Het ankerplaatsje op Arholma dat wijzelf de vorige week bezochten was mooi en we besluiten om er ook met de vrienden naartoe te gaan. We genieten volop van het mooie weer en een vakantie met veel blauwe luchten en zon wenst iedereen, maar als de wind het laat afweten als je op een zeilboot zit is dat toch wel een klein minpuntje. Onderweg stoppen we even in de jachthaven van Gräddö om de voorraden aan te vullen.
In Gräddö ga ik nog even bij de Volvo Penta dealer langs, maar het onderdeel is nog niet binnen. Ik hoor dat de leverancier het onderdeel ook weer ergens anders heeft besteld. Het vertrouwen om het onderdeel op korte termijn te krijgen wordt er bij mij niet groter op, want de dealer heeft zelf nog geen actie ondernomen en belooft me maandag contact op te zullen nemen.
Nadat de boodschappen zijn opgeborgen vertrekken we naar Arholma en we kunnen zowaar zeilen. Het is goed te merken dat het hoogseizoen is begonnen, want het baaitje ligt vol met ankerende jachten en aan de steiger is al helemaal geen plaats meer. We vinden wel een plaatsje, maar omdat we een beetje dicht bij de kant liggen hebben we veel last van muggen die schijnbaar een voorkeur hebben om een innige relatie aan te gaan met de dames. Deze relatie wordt niet erg gewaardeerd en de dodenmars moet dan ook veelvuldig worden gespeeld, maar het kwaad is dan vaak al geschied.
’s Avonds na het eten tijdens de afwas komt er plotseling geen water meer uit de kraan, terwijl de meter nog bijna een volle tank aangeeft. In Stockholm had ik voor het laatst bijgevuld, maar niet tot overstromen vol. Ik had eerder al wel gemerkt dat de meter een hoger niveau aangaf dan er in de tank kon zitten, maar dat de afwijking van de meter zo groot was, was had ik niet verwacht. Gelukkig hadden de dames de waterzak van de camping douche in Gräddö nog gevuld, en met de 15 liter die daarin zat hebben we ons goed kunnen redden.
Ook op Arholma ontdekken we dat de eilandjes, die niet bewoond zijn, niet erg begaanbaar zijn. We roeien naar de kant maar na een paar meter in het bos keren we al snel weer terug, omdat door de begroeiing onder de bomen het wandelen geen plezier is. Ik roei daarna naar het druk bezette steigertje en kijk daar nog even rond. Veel meer als een droogtoilet kan ik niet ontdekken, maar er komt volgens een mededeling op een bordje wel een havenmeester lang om ‘Avgift’ te innen.
Ad probeert nog een visje te vangen, maar moet ontdekken dat de vissen slimmer zijn dan hij dacht. Zelfs als hij er eentje boven het water krijgt was het de bedoeling van de vis om alleen maar even vriendelijk naar hem te zwaaien.
Foto’s van vrienden:
Foto's van Jennifer Foto's van Renee Foto's van Patricia
