Gräddö – Mariehamn (Åland), za 16 juli 2011 09:35 - 16:45, 35 zm
Gräddö kennen we inmiddels van binnen en buiten en we zijn toe aan een nieuw gebied. Daarom hebben we bedacht om naar de Åland eilanden te gaan. We hebben de papieren kaart van ons bezoek in 1998 aan dit gebied bij ons.
In de kaartplotter zit de nieuwste Navionicskaart en voor de PC hebben we ééntje die een jaartje ouder is. Het eerste eind varen we tussen de Zweedse scheren, maar daarna volgt al spoedig het wijde water van de Ålandsee, waar we toch weer een beetje rekening moeten houden met de scheepvaart. De AIS monitor geeft ons weer veel zekerheid, want als er op afstand weer zo'n grote jongen aankomt, zien we met een druk op de knop waar hij ons zal passeren, op welke afstand en wanneer. Natuurlijk blijven we ze wel in de gaten houden, want koersveranderingen zijn steeds mogelijk.
De wind komt recht van achteren en is zwak, ver onder de 10 knopen met af en toe een uitschietertje omhoog naar 9 knopen. We zetten de elektrische stuurautomaat op de windvaan, en zo vorderen we elk uur een kleine 5 mijlen, want de motor helpt een beetje mee, maar draait niet harder dan 1200 toeren. Om een uur of half drie komt er wat meer wind en zien we windsterkten tot 16 knopen. De motor wordt het zwijgen opgelegd maar omdat we vrijwel voor de wind zeilen en er een behoorlijke zeegang staat, zwaait de boot nogal en valt het voorzeil heel regelmatig in. Alles schuift en rammelt in de kasten binnen en het zeilt dus niet plezierig.
Aan de steiger van de jachthaven van Mariehamn
Nadat we mooi, via een op de kaart aangegeven route, zijn binnengekomen zien we dat de Åss marina in Mariehamn al stevig vol is. Er vaart een bootje rond van de havenmeester met daarin een jongedame die ons meedeelt dat er weinig plaats is. Vastmaken aan een vrije mooring mag niet en op mijn vraag of ik dan kan gaan ankeren wordt ook al ontkennend geantwoord. De dame suggereert dat we naar de Oosterhaven kunnen gaan, maar als ik dat opzoek op de kaart blijkt dat het zeker 10 mijl varen is. Inmiddels komt de dame weer aanvaren en wijst ons een plek, maar we moeten wel een achterboei delen met een andere boot. Nou, dat waren we inmiddels wel gewend, geen probleem. Later op de avond delen we de boei zelfs nog met een derde boot. Het is een Belgische arts, waar ik nog een heel interessant babbeltje mee maak die avond.
Mariehamn – Degerby, zo 17 juli 2011 10:00 - 14:15, 21 zm
De wind komt uit het zuiden en pal van voren. Ik heb een brochure bij het havenkantoor gehaald waar de 19 gasthavens van Åland in beschreven staan. Als we niet te ver van Zweden willen afdwalen hebben we de keuze uit twee havens: Rödhamn en Degerö.
We kiezen voor de laatste omdat we het overgrote deel van het traject verwachten te kunnen zeilen. Wel waken we ervoor om niet te laat op de dag aan te komen, want er zijn weinig alternatieven en we willen de volgende dag blijven liggen. De Volvo dealer heeft ons immers beloofd dat hij ons maandag een mail zal sturen om iets te zeggen over de injector (ook wel verstuiver genoemd). Als het ding op korte termijn binnenkomt moeten we immers naar Gräddö terug.
Na anderhalf uur motoren gaan de zeilen omhoog en kunnen we het net halen: hoog en soms heel hoog aan de wind. Hoewel de route steeds goed bebakend is, blijft het spannend als de vlakke rotsen soms wel erg dichtbij de boot boven het water komen. Het moeten wel erg steile rotsen zijn daar onder de wateroppervlakte, want we meten tientallen meters diepte terwijl we de rotsen soms op een paar bootlengten afstand boven water zien. We constateren bovendien dat de boeien niet altijd precies daar staan waar de kaartplotter ze aangeeft. Voor Degerby zeilen we een stukje vlak langs de kust en als we de aanlegsteiger zien moeten we ons nog haasten om de zeilen neer te halen. We maken weer vast aan een boei achteruit en passen daarbij een andere methode toe, dus niet met de lijn om de lier, zodat Hilda geen gevecht met het in de knoop geraakte touw hoeft aan te gaan omdat ik , volgens haar althans, er steeds een puinhoop van maak. Deze keer gaat het wonderwel goed en zo moet het dus de volgende keer. Een nadeel van deze methode is dat Hilda met spierkracht de lijn op de kikker moet beleggen, terwijl dit met de lier wat makkelijker gaat. We missen onze crew van vorige week wel, want die extra handen waren erg gemakkelijk.
