijltjes afleggen. Later in de morgen hebben we een een betere dekking en kunnen we nieuwe gribfiles laden. Het ziet er iets beter uit voor wat betreft de tijd die we hebben voordat het 0 knopen waait.

De eerste uurtjes tikken er gemiddeld ruim 5 knopen uit, maar al gauw daarna begint de wind al af te zwakken en om twaalf uur staat de motor bij. Hilda heeft het ook wel gezien en we zadelen de autohelm 1000 op met het sturen van de boot. We zien heel af en toe in de verte een paar witte zeiltjes, maar verder zijn we de enige boot op het water. Om kwart over vijf komt er een einde aan de reis van die dag en hebben we vastgemaakt aan een SXK boei in de Trödjefjärden, ver van de bewoonde wereld, we zien zelfs geen zomerhuisjes en dat is bijzonder hier in Zweden. Voor de geïnteresseerde: Trödjefjärden is te vinden ongeveer 10 mijl ten noord-oosten van Gävle. Het is een grote baai waar aan de overkant nog een drietal jachten liggen. ’s Avonds, nadat ik naar de kant ben geroeid en wat foto’s heb gemaakt, zitten we nog even in de kuip en genieten van rimpelloos water, waar vele kringetjes die aangeven dat vissen even een luchtje kwamen happen.

 

Avondrust