vertrek 16 juli 2014 08:00,
aankomst 16 juli 2014 16:37,
afstand 44 zm van totaal 1874 zm
SÖSS, nee geen 'save our souls', maar Söderhamns Segel SällskapDe gribfiles voor deze week zien er voor een zeiler niet goed uit. Sterk wisselende windrichtingen en zwak tot zeer zwakke wind. We overleggen in Stocka hoe we verder gaan omdat zeilen deze week niet erg waarschijnlijk is. We besluiten maar een grotere afstand te varen om een dag eerder in Öregrund te zijn, zodat we zaterdag nog boodschappen kunnen doen. We hebben weinig zin om daar een dag extra te blijven want we hebben nog iets anders nodig dan alleen etenswaren. Onder erg wisselende omstandigheden varen we van Stocka naar Söderhamn. We gaan echter niet naar de haven in de stad, maar naar de verenigingshaven van de Söderhamns Segel Selskap (SÖSS), een viertal mijlen oostelijker en veel dichter bij de zee.
Onderweg er naar toe zien we binnen een half uur windsterkten van 19 knopen (5 Bf) en 2 knopen (1 Bf), terwijl de wind zowel uit het zuiden, het zuid-oosten als ook uit het noord-westen komt in datzelfde half uur. Het heeft te maken met zware buien die overkomen waar ook af en toe veel regen uit komt.
In de buurt van Söderhamn kwamen de blauwe luchten terug en werd het nog even erg warm. De havenmeester en z'n vrouw, staan al op de splinternieuwe steiger klaar om ons te helpen met aanleggen. We krijgen een super uitleg hoe alles hier werkt en daarna zijn ze reuze nieuwsgierig waar we vandaan komen en hoe onze reis verlopen is.
De aankomst van een volgende boot maakt een einde aan het gesprek. Ik controleer of er inderdaad wifi is en zowaar, de eerste Zweedse haven waar we een bruikbaar Wifi signaal vinden. Als ik later wat foto's aan het maken ben brengt mevrouw mij een brochure waar alle aanlegmogelijkheden van de 'Jungfrukusten' aangegeven zijn. We maken het praatje daar af. Zij hebben ook 40 jaar lang gezeild vanuit Stockholm en kennen dit hele gebied op hun duimpje. Ze zijn door de zeilvereniging gevraagd om als havenmeester de haven te beheren.
De splinternieuwe gasten brygga
Een geweldig plaatsje
Vertrek 17 juli 2014 8:30
Aankomst Ankerplaats 17 juli 2014 14:45
Afstand 30 zm van totaal 1903 zm
Als we vertrekken weten we nog niet precies waar we heen gaan. Van het havenmeestersechtpaar bij SÖSS heb ik een boekwerkje gekregen met 62 gasthavens en gastbrygga's aan de JungFrukusten. Lang niet alle plekken zijn geschikt, maar we zien toch wel een paar plekken die de moeite waard zijn. Ook het eiland Lövgrund waar we in 2011 aan een SXK ankerboei hebben gelegen staat erin en dat beviel heel goed. We weten echter niet of de boeien zijn voorbehouden aan SXK (Svenska KryssarKlubben) leden.
Achter ons anker achter het eiland EnmarenAls we het eiland Stor Jungfrun voorbij zijn en we nog steeds geen wind hebben, besluiten we achter het eiland Enmaren te gaan ankeren. Achter dit eiland liggen volgens het boekje drie SXK boeien en als deze boeien 's avonds onbezet zijn dan knopen we ons daaraan vast zo hebben we besloten. De laatste 12 mijlen waait het echter nog 6 tot 7 knopen halve wind en dat is voldoende om ons met 6,5 knoop voort te duwen. We blijven bij ons besluit, want alternatieven liggen ver weg en hoog aan de wind of er precies tegenin.
Zo zal de bodem er ook wel uitzien schat ik zo
Om kwart voor drie laten we het anker vallen in 8 meter diep water, tamelijk dicht bij de kant. Ik heb een ankerbal en neuringlijn van 9 meter aan het anker bevestigd, omdat er misschien stenen op de bodem zouden kunnen liggen en ik het anker met ketting liever niet achter laat. De lijn is precies goed en de ankerbal drijft keurig boven het anker. Dat wil zeggen, totdat we even trekken om het anker vast te krijgen. Ik voel even een schok, wat schrapen over steen en de bal verdwijnt een halve meter onder water. Maar we liggen direct zo vast als wat.
's Avonds na het afwassen zijn de beide motorbootjes, die twee SXK ankerboeien bezet hielden, vertrokken en gaan wij ankerop. Waar ik op zat te wachten gebeurt: recht boven het anker komt de ketting erg strak te staan en krijg ik de ankerlier niet meer rond, maar ik heb geleerd niet te forceren maar wel veel spanning op de ketting te houden. Dit helpt want plots krijg ik een knipoog van de ankerbal als hij boven de oppervlakte komt en ik weet dat we los zijn. In het heldere water komt iets zwarts naar boven dat er niet uitziet als een anker. Bijna boven valt er echter iets af en komt het anker weer te voorschijn. Was het een steen? Duidelijk is wel dat daaronder in ieder geval ook veel van dat vette zwarte modder is. Nadat we hebben vastgemaakt aan de ankerboei ben ik wel even bezig om alles weer moddervrij te maken.
Het is maar een steen, maar wat een beauty!
