De wind heeft het al weer gezien. Voor het traject naar Grenaa is het ijzeren zeil dus weer nodig. De rechte koers loopt door een enorm windmolenpark en op mijn electronische kaart wordt het gebied als 'restricted area' aangegeven.
Terwijl we varen let ik goed op wat andere schepen doen, maar ik heb weinig vergelijkingsmateriaal. Eén zeiljacht dat we inhalen zou misschien net door het puntje zijn gevaren, maar een ander jacht gaat er dwars doorheen. Bij nader inzien blijkt dat er op de kaart nog extra informatie over de mate van restrictie aanwezig te zijn en dat is ankeren en vissen.
Vooral dicht in de buurt zijn het erg grote windmolens
Geweldige golven voor de haveningang. Wel een paar jachten naar binnen, niemand naar buiten
De volgende dag vertrekken we niet, want het klopt wat de gribfiles al aangaven, het waait en niet zo'n beetje ook. Op de golfbreker staat een houten schutting waar de golven af en toe overheen slaan. De golven in de haveningang zijn enorm en de weinige jachten die toch nog binnenkomen maken vlak voor de haven enorme zwiepers. Op dieper water is het minder hevig, want Grenaa ligt bij deze wind lagerwal en er is bovendien een ondiepte voor de kust, dus perfect voor golfvorming. Niettegenstaande bereikt de wind af en toe een kracht 7. Tegen de avond komt een engels jacht bij ons langszij. Op het diepe water ging het wel, zo vertelde hij mij, maar het laatste stuk over de ondiepten tot in de haven was bepaald geen pretje.
Ik ga me overdag bezighouden met de haakterminal van de babystag die op de overtocht van Zweden naar Anholt naar beneden is gekomen. De terminal was bij de haak finaal doormidden: 13 mm dik staal.
Haakterminal, doormidden ter hoogte van het paarse streepje In Grenaa heeft de watersportshop geen nieuwe en het duurt dagen voordat ze zoiets kunnen hebben. Men kan er wel een haak aan laten lassen. Ik besluit hiertoe, want zonder babystag zeilen met wat meer wind geeft me geen goed gevoel. Met wat bijwerken na het aanlassen past het en de babystag doet weer dienst.
Gerepareerde haak babystag Twee zeilers van andere boten in de haven tonen belangstelling hoe ik toch zo gemakkelijk de mast inkom. De zelfontworpen 'mastclimber' van een paar tientjes oogst bewondering en ik denk dat er opnieuw mensen aan de slag gaan om het na te maken.
Wat een uitzicht! Het is nogal wisselend weer, want de volgende dag is de wind zover afgezwakt dat er nog nauwelijks kan worden gezeild. We hebben alle zeilen bij, maar 12 knopen wind is wel het meeste wat we op de teller zien, en dan komt de wind ook nog eens ruim van achteren. Schijnbaar blijft er dan niet zoveel over. Het zicht is ook al niet geweldig en van een mooie zeildag kunnen we dan ook niet spreken.
Het eiland SamsøLangs het eiland Samsø, ten noordoosten van Fyn, varen we gedeeltelijk wat dichter onder de kust. Het verschil met Noorwegen het het scherengebied rond Gotenborg is fors, maar ieder gebied heeft zijn eigen charmes.
Om half zes zijn we in Kolby Kås, een haventje aan de zuidwest punt van het eiland. We worden welkom geheten door een havenmeester van vlees en bloed waar je een praatje mee kunt maken en die het havengeld gewoon komt innen. Gelukkig hebben we nog net voldoende Deens geld in de zak met overgebleven 'vreemde valuta' uit vorige jaren. Voor douchen zijn nog 'poleter' nodig, ronde koperen schijven met gleuven erin. Voor ons nog welbekend uit de 80 en 90-er jaren.
De tocht van zondag naar Kerteminde op Fyn heeft hetzelfde karakter als dat van zaterdag. Het eerste stuk kunnen we met halve wind min of meer wat zeilen, maar als de wind meer achterlijk inkomt kunnen we het vergeten. Bovendien loopt langs de kust van Fyn een krachtige noordwaarts gerichte stroom. Ik kan het nauwelijks geloven maar het moet meer dan een knoop zijn geweest, want nadat we de bocht om zijn en richting Kerteminde varen lopen we met hetzelfde toerental bijna anderhalve knoop harder, terwijl de wind ons niet meer hielp. In deze haven waren we met deze boot al eens eerder geweest en toen hadden we nogal problemen om een plek te vinden. Lege boxen waren er toen genoeg, maar ze waren toen allemaal te smal. We hebben toen in de vissershaven gelegen. Deze keer Kunnen we prachtig afmeren aan het kopse eind van een lange steiger waar een groen bordje aangeeft dat de vaste ligger er even geen aanspraak op zaL maken.
