Aankomst vrienden in Norrtälje, do 30 juni 2011
Deze dag liggen we te wachten in de 'Norrtälje Gästhmn' op de komst van onze vrienden. We liggen afgemeerd met achteruit een ankerboei, tussen twee andere boten en hebben daarbij gebruik moeten maken van een achterboei waar ook al één van de andere boten aan heeft vastgemaakt, een tamelijk normale situatie hier, omdat er niet altijd evenveel achterboeien zijn dan ligplaatsen. Hierna zijn we bezig met wat boodschappen doen en het op orde brengen van de boot.
Twee van de drie damesEen gedeelte van de dag is het voor het eerst in lange tijd zwaar bewolkt, maar in de loop van de midddag knapt het op als de vrienden rond zeven uur arriveren en de zon weer zoals vanouds schijnt . Het eten, de spulletjes inladen en het installeren in de slaapvertrekken neemt de hele avond in beslag en als de slaapmutsjes hun weg hebben gevonden loopt het tegen twee uur.
Zaterdag doen we opnieuw boodschappen, want nu we hebben een auto ter beschikking en met zes mensen is de voorraad toch een stuk sneller op. Er staat een stevige wind uit het noorden en we overleggen of we vandaag blijven of weggaan. De lijn achteruit zit voor deze windrichting aan de verkeerde boei en we zullen eerst aan een andere boei moeten vastmaken, anders waaien we tegen de lijn van de buren. We besluiten maar een dag extra te acclimatiseren en het voordek verandert plotseling in een zonnedek.
Ad brengt een reserve lijn naar de andere boeiWe overleggen nog even of we de achterlijn nu al naar een andere boei zullen overbrengen want we gaan morgen pas weg. De nieuwe gribfiles die we downloaden blijven echter wind uit het Noorden aankondigen en daarop sprint Ad al naar de rubberboot en roeit een lijn naar een andere boei. Als de originele lijn is overgebracht en we de boot wat meer stuurboord uit hebben verlegd, is de positie om de volgende dag te vertrekken een stuk verbeterd.
foto's Jennifer's Avonds mogen we meegenieten van de muziek dat op het terras van restaurant Havspiren wordt afgedraaid door een paar DJ's die zich in een soort hokje op poten een paar meter boven dit terras bevinden. Het gaat door tot in de kleine uurtjes, maar ik geloof niet dat iemand van ons er echt last van heeft gehad.
Hilda en Patricia (Foto: Jennifer)
