Geen commentaar !! de HQ caption !!
In Tromsø zijn twee gastensteigers: één bij het Rica Ishavet Hotel en één bij de markt. Als we bij het hotel langsvaren lijkt alles vol. De Fransman uit Brønnøysund en Bodø ligt bij de markt en wij meren maar achter hem af. Blijdschap en dankbaarheid alom omdat wij het ook hebben gered. We proberen de boot nog wat beter vast te leggen, want doordat er steeds bootjes op grote snelheid de haven in- en uitvaren liggen we af te toe behoorlijk te dansen. Een Duits stel komt speciaal van het hotel af naar ons toe om te vertellen dat er achter de steiger nog wel vier vrije boxen zijn en dat je daar veel beter ligt. We besluiten direct te verkassen en Helmut, de mannelijke helft van het stel, staat al klaar om ons op te vangen. Dat is ook wel nodig want het is wel even manoeuvreren om de box in te komen. Maar met wat steken lukt het goed en we hebben een veel beter plekje. Bovendien zijn hier sanitaire voorzieningen en wasmachines! (zei u wasmachines???) Vrijdagmorgen slapen we iets langer uit, maar we moeten zakken vol kleren wassen en we willen ook nog gaan winkelen. Het lijkt alsof we in het Rica Ishavet Hotel logeren, want voor de douche en wasgelegenheid checken we in bij de receptie en we krijgen een ‘Hotelkey’, zo’n wit kaartje met heel veel gaatjes in een bepaald patroon. We moeten opgeven hoe vaak we willen douchen en hoe vaak we de wasmachine en de droger willen gebruiken. Hoewel we wat langer willen blijven liggen beperken we ons en rekenen 160 Nkr af voor 2x wassen en drogen en twee maal douchen. Als we later in de wasruimte komen blijkt dat we alles kunnen gebruiken zo vaak als we willen en de sleutel blijft werken zolang we in Tromsø liggen. Het liggeld moet worden voldaan in een ‘Parkeer’automaat op de wal zoals we die ook al zagen in Harstad. In het hotel had ik overdag al gevraagd naar internetmogelijkheden. In de lobby staat een PC met monitor en toetsen bord. Maar de printer die er bij staat is ook erg interessant. Natuurlijk check ik snel even mijn mail. Helaas krijg ik een error en Xs4all zegt dat ik eerst aan moet loggen. Maar dat probeer ik juist te doen! Naam en password zijn goed: wat is er aan de hand? Ik kan mijn beheergebied wel bereiken en wijzig het password van ‘HorizonQuest’ maar eens. Helaas kom ik ook niet in die mailbox. Via de service page vind ik het antwoord op mijn probleem: ‘De PC moet Cookies accepteren. Aan boord zoek ik uit op mijn laptop hoe ik de hotelPC zo moet instellen. Zaterdagmorgen ga ik welgemoed weer naar het hotel en maak alle instellingen in Internet Explorer 6 zoals ze moeten staan volgens de instructies, maar het probleem blijft. Een nieuwe speurtocht op de servicepagina brengt een nieuwe, maar wel vervelende oplossing: “wel inloggen in het beheergebied, maar niet op de web-mail pagina kan betekenen dat je betalingsachterstand hebt. Eigenlijk kan dat niet, maar wat als…….? We besluiten maar te gaan winkelen, geld op te nemen en zo ons saldo te achterhalen. Voor de ‘minibank’ is veel belangstelling en wij staan even in de rij. We kunnen wel geld opnemen, maar kunnen het saldo niet achterhalen. Dan zoeken we maar naar een internetcafe. Bij het eerste cafe is de ene PC kapot en de andere langdurig in gebruik. Bij een tweede ontdekken we dat we normaal onze e-mails kunnen lezen. Het saldo is kennelijk voldoende geweest om het maandabonnement te betalen en in het hotel kunnen we dus kennelijk niet e-mailen!. Voor een kroon per minuut kunnen we in 20 minuten alles lezen en onze berichten de wereld weer insturen. Het is alleen wel een haastklus als je alles foutloos zo snel mogelijk moet typen. Het gebruik van een memorystick is onmogelijk, want er is geen PC te zien. Bij de toeristeninformatie krijgen we te horen hoe we op de berg kunnen komen om de middernachtzon te bekijken. We lopen toevallig tegen een demonstratie van Noorse militairen aan die laten zien hoe goed ze hun motor beheersen. Ze kunnen rijden op een wiel, staan op de zijkant van de motor en rijden cirkels zonder het stuur vast te houden en meer van dergelijke stunts. Heel knap als je mij vraagt. We sluiten de middag af met een bezoek aan de markt, het vinden van een watersportwinkel en de dagelijkse boodschappen bij MegaCoop. We komen Helmut tegen, de Duitser die ons het plekje aanbeval. Hij wil graag met ons de berg op. Hij loopt wat met zijn ziel onder de arm, want zijn vrouw is naar haar moeder die zwaar ziek is geworden. Te vroeg gaan we bij de boot weg om naar de bus te gaan en maken een ommetje. Maar jammer genoeg verdwalen we een beetje en missen daarom de bus van 10 voor negen bij Peppe’s Piza. De volgende is drie kwartier later. Ik ga naar de boot terug om me nog even op te frissen, maar Hilda wil in het bushokje blijven wachten. Ze heeft geen zin om nog eens heen en weer te lopen. In de tijd dat we wachten verdwijnt de zon achter dikke grauwe wolken. Als de bus aan komt rijden besluiten we op het laatste moment toch maar niet te gaan. Het doel was een middernachtzon en met wolken zie je die niet. Helmut had al eerder afgezegd. Zondag zijn we nog maar net uit bed als Helmut vraagt hoe het was. We vertellen waarom we niet zijn gegaan. Hijzelf was rond middernacht naar de IJskathedraal gegaan waar elke avond van half twaalf tot middernacht wordt gezongen. We nodigen hem uit om koffie met ons te drinken en daarna zitten we een uur of drie gezellig met elkaar te praten. Hij vertelt zijn hele levensverhaal en is geloof ik best blij dat ik zijn technische verhalen best wel aardig vind. Helmut heeft 40 jaar gewerkt bij de ontwikkeling van onderzeeërs en heeft de laatste jaren veel kwaliteitsaspecten afgehandeld. Uit zijn verhaal komt overduidelijk een zeer intelligente man naar voren die werd ondergewaardeerd. ’s Middags houden we ons bezig met de verdere reis. Omdat de Isfjorden naar Longyearbyen op Spitsbergen nog dicht zit met ijs besluiten we om eerst maar eens rond de Noordkaap te varen. In het hotel halen we weerkaarten van Internet en we lezen alvast de beschrijvingen uit ‘100 Häfen’. [nggallery id=226]
