Nävekvarn – Rånö, Za 4 juni 2011 08:00 - 16:30, 55 zm
Het water is zo vlak als een spiegel als we uit Nävekvarn vertrekken. Als ik de havenmeester nog even de hand kom drukken voor we vertrekken, raadt hij me aan om maar te blijven omdat het toch niet waait. Maar hij heeft wel door dat we toch gaan en daarom nodigt hij me uit om op de terugweg weer voorbij te komen.
De eerste anderhalf uur tot voorbij Oxelösund varen we op de motor, maar dan komt er weer wind en kunnen we in een rechte lijn naar Landsort zeilen, het zuidelijke puntje van het schiereiland waar Stockholm op ligt. Als we Landsort gerond hebben zeilen we de Stockholmse Skärgård in dat bij Nynäshamn begint. We hadden niet van te voren bepaald waar we zouden gaan overnachten, maar in de loop van de middag hebben we, in de Hamnguiden, een leuke ankerplek gevonden. We zijn erg blij met deze gids, want de geul naar het ankerplekje is niet zo breed en valt nauwelijks op vanaf het water. Als we niet hadden geweten dat het ankerplekje er was waren we er zo aan voorbij gevaren. Zonder deze informatie op papier zouden we veel tijd moeten reserveren om geschikte ankerplaatsjes te vinden, want wat op de kaart geschikt lijkt blijkt bij aankomst niet altijd zo goed, zoals we vorig jaar meerdere keren hebben ervaren. Goede ankerplaatsen liggen het liefst rondom beschut voor de wind, specifiek voor het geval dat er ’s nachts winddraaiingen plaats vinden. Ook is een goede ankerbodem belangrijk en bovendien moet het er niet al te diep zijn.
Ankeren op RanoRond half vijf laten we het anker vallen in een mooi natuurlijk haventje aan de noordzijde van het eiland Rånö. We zijn niet alleen, want er liggen al een aantal boten. Een klein aantal ligt met het achteranker uit tegen de kant, maar de meerderheid ligt vrij te zwaaien achter het vooranker. Het is al laat in de avond als een aantal boten naar de andere kant gaat omdat het weerbericht aangeeft dat de wind naar het noordoosten gaat en zal gaan aantrekken tot kracht 6, ofwel 14m/sec zoals hier in Zweden de ‘vindhastighet’ wordt aangeduid. Wij liggen behoorlijk van de kant af en we kunnen prima draaien, dus wij blijven maar liggen. De wind draait tijdens de nacht inderdaad, maar erg hard waait het niet. Toch komen we dichter bij de kant dan me lief is en ik laat me regelmatig wekken door de wekker, maar we liggen als een rots en ik zie op de GPS dat we precies op hetzelfde plekje blijven liggen. Pas ’s morgens verkassen we naar de andere kant om te wachten tot de wind weer uit het zuidoosten komt zoals het weerbericht vermeldt. Die zuidoostelijke wind duurt echter langer dan we willen en iets na de middag gaan we toch maar weg.
Ankerplaats Rånö – Ankerplaats Ornö, zo 5 juni 2011 12:30 - 15:30, 14 zm
Als we het geultje uitkomen blijkt het toch nog stevig te waaien en de wind is erg koud. Bovendien, de eerste keer deze reis, hebben we het er pal in op.
We zouden eigenlijk moeten gaan kruisen, maar zo tussen al die rotseilandjes in trekt ons dat niet zo. We hebben een ander ankerplaatsje opgezocht in de gids dat maar 15 mijl verder ligt. Na drie uurtjes motoren met af en toe een zeiltje bij, komen we bij aan dit ankerplekje. Op de kaart en op de plotter hadden we al gezien dat we door een erg smalle invaart naar binnen moesten, vlak langs een steen en aan de andere kant een ondiepte.
Het mooie ankerplekje op OrnöDe kaart vertalen naar de werkelijkheid kost deze keer wat moeite want de toegang lijkt een uiterst smal geultje tussen indrukwekkende stenen door die uit het water oprijzen. Er komt juist een zeilboot naar buiten, zodat we daar een beetje houvast aan hebben.
