Björkö - Airisto
do 26 juni 2014
In Björkö hebben we gezien dat ons brandstofnivo behoorlijk daalt. In Polen hebben we getankt en hoewel we nog lang niet leeg zijn lijkt het ons verstandig bij te vullen. We hebben Korpoström op 14 mijl afstand geselecteerd om daar te tanken en nog wat boodschapjes te doen. We laten het afhangen van de locatie of we er blijven of doorvaren.
De zeilen zijn het grootste gedeelte van de tocht gehesen maar opnieuw staat er weinig wind en af en toe moet de motor helpen. Het is allemaal niet zo erg, want in zo'n schitterende omgeving is het iedere minuut genieten. Het blijft wel opletten want er staan veel routes op de kaartplotter tussen al die rotseilandjes door en het is zaak om wel de juiste route te blijven volgen. Ook wijken we daar soms van af als dat qua de hoog inkomende wind van pas komt of om een stukje af te snijden.
Op onze kleine kaartplotter kunnen we minder makkelijk even een groter overzicht krijgen, en daarvoor gebruik ik dan mijn tablet. Voor we er eigenlijk erg in hebben zijn we op de plek van bestemming en is het nog even hard werken om alles voor elkaar te krijgen om aan te leggen. In Korpoström is een heel klein winkeltje en brood is er nauwelijks. Een wel erg klein gesneden broodje is het enige wat er aan normaal brood nog is. We kiezen daarom ook wat alternatiefs. Het is nog vroeg in de middag en de plek lijkt, ondanks de luxe uitstraling, niet zo erg gewild want van de vele gastenboeien is vrijwel alles nog beschikbaar. We varen daarom maar verder richting Turku.
Eigenlijk hadden we nog geen alternatieve overnachtingsplek gekozen, maar uit Käyntisatamat/Besökshamnar hebben we Airisto geprikt. We zochten een wat grotere jachthaven omdat we wat meer boodschappen nodig hebben. Voor de tocht er naar toe kunnen we kiezen uit een brede en erg diepe route waar ook de grote veerboten naar Turku varen, of een min of meer parallel lopende route die weer tussen allerlei eilandjes door slingert. Wij kiezen hier uiteraard voor, hoewel we soms tussen rode en groene boeien door moeten varen en dat betekent dat het smal is. In zijn algemeenheid worden de routes echter aangegeven door een cardinale betonning, of wel Noord, Zuid, Oost en West tonnen. Deze merktekens moeten aan de juiste zijde gepasseerd worden want ze geven een 'gevaar' aan, zoals een onderwater rots.
Wij kiezen voor een meer aantrekkelijke route
Aangekomen op de bestemming, blijkt Airisto een jachthaven te zijn dat hoort bij een vakantie hotel. Voor alle voorzieningen zoals het sanitair, douches en sauna moeten we in het hotel zijn. Het is een prima en luxe ligplaats voor de nacht en de volgende morgen tanken we er ook. We vinden er niet waar we van houden en blijven er niet.
Airisto - Ruissalo (Turku)
vr 27 juni 2014
De volgende morgen varen we dus maar door naar Turku, opnieuw via een schitterend parcours langs met bossen begroeide rotseilanden. We hebben een jachthaven geselecteerd op een km of vijf afstand van het centrum van Turku op het eiland Ruissalo. Hoewel de haven in het boekje wordt beschreven als 'gasthaven' is er bij aankomst niemand te vinden die ons kan vertellen waar de gastplaatsen zijn. De haven heeft uitsluitend boxen met palen en op goed geluk proberen we de boot in een lege box te parkeren, maar we lopen vast tussen de palen. We vinden ook geen bredere boxen en maken daarom even bij de brandstofpomp vast.
Inmiddels is er wel iemand waar we iets aan kunnen vragen, maar dat leidt niet tot een ligplaats. We besluiten te vertrekken en naar de Ruissalo marina te gaan die wat verder van het centrum van Turku ligt. Hier krijgen we keurig een plek toegewezen door de 'havenmeester'. Het is een student voor wie dit werk een vakantiebaan is. Hij kent Nederland tamelijk goed, want hij heeft een jaar in Delft gestudeerd, zo vertelt hij.
