Als we 's morgens vertrekken hebben we Grisslehamn als eindbestemming. Het waait nauwelijks en we zijn blij dat er een motor in de boot zit. We varen min of meer langs de kust met aan stuurboordzijde de scheren. Het is hetzelfde traject als waar ook de grote veerboten van en naar Finland en de Åland eilanden varen. We zien eerst op afstand een paar van deze grote jongens en later tijdens de reis komen ze zelfs vlak langs. We hebben de zeilen inmiddels gehesen en bij vlagen hebben we zoveel wind dat we weer een behoorlijke snelheid hebben. Bij Kapellskär buigen we af in Noordelijke richting, het haventje komt me helemaal niet meer bekend voor, hoewel we daar meer dan 10 jaar geleden de nacht doorbrachten voordat we met de Orion overstaken naar Mariehamn op de Åland eilanden.
Half zeilend en half motorend verlaten we na 10 mijl het scherengebied en varen we de Botnische Golf in. Op zee, richting Grisslehamn, is er meer wind en varen we wat verder uit de kust. De zeilen kunnen het weer prima voor elkaar krijgen, we zien de windmeter zelfs regelmatig boven de 20 knopen uitkomen, en bovendien kan de windvaan de boot weer op koers houden. Het wordt tijd om te beslissen welk van de drie havens van Grisslehamn we het meest geschikt achten, maar al gauw blijkt dat we geen keus hebben.
Grisslehamn ligt op het noordelijke puntje van Väddö en zowel de Marina als de binnenhaven liggen aan de westkant, terwijl de vissershaven aan de oostkant ligt. Om de punt heen varen blijkt niet te kunnen omdat er een 10m hoge brug naar het volgende eiland ons de weg verspert. Om wel aan de westkant te komen moeten we 20 mijl omvaren, dus zeker 3,5 uur. De vissershaven is dus de enige optie die we hebben.
We vragen ons wel af hoe het zal zijn, omdat de haveningang in zuidoostelijke richting ligt, de richting waar de wind vandaan komt. Op een hobbelige zee varen we naar binnen en constateren dat er maar weinig pleziervaart ligt.
In de vissershaven Grisslehamn Natuurlijk hebben de vissers hier prioriteit en de meeste aanlegmogelijkheden zijn bestemd voor hen. Een beperkt aantal gastenplaatsen liggen aan lagerwal waar alleen met de punt kan worden vastgemaakt terwijl er geen mogelijkheid is om achteruit vast te maken. Ook liggen er nog een drietal boeien bij een steiger die dwars op de wind ligt, maar de afstand van boei tot de kant is voor ons te klein. We meren daarom maar af vlak achter een vissersboot langs de kade, tegen autobanden die veel zwart achterlaten op onze mooie dikke stootwillen, maar dat is van later zorg. We hebben zelfs voldoende ruimte vrijgehouden voor het vaartuig van ‘Kustbevaknung’ waarvoor altijd ruimte vrij moet blijven, zoals een bordje aangeeft. Gezien het groene gras op de kade, de toestand waarin de autobanden, de elektriciteitaansluiting en de aanmeerringen verkeren, heeft Grisslehamn het vaartuig al geruime tijd niet gezien.
Vissershaven Grisslehamn, op de achtergrond de uitgang
Als we vastliggen en in de kuip zitten kijk ik nog eens hoe het enige bemande zeiljacht dat in de haven ligt het heeft aangepakt. Het is maar waaraan je gewend bent en wat wij nog moeten leren, maar gewoon midden in de haven een anker achteruit en je dan met de punt naar lagerwal laten afzakken schijnt hier een normale methode te zijn. Dus goed onthouden voor een volgende gelegenheid. Wij hebben het er nog even over dat je ook prima kunt liggen met je vooranker in de haven en de achterkant met een landvast naar de steiger.
Ik ga na het eten Grisslehamn verkennen en moet constateren dat het stadje, of moet ik dorpje zeggen, maar klein is. Het is maar 500 meter naar de westkant waar de andere twee havens zijn. Bij ‘Marina’ heb ik iets anders voor de geest dan wat ik hier zie en als ik het niet geweten had zou ik de binnenhaven niet als ‘haven’ hebben herkend. Er zijn een paar eetgelegenheden, wat kleine kroegen, een ICA supermarkt en jawel, een bakker. Morgen kunnen we dus eindelijk weer eens een vers brood kopen na al dat supermarkt brood.