Lotsudden, Degerby
Degerby, Maandag 18 juli 2011
Het waait behoorlijk, de meter staat regelmatig boven de 20 knopen als we boodschappen gaan doen. De butik in Degerby is niet al te groot, maar behoorlijk goed voorzien van alles en we betalen met Euro’s want we zijn in Finland. Het prijsniveau is heel acceptabel en is niet extreem hoog, hoewel er wel boodschappen zijn die we wel behoorlijk duur vinden. Het bier dat hier in de winkel staat heeft ook weer een hoger alcoholpercentage maar de prijs is naar Nederlandse begrippen wel hoog. Op de steiger is even een lichte opschudding als een Fins zeiljacht dat aankomt zijn achterlijn in de schroef krijgt. Er wordt aan boord hard geschreeuwd en er is duidelijk een zeer ongelukkig bemanningslid aan boord. Er is eigenlijk geen grote nood, want ze hadden al een boei te pakken voordat het gebeurde, maar op eigen kracht kunnen ze niet meer aan de steiger vastmaken. De havenmeester probeert met z’n bijboot nog assistentie te verlenen, maar de lijn zit muurvast en later komt er toch een duiker aan te pas die de zaak los snijdt. Met vereende krachten en met lange lijnen wordt de boot vervolgens naar de kant getrokken. Ze proberen niet eens meer om de motor te starten. Ze moeten waarschijnlijk even bekomen van de schrik.
De Wifi verbinding in deze haven is problematisch. Er is wel een netwerk, maar ondanks mijn superantenne die zo hooog mogelijk is gehesen, blijft ‘Freespot Degerby’ zwak en kwalitatief erg slecht. Af en toe houd ik een paar minuten verbinding maar het is erg kort. Toch is het vreemd dat ik soms een wat sterker signaal ontvang van ‘Skarven–public’. Ik krijg keurig een netwerkadres en kan dan heel stabiel internetten, alleen is het signaal maar een minuut of tien beschikbaar en daarna is het weer volledig verdwenen. Ik snap het pas als ik de naam van de veerboot zie die hier één keer per anderhalf uur komt aanleggen. De boot heeft dus een publiek toegankelijk netwerk aan boord, waar ik dan even kan aanloggen zolang die boot aan de kade ligt. Vanaf dat moment houden we de boot in de gaten en werken even heel hard om de voorbereidingen te verwerken zolang de boot in de buurt is.
Water van boven!Wat later in de avond worden we geconfronteerd met een natuurverschijnsel dat we ons vaag herinneren uit de tijd dat we nog in Nederland waren: er komt water uit de lucht! Het duurt niet lang maar we waren er niet meer aan gewend. De blauwe lucht is ook verdwenen en donkere wolken nemen de zonneschijn weg. We vragen ons af hoe het weer morgen zal zijn als we weer naar Zweden terug gaan.
Degerby – Blidö, Zweden, di 19 juli 2011 10:00 - 17:30, 52 mijl
Met een zwaar bewolkte hemel beginnen we de tocht. De wind komt uit het Zuidwesten en zowel het weerbericht als de gribfiles geven aan dat het overdag zo blijft, maar in de avond zullen we de wind meer uit het zuiden kunnen verwachten. De windsterkte zal later op de dag ook wat hoger kunnen zijn: tot 14 knopen volgens de grib files.
Het eerste stuk tussen Föglö en Lemland komt de wind pal van voren en blijft steeds onder de 6 knopen. Motoren dus. Voorbij het zuidelijk puntje van Lemland varen we een koers van 245 graden naar de ingang van de Skärgård bij Remmargrund. Al snel is de zware bewolking verdwenen en is de lucht weer blauw met hier en daar wat witte schapenwolken. We zijn bepaald niet alleen want de overtocht wordt gemarkeerd door een lange rij witte zeiltjes, terwijl er af en toe ook een grote veerboot langskomt.
De oversteek naar ZwedenVanaf half twaalf als we de grens tussen Finland en Zweden passeren trekt de wind aan en gaat de snelheid ook omhoog. We zien de windmeter regelmatifg over de 15 knopen gaan en hoewel we heel hoog aan de wind varen zit de gang er behoorlijk in en vorderen we met meer dan 6 mijl per uur. Nadat we Remmargrund gepasseerd zijn plaats ik de Zweedse dongle weer en kan mijn mail checken.
De Volvo dealer heeft niet het fatsoen gehad om op mijn mailtje van de vorige dag te reageren. Ik had hen vriendelijk gevraagd om mij tenminste de status van de bestelling te mailen, maar zelfs dat was schijnbaar te veel moeite. We hebben inmiddels het probleempje niet meer gehad en besluiten om het maar te vergeten.
We varen door naar Blidö waar we de vorige week ook zijn geweest en waar we fantastische ankergrond hadden. Tot aan de Sund tussen Yxlan en Blidö kunnen we blijven zeilen, maar de laatste paar mijlen tussen de twee eilanden staat de wind pal tegen en moet de motor het doen. Om half zes liggen we achter het anker en het pilsje smaakt weer best.