We pakken onze fietsen uit en fietsen naar het Centrum om daar de toerist uit te hangen, iets wat ons wat minder ligt. De afstand is wel wat groter dan 5 km en Hilda is blij als we weer terug zijn.
Ruissalo marina
Ook deze jachthaven wordt gerund vanuit een hotel en als bezoekers van de marina kunnen we de faciliteiten van het hotel benutten. We maken dankbaar gebruik van de wasmachine, de wasdroger en de droogkasten in de zelfbedienings wasserette. Niet alle faciliteiten van het hotel zijn gratis, maar voor een schijntje kunnen we gebruik maken van het 'spa terras' met zwembad, de 'gym' waar Max Lifestyle, onze sportschool uit Veenwouden jaloers op zou zijn. 's Morgens kunnen we beginnen met een heerlijke sauna en een douche, handdoeken van het hotel, gevolgd door een heerlijk ontbijt.
Van Ruissalo naar Ajolanrante
za 28 juni 2014
's Middags om twee uur is alles gewassen en weer droog opgeborgen. Het is heerlijk zonnig weer en we vertrekken we voor een volgende etappe in noordelijke richting. Hiervoor heb ik opnieuw een route uitgezet tussen de eilandjes door. We kunnen niet altijd de kortste route nemen want er zijn ook bruggen waar we niet onderdoor kunnen. We moeten eerst een paar mijl naar het zuid westen en daarna slaan we een traject in naar het noordwesten. Helaas heb ik niet goed opgelet bij het uitzetten van de route, want als we een halve mijl op deze route zijn gevorderd verschijnt er een stippellijntje op de kaartplotter en blijkt er een kabel van 20m hoogte ons pad te versperren. Omkeren en iets verder omvaren is de enige mogelijkheid. Het is geen straf want opnieuw is het genieten van de schitterende omgeving tot we tegen 7 uur (8 uur lokale tijd) vastmaken in Ajolanrante, een haven zomaar ergens in een inham met zo'n 300 vaste ligplaatsen en ruimte voor 30 gasten.
Aan de gastensteiger van Ajolanranta
Ajolanrante biedt een mooie aanlegplek aan de aparte gastensteiger met de bekende boeien achteruit.
Een lokale zeiler waarmee ik een tijdje sta te praten vertelt me dat deze plek door een Finse boerenfamilie wordt geëxploiteerd.
Hij drukt hij het zo uit, '. . . nadat ze hebben ontdekt dat het meer oplevert om bootjesmensen uit te melken dan koeien'. We moeten er samen smakelijk om lachen.
Ajolanranta, bovenaanzicht
De avondzon zinkt weg bij Ajolanranta
Van Ajolanrante naar Uusikaupunki
zo 29 juni 2014
Zondagmorgen vertrekken we al vroeg naar Uusikaupunki. De wind is zuid-oost 4 Bf en het vaart fantastisch, althans de eerste paar uur tussen de eilanden. Hierna gaat de route een stuk over open water en merken we dat het toch behoorlijk vlagerig weer is. Een tweede en lang traject tussen eilanden verloopt rustig, maar het laatste gedeelte varen we met halve wind en zien we de meter 20 tot 24 knopen aanwijzen. Met een rif in het grootzeil en de genua een stuk ingerold leggen we het laatste gedeelte af.
De haven van Uusikaupunki ligt midden in de stad, terwijl het links en rechts vol ligt met boten. We meren af op de gebruikelijke Finse manier, met achterboei, maar wel dwars op de wind. Hilda parkeert de boot weer grandioos en op de wal staat alweer een helper klaar om de touwtjes even aan te pakken en vast te leggen. Het is opvallend hoe de mensen hier steeds klaar staan om je even te helpen met aanleggen.
Marina Uusikaupunki
Overduidelijk: Uusikaupunki (Zweeds: Nystad)
