zo 14 juli 2019, Sandviksberget - Lysøysundet, 33 zm
Sandviksberget - Lysøysundet
Hoewel we eerst dachten geen geschikte haven te vinden waar we niet eerder waren geweest, vonden we via Velihavn.no op ruim 32 zm Lysøysundet, volgens de beschrijving een erg geschikte haven. De Noorse weersite YR.no vermeldde een noordwestenwind van 4 kn.
Al snel na vertrek konden we de zeilen hijsen en de hele tocht hadden we een zwakke wind, zo variërend tussen de 4 en 7 kn, die meestal wel netjes dwars inkwam. Toch haalden we acceptabele snelheden waarbij later tijdens de reis nog regelmatig een 7 voor de komma verscheen. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat, wanneer de windsterkte even in een dalletje zat of toch weer veel te hoog inkwam en de snelheid onder de 4 knopen daalde, we de motor met 1000-1200 toeren mee lieten draaien. Als gevolg van de 'stukjes steen' op de kant haalt de wind toch regelmatig gekke streken uit, stevige richting en sterkte veranderingen. Ook moeten wij zelf regelmatig van koers veranderen omdat 'brokjes steen' onder en boven het wateroppervlakte ons danig in de weg zitten.
Rond drie uur, bij aankomst, was er in Lysøysundet nog meer dan voldoende ruimte langs een lange drijvende betonsteiger. Op de kant een net servicegebouw met alle voorzieningen. Nu we meer zuidelijker komen zien we ook weer hogere tarieven. In het noorden betaalden we redelijk frequent 100Nkr, terwijl we hier toch vaak 200Nkr moeten afgeven. Ook is de bootlengte vaker een onderwerp voor het tarief. In deze haven betalen we 200Nkr incl elektriciteit en water voor onze 42 voeter. De douche en de wasmachines in het servicegebouw zijn extra's
ma 15 juli 2019, Lysøysundet- Kongensvoll, 28 zm
Lysøysundet- Kongensvoll
Al eerder tijdens de reis had ik bedacht dat we op de terugreis nog wel eens tussen de eilanden Hitra en Frøya door zouden kunnen varen. Op het zuidoostpuntje van Frøya is een haventje, Hamarvik, waar ik maar weinig over te weten kan komen. Zo vermeldt Velihavn.no niets over de diepte. Er zijn 6 gastenplekken, maar deze aantallen zijn altijd erg optimistisch en gaan vaak uit van de kleine Noorse motorboten. We besluiten als het niets is, dat we dan nog maar 3 uur door varen naar een volgende haven waarvan we wel voldoende weten. Het weerbericht, we hadden eerder 4 kn wind gezien, geeft voor de maandag echter een westenwind van 9 kn en dat betekent voor een deel van de tocht in de wind op naar Frøya en eventueel de extra 3 uur ook nog eens. Naar het zuiden kunnen we met een dergelijke westenwind goed zeilen. Aan de overkant van de Trondheimsleia weten we Kongensvoll, een haventje dat voor ons ook onbekend is, maar waar we wel alles van weten en dus geschikt. Een deel van beide routes is gelijk en we kiezen voor één van beide als we zo ver zijn.
Regen: de hele tocht
Maandagmorgen regent het en niet zo weinig ook. Van de 9 knopen wind klopt geen snars, maximaal 5kn en meestal minder, maar de richting is wel west. In de aanhoudende regen hebben we maar een halve mijl zicht. De keus is al snel gemaakt: doorgaan naar Kongensvoll, daarmee hebben we zekerheid. We tuffen het hele eind en maken om kwart voor drie vast.
Kjeungskjæaret op een kwart mijl
In de regen is een rondje lopen weinig aantrekkelijk, maar na het eten is het eindelijk weer droog en kan ik alsnog een wandeling maken naar Hundneset, een uitkijkpunt op een niet al te hoge plek. De natuur is na zo'n regendag mooi groen en lekker fris. Het zicht is inmiddels weer prima zoals op de foto hieronder te zien is.
De Trondheimsleia met Hitra op de achtergrond
di 16 juli 2019, Kongensvoll-Kristiansund, 55 zm
Kongensvoll-Kristiansund
Ringholmen
Na Kongensvoll komt het lange traject door de Trondheimsleia. Met behulp van de pilots en sites heb ik een plek voor een tussenstop gezocht langs deze Leia. Na wat plussen en minnen is de keus op Ringholmen Sjøhus gevallen, op één van de vele de rotseilandjes, zo'n 10 mijl ten oosten van Kristiansund. We zeilen op deze zwaar bewolkte dag vrijwel de hele tocht met een achterlijke wind van 5 tot 8 knopen, dus zonder hulptroepen een geringe snelheid. Het is echter opmerkelijk hoeveel stuwkracht de nieuwe Autoprop heeft bij een laag toerental. Met de zeilen bij en 1200 toeren vorderen we zo'n 6 knopen per uur. Als we de motor uitzetten zakt de snelheid al ras terug tot rond de 3 knopen. We moeten het daarbij ook hebben van het grootzeil, want met een dergelijke windrichting blijft er weinig over voor de genua.
Motorzeilend door de lange en brede Trondheimsleia
Het laatste uur voor Ringholmen trekt de wind aan tot in het 4Bf gebied en kan de motor uit. Ringholmen Sjøhus zien we al van verre en daar zijn we niet verrukt over, want het ziet er weinig beschut uit. We halen de zeilen bijtijds neer en als we er zijn zien we een drijvende steiger waar de golven zo vanuit de Leia naartoe rollen. En laat dat nu net de steiger zijn waar wij met onze diepgang tegenaan moeten liggen. Een tweede steiger die men ook heeft ligt veel meer beschut achter rotsen, maar daar is het te ondiep voor ons.
Het besluit is snel genomen, anderhalf uur erbij en we zijn in Kristiansund. We slingeren tussen de vele rotseilandjes door en zeilen daarna het laatste eind naar Kristiansund. In de vakantieperiode is het natuurlijk druk, maar we leggen de HQ in een vrije box aan de vissers steiger, waar op één na in al die boxen recreatie vaartuigen liggen. Hilda laat het inparkeren graag aan mij over, want zelfs in de haven hebben we nog behoorlijk last van de zijwind. Ik ben blij dat er direct al een aantal Noren klaar staan om even een handje mee te helpen, want deze boxen zijn niet erg vriendelijk voor polyester boten.
Een splinternieuw elektrazuiltje op deze steiger functioneert niet en de andere zuil is volledig bezet. Een Noorse booteigenaar, waaraan ik had gevraagd of we 'zijn' stopcontact samen konden delen weigerde heel pertinent. Met behulp van mijn 'splitter' deel ik het stopcontact van de enige onbemande vissersboot aan de steiger. Wel heb ik het delen nog even gemeld bij de havenmeester .
