De windmeter toont 's morgens bij vertrek slechts 3 knopen. Wel trekt de wind in de loop van de morgen aan en de zeilen gaan al snel omhoog. We zeilen, maar blijven onder de 3 knopen. Dan maar motorzeilen tot de wind boven de 5 knopen komt en de boot zonder hulp een uurtje geheel zelfstandig kan zeilen. Tegen half een gaat de motor weer bij en zo komen we aan bij Trysunda.
Weinig plek in Trysunda Het is druk, geen plekje meer vrij. Er liggen zelfs boten achter elkaar en een Zweed wenkt dat we bij hem kunnen vastmaken. Dat heb ik nog nooit gedaan en zoals we dan merken is de boot te lang om nog aan de achterboei vast te kunnen maken. Maar ik krijg les. De boei gaat als sping moet aan de middenbolder om de boot voldoende naar achteren te houden zodat de punt vrij blijft van de boot voor ons. Inmiddels is een Duitser die ook al op dezelfde manier ligt in z'n rubberboot gestapt en vaart ons hekanker even uit zodat we ook met het hekanker de boot naar achteren kunnen houden. Het is een methode, maar het blijft lastig om over het anker en de hekreling van de voorbuurman op de steiger te komen. Op die manier moet ook de elektriciteitskabel aan land worden gebracht. We liggen die nacht echter perfect. De rest van de middag loop ik het rondje over het eiland waar alle bezoekende dagjesmensen ook langswandelen als ze tenminste voldoende puf hebben. Ik kom nauwelijks mensen tegen, terwijl het toeristenbootje toch met een behoorlijk aantal mensen weer wegvaart later. Opnieuw bewonder ik de prachtige kiezelstranden van dit eiland. Elke door zand en water glad geslepen steen ziet er prachtig uit. Er zijn 3 verschillende kleuren, rood, wit en donkergrijs. Als ze in zo'n grote hoeveelheid door elkaar liggen met op de achtergrond de grillige rotsen met daarop de groene bomen, verveelt het niet gauw om daar naar te kijken. De natuur is prachtig op dit mooie eiland.
Het kiezelstrand
Het water slijpt de kiezels glad
De 3 soorten kiezels
Een zeldzaam mooie natuur op dit eiland!
