14 juni 2019, Sandnessjoen - Selsøyvik, 35 zm
Hoewel Sandnessjoen gisteren niet echt de bedoeling was, is het wel geschikt om proviand in te slaan. We blijven hier niet en gaan weer verder, maar niet naar Nesna. Voorlopig mikken we op Selsøyvik, een haventje juist boven de noordelijke poolcirkel. De wind is meer bescheiden maar komt nog wel uit een, voor ons, ongunstige richting. We proberen steeds weer om de zeilen ook wat werk te laten verrichten en dat lukt af en toe een beetje. Het is nogal afhankelijk waar we zijn ten opzichte van de hoge bergen maar meestal moet de motor helpen of het alleen doen.
Het 'Arctic Circle Monument' op het eilandje Vikingen.
Selsøyvik is een haventje in een kleine inham (inham = vik in het Noors) met een landhandel waar ook de snelboot met regelmaat aanlegt. Meer dan een paar huizen zijn er niet, maar we weten dat er fantastische drijvende steigers zijn. Ook zijn er alle voorzieningen die je kunt wensen, zelfs een wasmachine en droger.
Als we aankomen is een Noorse 45er ons net voor, maar de steigers zijn vrijwel onbezet en er is dus plaats zat.
Op de kant staat een behoorlijk groot metalen gebouwtje met daarin de voorraad diesel en benzine. Er zijn pompen aan de kant voor auto's en voor boten op de steiger. We zien verschillende Noorse motorbootjes langs komen om hun tank te vullen. Wij bedenken dat we morgen voor vertrek ook maar even bij de pomp gaan aanleggen. Je weet maar nooit waar je weer kunt vullen en hier hanteren ze een plezierige prijs.
Selsøyvik - Ørnes - Støtt - Storviken
15 juni 2019, 45 zm
Niet de meest geschikte plek om diesel te tanken!
Maestro en Mastercard worden niet geaccepteerd tijdens onze tank poging, iets dat vaker gebeurt bij het tanken. Het winkeltje heeft telefonisch overleg met de eigenaar en het blijkt dat we met een Visa creditcard beter uit de voeten kunnen in Noorwegen. Wel zou ik kunnen aanleggen op de plek van de snelboot, maar de enorm dikke slang, de aanlegplek met de grote vrachtautobanden voor de snelboot en de laagwaterstand vind ik een combinatie die minder geschikt is voor de HQ.
We vertrekken daarom maar naar Ørnes een plekje waar we nog niet eerder zijn geweest. Het hele traject varen we op breed en diep water, het is prachtig weer en het is een mooie tocht. Onderweg zwaaien we naar de 'Zipee Too', het Engelse jacht dat achter ons lag in Kuringsvågen en waarschijnlijk naar de Svartisen gletsjer is geweest. Maar zeker weten doen we het niet omdat hun (zwakke?) AIS maar heel af en toe wordt opgepikt.
Prachtige vergezichten Tussen Selsoyvik en Ornes
Witte sneeuw op de bergen
In Ørnes maken we vast aan de brandstofsteiger, gooien wat diesel in de tank en kopen brood bij Rema 1000. We mogen hier blijven liggen volgens de tekst in 'Havneguiden' maar lagerwal en precies in de haveningang waar de golven ongestoord binnen kunnen lopen bevalt ons niet. Aan de gastensteiger ligt één jacht en de steiger biedt verder onvoldoende plaats voor ons. Op Google maps hadden we aan de westzijde nog een grote steiger gezien, maar omdat er geen golfbreker omheen is gelegd lijkt dat nogal open en dat bevalt ons niet. We vertrekken daarom uit Ørnes met bestemming Støtt, twee uurtjes verder varen.
Støtt
Støtt is een haventje, waar we in 2005 en 2015 ook zijn geweest. We lagen in 2005 aan een goede langssteiger die in 2015 wat gammel was geworden, het sanitair was niet fris maar het was wel een goed beschermde ligplaats. In 2015 was er al iets veranderd, er was een restaurant gekomen met eigen ligplaatsen waar we toen ook hebben gelegen. We vonden het een hele verbetering, want voor een normale prijs was alles inclusief, zelfs de wasmachines.
