Støtt - Kjerringøy, do 25 juni 2015, 49 zm
Het zicht valt later wel meeHet is opnieuw miezerig weer als we uit Støtt vertrekken.
De hoge berg Kunna, waar we vanuit de haven steil omhoog tegenaan keken zal er wel zijn geweest, maar we zien hem niet.
Route Støtt- Kjerringøy
Volgens de weerberichten is er vandaag weinig wind, maar morgen zal er een mooie zeilwind waaien, beide dagen uit het Noorden. Als we naar Værøy willen, een van de zuidelijkste eilanden van de Lofoten, zou dat betekenen dat we vandaag zouden moeten motoren of morgen moeten kruisen. We hebben daarom besloten om met deze zwakke wind het Noorden in te gaan en wel zover dat we morgen met een goede wind naar Værøy kunnen varen. Bodø is voor ons, gezien onze afkeer van steden, geen keuze. Daarom hebben we besloten naar Kjerringøy te gaan, een kleine 50 zm ten noorden van Støtt.
Hoewel we de zeilen wel hebben gehesen levert de motor tot Bodø de voornaamste voortgangsenergie, maar daarna doen de zeilen ook mee en kunnen het zelfs een uurtje alleen af. Het weer klaart in de loop van de dag wel een beetje op, maar ‘onbewolkt’ of ‘lichtbewolkt’ zijn termen die we vandaag niet kennen. We kunnen eigenlijk alleen spreken over ‘slecht’ of ‘matig’ zicht, veroorzaakt door motregen dichtbij of wat verder weg.
Om kwart voor vijf komen we binnen in Kjerringøy en zien dat er maar weinig ruimte is. Drie boten die ons vlak voor aankomst gepasseerd zijn hebben de laatste plekjes langs de gastensteiger bezet. Wij maken vast langszij een Noors jacht met de dezelfde naam als onze kleindochter: ‘Julie’. Tijdens een praatje dat ik met de eigenaar maak, vertelt hij me dat het een bekende naam is in Noorwegen en dat meestal gekozen wordt voor ‘Julie’of ‘Julia’. De vorige eigenaar had de boot vernoemd naar zijn dochter en zij hadden de naam niet veranderd.
De haven van Skjerringoy met een rijtje gele 'rorbuer' In Skjerringøy zien we een fenomeen dat ons al eerder is opgevallen: langs de haven worden huisjes, de zogenaamde rorbuer, gebouwd, met daarvoor mooie steigers die bezet worden door visbootjes. De rorbuer zijn bedoeld om te verhuren aan sportvissers. Jammer genoeg zien we dat dit soms ten koste gaat van de gastenplaatsen voor bezoekende boten.
Ik maak in de avonduren nog een wandeling en zie dat de omgeving uitnodigend is om er iets langer te blijven. Maar dit gevoel heb ik zo vaak en als we daaraan toegeven moeten we hier wel overwinteren.
We gaan morgen de oversteek van 50 zm naar Værøy toch maar maken. De gribfiles zien er gunstig uit en het belooft een mooie zeildag te worden.
