Maandag 8 juni 2015
40 zm van tot nu toe 948 zm
We houden niet zo erg van liggen in een stad en wat ons betreft hoort Måløy daar ook toe, hoewel we wel blij zijn met de Kiwi supermarkt aan de haven. Daar kunnen we nog even een brood halen voor we vertrekken. Hoewel dinsdag een betere dag lijkt om Stattlandet te ronden besluiten we om dat toch maar op maandag te doen met een niet al te sterke noordelijke wind. Na Statt hebben we qua ligplaatsen niet zo heel veel alternatieven waar we nog niet eerder waren en waar we kunnen liggen. Als bestemming kiezen we voor het eiland Runde, omdat we daar nog nooit geweest zijn. Op vorige reizen hebben we deze haven steeds gemeden vanwege de beperkte ruimte en omdat Runde door veel boten wordt gebruikt als springplank om Stattlandet te ronden. Volgens de Norwegian Cruising Guide is Runde echter een eiland met fantastisch mooie trails en de meest onwaarschijnlijke vergezichten. De westzijde van Runde is een beschermd vogelgebied. Runde claimt de meest zuidelijke Puffin kolonie van Noorwegen te hebben en de rotsen aan de zuidwest kant zijn een toeristische trekpleister vanwege deze vogels.
Stattlandet, gezien vanaf het zuiden
Het gedeelte van Måløy tot aan de noordwestpunt van Stattlandet laten we aan de motor over, maar daarna volgt een geweldig zeilrak tot we de noordpunt van Runde hebben gerond. Met de bescheiden windsterkte van minder dan 10 knopen halen we aan de wind vrijwel continue snelheden van boven de 7 knopen over de grond.
Alle dagen op deze manier!
Ik overweeg al om door te varen naar Geilevika aan de zuidzijde van Godøya, zo’n 13 mijl verder, maar dan mis ik de trails van Runde en dat zou me spijten. Bovendien lijkt het haventje daar minder geschikt dan dat van Runde. Als we binnenvaren is de nieuwe Gjestebrygge helemaal voor ons. Er is water en elektriciteit, terwijl er toiletten en douches zijn in het Miljø-Senter, op vijf minuten loopafstand van de haven.
Wifi perikelen
Ik zie jammer genoeg geen open Wifi, maar wel een uiterst zwak beveiligd signaal van ‘RMS-guest’. RMS moet wel ‘Runde Miljø-Senter’ zijn zo gok ik. In het Miljø-Senter zijn twee schoonmakers juist bezig af te sluiten. Een van beiden wijst me gedienstig op een prikbord de Wifi codes van twee andere netwerken aan: ‘RMS-Turister’ en ‘RMS-Auditorium’. Hierna moet ik naar buiten want ze willen weg. De netwerken zijn buiten echter verdwenen, afgeschermd inpandig dus! ‘RMS-guest’ is daar wel weer heel sterk aanwezig, kennelijk bestemd voor gasten in de aangebouwde appartementen. Met de dezelfde analogie als dat van de andere twee passwoorden lukt het me om op ‘RMS-guest’ in te loggen. Jammer genoeg is het signaal te zwak om op de boot te ontvangen en ik moet dus naar het gebouw als ik iets wil doen op Internet.
Even achteromkijken tijdens de klim
Dinsdag fietsen we eerst naar de camping ‘Goksöyr’ om te kijken of we daar brood kunnen kopen. De kleine ruimte is rijkelijk gevuld met allerhande prullaria, aangeduid met ‘Genuine souvenirs from Runde, Norway’, maar wel 'made in China'. Brood zien we niet en we laten ons vertellen dat we in Fosnavåg, op 16 km afstand, onze voorraden kunnen aanvullen. We keren onverrichter zake weer terug en halen de broodbakmachine maar eens voor de dag en bakken een bruin brood en een krentenbrood. Vanuit de haven worden toeristen met kleine bootjes rond het eiland gevaren met als doel ‘Bird-watching’. Enorme telelenzen, bijna een halve meter lang, worden mee aan boord gesjouwd. Ik vraag me af hoe je op zo’n wiebelend bootje daar nog een scherpe foto mee kunt maken, maar de camera zal wel een ‘sport’-stand hebben.
Hierna begin ik aan een trail naar de Raudetinden op zo’n 300 meter hoogte. Het pad gaat vanaf de camping steil omhoog en het eerste eind is er zelfs een leuning om je min of meer omhoog te trekken. Hierna is er een gedeelte waar met veel houten planken een soort van weggetje is gemaakt gaat het lopen goed. Waar echter de bodem uit ‘Torv’ (Turf) bestaat en de grond behoorlijk drassig is, 
ben ik erg blij dat ik mijn in 2005 gekochte Noorse legerkistjes aan heb. Ik houd droge voeten en dat is veel waard. Op een bordje valt te lezen dat tot ongeveer 1950, voordat er elektriciteit op het eiland was, turf werd afgegraven en gebruikt als brandstof. ‘s Zomers werd de turf gestoken en gedroogd en in de herfst naar beneden gebracht om ’s winters voor de warmte te zorgen.
Zicht op de noordoost punt van Runde waar we gisteren langs zeilden
Al klimmend komt er na elke top weer een volgende en op een zeker moment vind ik het wel genoeg. Ik dacht veel vogels te zullen zien, maar een bruine meeuw is de enige vogel die ik op korte afstand heb kunnen bewonderen. De puffins, ofwel de papagaai duikers hebben zich niet laten zien. Wel zijn er de fabelachtige vergezichten wat op een zonnige dag nog veel mooier moet zijn. Zoals ik al weet is dalen zeker niet makkelijker dan klimmen en ik ben tevreden dat ik ben omgekeerd. Het laatste steile gedeelte is het moeilijkst en de leuning daar is best handig als steun.
Harde wind en regen is ons deel
De gribfiles hebben weinig goeds te melden en we zien voor de komende dagen alleen veel regen en harde wind, zelfs boven de 30 knopen. De volgende morgen, woensdag 10 juni, is een echte herstdag, we kunnen de overkant niet eens zien Het regent constant en de temperatuur is bepaald laag te noemen. We leggen ons er bij neer dat we hier nog even moeten blijven, want zoveel haast hebben we ook weer niet. Hopelijk wordt het nog eens zomer.