’s Avonds lukt het me om een internetverbinding te maken middels het netwerk van een hotel een halve km van de haven. Het signaal is zwak en de snelheid is meestal langzamer dan langzaam. Ik kan mijn mail er mee doen, maar het bijwerken van de site gaat heel moeilijk. Een update lukt, maar kijken of het inderdaad goed is gegaan krijg ik niet voorelkaar, ook niet de volgende morgen. De kans om in dit kleine havenplaatsje een dongle te kopen kan ik natuurlijk ook vergeten.
Grisslehamn - Öregrund, wo 8 juni 2011 10:00 - 14:00, 22zm
’s Morgens vroeg bij het opstaan wordt al duidelijk dat er geen lange tocht inzit. De wind is zwak tot zeer zwak. Daarom bestuderen we de kaart om de dagbestemming te bepalen en we besluiten naar Öregrund te gaan, zo’n 20 mijl verder.
Scandinavische vlaggen in ÖregrundOp de kaart lijkt Öregrund een redelijk grote plaats, er is draadloos internet in de haven en wellicht kan ik er een alternatief kopen om op internet te komen. Gelijktijdig met de veerboot naar Mariehamn op de Åland eilanden vertrekken we uit Grisslehamn en we moeten nog een beetje inhouden omdat de veerboot net buiten de haven nog even moet draaien. Vrijwel de hele tocht naar Öregrund staat de motor bij want de wind komt nauwelijks boven de 5 knopen uit. In tegenstelling tot het laatste deel van de tocht gisteren, varen we vandaag weer in beschutting van eilanden die namen dragen met veel accenten zoals Vässarön, Fårön en Grässö.
De jachthaven van Öregrund ligt aan de noordzijde, dus in de luwte met de heersende wind, maar is toch minder beschut als we verwachtten. Het is ons eerst ook niet helemaal duidelijk waar we mogen aanleggen, want we zien op de steigers veel ‘verbodsborden’ met ankers en ook op de boeien waar we de achterkant aan kunnen vastmaken staan dergelijke ankers met een kruis erover.
Als we aan de andere kant van de drijvende steiger varen wenkt iemand op de steiger ons en trekt een lijn uit het water. Het wordt me duidelijk, er zijn meerlijnen achteruit bevestigd, die er voor dienen om de achterzijde van de boot aan vast te maken om zodoende vrij te blijven van de steiger, een methode die we al eens eerder hebben gezien. We maken op die manier vast en zijn blij dat we even hulp op de kant hebben, want de wind komt van achteren.
Öregrund is een behoorlijke plaats, met zelfs twee goed gesorteerde supermarkten. De verdere mogelijkheden om te winkelen zijn niet zo groot en, nadat ik een rondje heb gelopen door de straten, acht ik de kans om een ‘internet-dongel’ te kunnen kopen niet zo groot,. Op de PC zien we echter dat het Wifi-netwerk in de haven geweldig goed is en het is gratis toegankelijk, maar er moet even een toegangscode bij het ‘Öregrunds Turistbyrå’ worden gehaald. En daar ligt nu net het probleem.
In het kantoortje vertelt een aardige en jeugdige blonde dame dat er een probleem is, want de computer die de code moet genereren doet het niet, maar er wordt aan gewerkt. Als ik aan het einde van de middag terugkom is er nog niets veranderd. Het netwerk is niet iets lokaals voor de haven, maar het is een soort districtsnetwerk van ‘Östhammars kommun’. Mijn suggestie om door iemand op een andere plek een code te laten genereren wordt gevolgd door ettelijke telefoontjes waar 'geen gehoor' het resultaat is. Na contact met haar baas weet ze te vertellen dat een technicus eraan werkt maar er nog niet mee klaar is. Omdat het wellicht morgen zal functioneren besluiten we de volgende dag te blijven liggen en dan ook nog even een was te draaien in de goed uitgeruste ‘Tvättsstuga’. We versturen een leuk kaartje naar Julie, onze kleindochter die overmorgen jarig is.