Jawel, een watervliegtuig
Deze keer kijken we onze ogen uit.Verrassing nr 1: Er lijkt een feestje in het restaurant te zijn. Op 'ons' plekje van 2015 aan de buitenzijde van de boxen ligt nu, jawel, een watervliegtuig. We kunnen daar niet vastmaken.
Verrassing nr 2: De oude gammele langssteiger is vernieuwd en er zijn zgn 'vingers' gemonteerd, maar wel de meest simpele, om en om een buis met aan het einde een zielige 'drijver'. Op de ene buis een te smalle loopplank en op de andere niets, alleen een kale buis. De vingers hebben natuurlijk geen gemakkelijke bolders maar alleen ogen en ze zijn eigenlijk te kort, zelfs voor een 10 m jacht.
Het zal zeilers maar al te bekend bekend voorkomen: de vinger met loopplank is heel geschikt voor evenwichtsoefeningen, de landvasten doorhalen duurt eigenlijk te lang en lijnen vastmaken op de andere vinger zonder loopplank is vrijwel onmogelijk.
Om het nog goedkoper te houden: Op de langssteiger zelf is geen bolder te bekennen, zelfs niets om een landvast te bevestigen. Wat ons betreft de complimenten voor dit 'geweldige bureauontwerp'. We zijn best wel een beetje verwonderd dat de ruimte tussen de vingers wel voldoende is voor onze boot en we parkeren de boot toch maar in zo'n box.
Al balancerend op de loopplankvinger moet snel een voor- en achterspring aan het oog op het uiterste eind vast worden geknoopt om botsen tegen de langssteiger en wegdrijven van de achterkant te voorkomen. Zonder bolders op de steiger kan de punt van de boot nergens vast gemaakt worden. Met rondslingerende stukken touw maken we lussen aan de steiger zodat we de boot fatsoenlijk midden tussen de vingers kunnen leggen.Boven aan de trap weet ik het bordje met de tarieven. Plastic labelprinter strookjes bedekken de oude tarieven. En raad eens, 'Betalen bij de receptie van het restaurant': het bedrag aan 'kai avgift' is meer dan 100% gestegen mede omdat nu alles exclusief is. Stromend water op de steiger ontbreekt en voor elektriciteit, douchen, wasmachines moet dus apart worden betaald. Er is dus inderdaad het één en ander veranderd hier.
Storvika
We vragen ons af of we in Støtt willen blijven en nadat we gegeten hebben maken we los want op 8 zm afstand is een haventje waarvan de omschrijving in 'Havneguiden' ons wel aanspreekt: Storvika. Zo rond half negen maken we daar vast aan de kopse kant van een steiger waar alleen een rij visbootjes liggen. We hebben de buitenkant van beide zijden nodig, want aan de Gjestebrygge ligt een motorjacht waardoor er te weinig ruimte voor ons overblijft. Maar we hebben een prima plekje daar, ondanks dat er een hek met een stevig slot op de steiger is dat ons belet om aan de kant te komen.
In de haven van Storvika
De volgende morgen is het windstil en we blijven daar mooi liggen. Het is zondag en verschillende bootjes varen uit. Een Noors gezin is bezig hun ligplaats te voorzien van stootranden zodat ze kunnen in- en uitvaren zonder stootwillen. Ik maak een praatje met hen over de omgeving, de ligplaatsen in het haventje en de weersomstandigheden tussen de hoge bergen hier. Ik vraag ook of we eigenlijk niet op een verkeerde plek liggen. Maar het is geen enkel probleem, hij zorgt er zelfs via een groeps Whatsappje voor dat het hek open blijft. "Er wordt hier niets gestolen en jouw boot is waarschijnlijk het duurste wat hier aan de steiger ligt ', grapt hij.
Het schitterende uitzicht vanaf ons plekje in Storvika