Als we naar binnen varen staat er op de kant een man die ons gebaart nog wat verder naar het oosten en dus nog dichter langs de boven het water uitstekende stenen te varen. Als ik voor mijn gevoel de stenen bijna kan aanraken vindt hij het goed en als een vliegtuigbegeleider haalt hij ons dan met beide armen naar binnen. We zwaaien naar hem en steken onze duim op als we langs hem varen.
Maar dan zien we de drukte in de kleine Kolnäsviken: boten langs de kant en boten voor anker. Met moeite vinden we een plekje en we kunnen maar weinig ketting steken om te zwaaien. Gelukkig vertrekken er later nog een aantal boten, zodat er toch voldoende ruimte is. Die nacht valt de wind volledig weg en liggen we op spiegelglad water. Een zaligheid.
Ornö - Ankerplaats Grinda, ma 6 juni 2011 07:45 - 16:40, 39 zm
Het lijkt Friesland wel (klik op de afbeelding voor meer foto's)
Op de kaart en de plotter verkennen we de tocht en er zit een erg smal en ondiep stukje in, dat ik me niet zo erg goed meer kan herinneren, maar het is net diep genoeg voor de Trintella. We hebben de wind weer mee van Ornö naar Saltsjöbaden, waar het vaarwater tussen Nacka en Ormingelandet begint.
We halen de zeilen naar beneden en gaan verder op de motor. Dat het smal is blijkt wel, want op het smalste stuk moeten de grotere boten op elkaar wachten om er langs te kunnen. Het geeft ons het gevoel of we door een vaartje in Friesland varen. Het smalle gedeelte is maar kort en daarna varen we door de buitenwijken van Stockholm (Nacka) waar we de mooiste huizen op de hoge oevers zien en waar langs de kant grote motorjachten liggen.
Het valt ons op dat er erg veel boten op het water zijn en voor de zekerheid kijken we nog even of het echt geen Pinkstermaandag is. We kunnen het niet zo goed verklaren, of het moest al zijn dat de Zweden drie extra dagen aan Hemelvaartsdag geknoopt hebben en er zo een korte vakantie van maken. Later komen we er toevallig achter als Hilda in haar agenda bladert en ziet dat de 6e juni een feestdag is in Zweden. Het zeilen tussen de eilandjes in Stockholm is lastig want de wind komt van alle kanten en hoewel we globaal in dezelfde richting gaan, zeilen we in korte tijd zowel aan de wind als voor de wind. Daarnaast moeten we goed uitkijk houden want aan alle kanten passeren ons boten in vele soorten en maten.
Eén van de ‘Places to visit before you die’ schijnt de Wasahamnen te zijn, het zeilers-walhalla van Stockholm, echt helemaal in het centrum naast het Wasamuseum. Ongetwijfeld een ervaring waar we nog jaren op hadden kunnen teren, maar de overnachtingskosten zijn 550 kronen (ruim €60,-) met in de havengids een waarschuwing dat de prijs voor 2011 anders kan zijn. De kans dat de prijs lager is lijkt ons niet reëel, en dus besluiten we dat we deze wereld maar moeten verlaten zonder dat we in de Wasahamnen hebben overnacht:.... het zij zo.
Als we Stockholm uitvaren raadplegen we de Hamneguiden om een ander plekje te vinden. De gids is er weer goed voor en we besluiten naar Grinda te gaan. Hoewel hemelsbreed niet zo ver, blijkt dat er wat rotseilanden in de weg liggen en via een omweg langs Vaxholm en een behoorlijk eind tegen de wind in zijn we er rond half vijf. Wij gaan ankeren ondanks dat op Grinda ook nog een jachthaventje blijkt te zijn, dat overigens wel bomvol ligt.
Ankerplaats Grinda
Wij laten ons anker vallen zo’n halve mijl van de haven op 8,5 meter diepte, terwijl we 50 m ketting steken omdat de oever steil afloopt en de boot daar 35m water onder de kiel heeft. Zo dicht onder de kust is het helemaal windstil en we liggen die nacht perfect. Tot onze grote verwondering vertrekken in de vooravond vrijwel alle boten uit de jachthaven en de volgende morgen zien we nog slechts twee boten liggen. Waarom de boten zijn vertrokken begrijpen we niet, maar we denken wel te begrijpen waarom de jachthavens zowel een dagprijs als een etmaalprijs hanteren.