Donderdagmorgen als we opstaan staat de zon lekker te schijnen en er is wind: we zien de meter regelmatig 5Bf aangeven. Jammer dat we niet vertrekken, maar het is niet anders. We beginnen maar met de was en zoals zo vaak in jachthavens is de gebruiksaanwijzing van de machines alleen in de landstaal, Zweeds dus. We studeren er een tijdje op en denken het hoofd- en het voorwasmiddel in de juiste bakjes te hebben gegooid. Als we na het inpompen van het eerste water even kijken of we het goed hebben gedaan, zijn beide soorten waspoeder verdwenen. We kunnen er alleen maar om lachen en zien wel hoe het komt. Uiteindelijk hebben we na drie uurtjes gewassen kleding die deze keer kastdroog uit de droogtrommel is gekomen.
Als ik om half twaalf, een half uurtje na openingstijd, bij het VVV kantoortje aankom weet de dame me al te vertellen dat het niets wordt met een toegangscode die dag. Het is me duidelijk, het zal nog wel even duren voordat in Öregrund een verbinding kan worden gemaakt op het Wifi netwerk. Andere mogelijkheden in Öregrund kent ze ook niet. Later die middag doen we boodschappen en als we een kleinigheid kopen in een “Primera’ winkeltje informeer ik daar ook nog even en daar krijg ik te horen dat in de bibliotheek internetcomputers staan. Murphy is echter actief want het personeel is in opleiding die dag en daarom is de bibliotheek gesloten.
De havenmeester van Öregrund is een fantastische man. Hij spreekt alleen Zweeds, maar Peter, een Fin die tegenover ons ligt treedt op als tolk als ik hem vraag of hij een rol kan spelen om een internetcode te krijgen voor het netwerk. Dan blijkt dat tot vorig jaar de havenmeester verantwoordelijk was voor het uitgeven van de codes, maar dat dit jaar het geheel is overgeheveld naar de VVV en dat het nog steeds niet functioneert. Van de havenmeester krijg ik spontaan 25% korting op het liggeld, dat ik in dank aanvaard. Peter vertelt mij dat verder in het noorden het alleen nog maar slechter zal worden met de Wifi mogelijkheden en dat een andere methode aan te bevelen is. De havenmeester biedt aan om mij morgen naar Östhammar te rijden om daar een internetdongle te kopen, zodat ik toch kan internetten. 's Avonds komt Peter aan boord om de Trintella even te bekijken, want hij is gek op Nederlandse schepen. Hij vertelt mij op zoek te zijn geweest naar een Koopmans of een Contest maar dat hij iets dergelijks niet heeft kunnen vinden tegen een aanvaardbare prijs. Hij vaart nu in een Najad 36. En passant wijst hij me een aantal plekjes op de kaart aan die we echt niet mogen missen als we eenmaal daar in het noorden zijn. Hij wijst me zoveel plekjes aan dat we voldoende hebben voor deze en de volgende keer dat we daar zijn.
Öregrund - Ankerplaats Lövgrund, vr 10 juni 2011 12:30 - 21:30, 43 zm
Als we de volgende morgen naar Östhammar gaan om een internetdongle te kopen heeft de havenmeester een tolk bij zich, die bovendien van praten weet. Het is een ritje van 20 minuten en we stoppen bij, wat ik denk, een restaurantje. In het gebouw zijn ook wat winkeltjes en een Telia dongle is op voorraad.
De installatie op de PC verloopt voorbeeldig en binnen twee minuten hierna ben ik on-line. Werner, de Duitse buurman twee schepen verder, is erg benieuwd hoe het allemaal is gegaan want hij wil ook een dergelijke dongle aanschaffen. Ik laat hem het geheel even zien en leg hem nog even uit hoe de installatie verloopt en hoe de simpele bediening van de software gaat.
Vanaf ons ankerplekje by Lovgrund
Het is inmiddels kwart voor één geworden voor we vertrekken en met een zwakke halve wind zeilen we die middag en een deel van de avond naar Lövgrund, een eilandje voor de kust bij de plaats Gävle. Als we in het baaitje aankomen blijken er twee SXK (De Svenska Kryssarklubben) boeien te liggen, die natuurlijk voor leden zijn. Omdat de leden in geen velden of wegen te bekennen zijn maken wij er dankbaar gebruik van. We weten redelijk zeker dat deze boeien niet zo gemakkelijk van hun plaats gaan en dat is te verkiezen boven een anker. We zien die avond een prachtige zonsondergang, twee minuten later dan op de plotter werd aangegeven voor die plek: 22:17 uur.
